Hoe komt zuurstof in de oceanen?

Zuurstof komt in de oceaan terecht via fotosynthese door planten en algen. Dit gebeurt tot op diepten waar het licht nog doordringt in het water, en doordat lucht en water aan het oppervlak zich vermengen onder invloed van wind en golven.

Hoeveel zuurstof er vrijkomt is te berekenen aan de hand van de groei van planten. Omdat je een bos of de algen in een bepaald stuk water moeilijk kunt wegen, wordt de groei bepaald aan de hand van wiskundige modellen.
Volgens deze berekeningen wordt elk jaar 280 miljard ton zuurstof gevormd op aarde. 46% daarvan wordt in zee gevormd. Dat betekent echter niet dat 46% van de zuurstof die de atmosfeer in gaat, door algen geproduceerd is. Er spelen namelijk wel meer dingen een rol, zoals de afbraak van stoffen en de hoeveelheid organische stoffen die in de bodem achterblijft en dus niet met zuurstof wordt afgebroken.

De regenwouden op aarde maken de meeste zuurstof per vierkante kilometer aan, maar omdat het oppervlak van de wereldzeeën stukken groter is, wordt er op het land en in de oceanen in totaal ongeveer dezelfde hoeveelheid zuurstof geproduceerd.

Algen maken deel uit van een wereldwijde zuurstofcyclus. Soms wordt plaatselijk zo veel zuurstof gevormd, dat het water het niet allemaal kan opnemen; dan verdwijnt de zuurstof in de atmosfeer. Op andere plaatsen wordt zuurstof uit de atmosfeer juist in het water opgenomen.

Overigens, doordat het water opwarmt komen er steeds grotere zuurstofarme gebieden bij. Warm water zuigt namelijk zuurstof uit koudere gebieden, die koudere gebieden worden dus zuurstof-armer.

Een watermolecuul bestaat uit 2 atomen waterstof en 1 atoom zuurstof.

Het licht schijnt op de planten in oceanen, vijvers en rivieren. Bijvoorbeeld op algen of zeewier.

Maar water kan ook zuurstof uit de lucht halen.