Wanneer een ster verandert in een zwart gat, neemt de zwaartekracht van het object, het zwarte gat, dan toe (vergeleken met de oorspronkelijke zon?)

Nee. Bij de supernova-explosie waarbij een zwart gat ontstaat wordt veel massa de ruimte in geslingerd. Op hetzelfde punt gemeten is de zwaartekracht dan ook minder geworden.

Wat een zwart gat uniek maakt is dat alle massa zich in een oneindig klein punt bevindt. Omdat de zwaartekracht kwadratisch afneemt met de afstand is er een punt waar de valversnelling groter is dan de snelheid van het licht waardoor lichtdeeltjes niet meer kunnen ontsnappen (kort door de bocht). Alles wat er dan in gaat komt er nooit meer uit. De grens van een zwart gat wordt gezien als dat stuk ruimte waar de valversnelling = lichtsnelheid. En dat is beduidend kleiner dan de oorspronkelijke ster.

Nee - de zwaartekracht op bijv. 10 miljoen km. afstand van 't gat, neemt dan af. Stel je staat op 10 miljoen km. afstand. Omdat de massa dichter opeengepakt zit, wordt de gemiddelde afstand tussen de deeltjes in het zwarte gat en jouw lichaam, groter. Tevens lopen de zwarte gaten aan de polen leeg middels Hawking-straling. De massa pakt zich dus niet alleen op, hij neemt ook af.

Toegevoegd na 6 minuten:
"De massa pakt zich dus niet alleen op" = "De massa pakt zich dus niet alleen opeen"

Als alle massa van de oorspronkelijke zon in een zwart gat zou veranderen , blijft de zwaartekracht gelijk.
Dit gebeurt echter niet, een groot deel van de massa van de zon wordt gebruikt voor de supernova, deze druk die daarbij ontstaat is onvoorstelbaar groot en is ook naar binnen gekeerd is, deze druk draagt zeer bij aan de vorming van het zwarte gat op zich.
Dus is de zwaartekracht van het zw3arte gat minder dan de helft (afhankelijk van het formaat van de ster) van de massa van deze ster.
Daarmogen we heel blij om zijn, anders bestonden we niet.
De elementen waar ons lichaam uit opgebouwd is is letterlijk stof van gestorven sterren..
Met name ijzer is de killer, het fusieproces waarbi8j ijzer gevormd wordt is zo endotherm, dat in zeer korte tijd
(seconden) vrijwel alle fusie-energie geabsorbeerd wordt door dit proces. De ster stopt dan acuut met het emitteren van energie in de kern.
Dit gaat zo snel dat de ster kort daarna in ongeveer 15 seconden in elkaar klapt en daarna de supernova/ zwart gat vormt.
Al snel hoor ik je zeggen dat dan de lichtsnelheid overscheden wordt, omdat het enorm geconcentreerde zwaartekrachtveld echter zelf zijn ruimtetijd "maakt "gaat dit niet op.

Toegevoegd na 6 minuten:
Ik heb het dan over de zwaartekracht op geruime afstand, omdat de zwaartekracht in de ster zelf veel vreemde dingen gaat doen.
Zou de zon in een zwart gat veranderen met dezelfde massa , dan zou de aarde dezelfde zwaartekracht van de voormalige zon ondervinden. Er komt echter geen warmte van de (voormalige) zon meer op ons af.
Ik dacht dat dat ook een beetje de vraag was.

Of de zwaartekracht toeneemt, ligt eraan op welk punt je kijkt.

Een zwart gat ontstaat normaal gesproken wanneer een zware ster door haar brandstof heen is. De "tegendruk" die werd geleverd door het "brandende" binnenste van de ster valt weg. De gasmassa van de ster stort zonder die tegendruk ineen. Doordat daarbij de druk enorm toeneemt, kunnen er ineens nieuwe stoffen "ontbranden" die daarvoor niets deden. Dat geeft zo’n enorme energie-explosie, dat de buitenste lagen van de ster het heelal in worden geslingerd. Het overgebleven binnenste van de ster stort door zijn eigen zwaartekracht ineen tot een zwart gat.

Zolang jij je *buiten* de weggeslingerde gaswolken bevindt, ondervind je evenveel zwaartekracht van het zwarte gat plus de gaswolken, als voorheen van de ster.

Bevind je je *tussen* het zwarte gat en de gaswolken, maar buiten de straal van de oorspronkelijke ster, dan ondervind je van het zwarte gat evenveel zwaartekracht als voorheen van de binnenste lagen van de ster (die lagen die zijn ingestort tot het zwarte gat). Dat die massa nu geen ster meer is, maar een zwart gat is geworden, maakt niet uit. Op die plek ondervind je van de uitgestoten gaswolken *geen* zwaartekracht. De totale zwaartekracht is dus minder geworden: vroeger ondervond je de zwaartekracht van alle massa van de hele ster, nu ondervind je alleen de zwaartekracht van de binnenste lagen van die ster (nu in de vorm van een zwart gat), en niet meer van de buitenste lagen van de ster (die nu gaswolken zijn geworden).

Bevind je je binnen de straal van de oorspronkelijke ster, maar nog net buiten de Schwarzschild-straal van het zwarte gat, dan ondervind je nu meer zwaartekracht dan voorheen. Vroeger ondervond je op die plek (die toen binnenin de ster lag) de zwaartekracht van dat deel van de ster dat dichter bij het middelpunt zat dan jij; het deel van de ster dat verder van het middelpunt zat dan jij, oefende netto geen zwaartekracht uit. Nu oefent ook een deel van de ster dat verder van het middelpunt zat dan jij, een netto zwaartekracht op jou uit, doordat dat deel nu in het zwarte gat is opgenomen, en zich dus "onder" jou bevindt.

Bevind je je binnen de Schwarzschild-straal van het zwarte gat, dan is er geen uitspraak te doen over de zwaartekracht. Wat er op die plek gebeurt, kunnen we met onze huidige kennnis van de natuurwetten niet zeggen.

Toegevoegd na 1 minuut:
 
Ik heb hier geen rekening gehouden met de omzetting van massa in energie door kernreacties e.d..