Hoe komt het dat er in België 2 talen gesproken worden?

België werd in 1830 onafhankelijk van Nederland. In die periode spraken de gegoede burgerij en hoge geestelijkheid in heel het land Frans. In het onderwijs, de rechtspraak en in het leger was Frans de voertaal, waardoor de Vlaamse bevolking, die enkel Nederlands sprak, achtergesteld werd. Na verloop van enkele decennia kwam hier een kentering in en na een lange strijd, de zogenaamde taalstrijd, werd het openbare leven in Vlaanderen Nederlandstalig. Tegenwoordig is België een drietalig land, waarbij de onderwijs- en bestuurstaal per regio verschilt: in het Vlaams gewest Nederlands, het Waals gewest Frans, in de regio van de Oostkantons van de Duitstalige gemeenschap Duits, terwijl het Brussels Hoofdstedelijk Gewest tweetalig Nederlands/Frans is.

De Germaans-Romaanse taalgrens ontstond waarschijnlijk in de vijfde eeuw. In die periode viel het Romeinse Rijk uiteen en vestigden zich grote groepen Germaanse Franken in het gebied van het huidige België. Daar woonden toen Galliërs en Kelten, volkeren die de Romeinse cultuur hadden overgenomen. In het noorden vormden de Germaanse Franken een meerderheid. In het zuiden vormden ze echter een minderheid. Doordat zowel in het noorden als in het zuiden de minderheid in de loop der eeuwen de taal en cultuur van de meerderheid overnam, ontstond uiteindelijk een grens tussen de nederlandstalige Germanen in het noorden en de franstalige Romanen in het zuiden.