Moeten zorgleerlingen (in basisschoolleeftijd) altijd zo veel mogelijk op de reguliere basisschool geplaatst worden?

Ik heb een zoon die 'zorgleerling' is en op een reguliere basisschool heeft gezeten en nu op een reguliere middelbare school zit. Hij heeft de brugklas bijna afgerond en gaat volgend jaar gymnasium doen.
In het speciaal onderwijs is voor zijn niveau geen plek of als er wel plek zou zijn, dan zou de aansluiting met een universiteit slecht zijn.
Voor hem is dus het regulier onderwijs met extra begeleiding de manier om hem klaar te stomen voor straks studeren zonder al die begeleiding en in de maatschappij een goeie plek te krijgen.

Aan de andere kant heeft er bij mijn dochter een jongen met Downsyndroom in de klas gezeten. Tot aan groep 6 ging dat goed. De klas hielp hem en hij las (bijvoorbeeld) op avi3 niveau. Na groep 6 ging het niet meer en is hij naar het speciaal onderwijs gegaan, waar hij de beste van zijn klas was. Persoonlijk vond ik het voor mijn dochter een enorme ervaring om zo'n jongen in de klas te hebben. Ze kijkt denk ik toch op een andere manier naar verstandelijk gehandicapten dat kinderen die die ervaring niet hebben. Hier werkt het naar mijn mening twee kanten op...

Bij mijn andere dochter zat een meisje in de klas die in groep 2-3-4 slecht meekon, maar door extra begeleiding vanaf groep 5 zonder begeleiding verder kon in het regulier onderwijs. Was ze in groep 3 (bv) al naar het speciaal onderwijs gegaan, dan zou ze zich toch anders ontwikkeld hebben lijkt me.

Dit zijn zomaar drie voorbeelden uit mijn omgeving, waarmee ik wil aantonen dat hiervoor geen algemene regel te maken is en er heel goed naar de individuele leerling gekeken moet worden. Naar mijn mening wordt dat ook steeds meer gedaan. Dat komt er dus op neer: zo veel mogelijk in het regulier onderwijs begeleiden richting zelfstandigheid. Is dat niet meer mogelijk, dan naar het speciaal onderwijs.

Toegevoegd na 4 minuten:
Ik wil wel nog even toevoegen dat zorgleerlingen in de basisschoolleeftijd niet in het regulier onderwijs GEPLAATST worden. Zij zijn daar al en worden in geval het niet meer gaat in het speciaal onderwijs geplaatst. Er zijn er niet zo veel die gelijk in het speciaal onderwijs beginnen...

Het is moeilijk om hier een standaard antwoord op te geven, omdat er geen 'standaard zorgleerling' is. Voor de éne is 'weer samen naar school' een zegen, voor de andere is het een drama. Je ontkomt er niet aan om dit per kind individueel heel goed af te wegen, en daar ontbreekt het nogal eens aan. Ook de wensen van de ouders zijn belangrijk.

Een belangrijk argument vóór 'samen naar school' is dat ook zorgleerlingen zo veel mogelijk mee moeten draaien in de 'normale' samenleving.
Een belangrijk argument tégen 'samen naar school' is dat het regulier onderwijs nooit het beste uit de zorgleerlingen zal kunnen halen omdat daarvoor de tijd, de kennis en het geld ontbreekt.

Persoonlijk geloof ik dat het voor heel veel kinderen en leraren een zegen is dat er speciaal onderwijs bestaat. Laat zorgleerlingen lekker naar het speciaal onderwijs gaan. Het is een illusie om te denken dat alle zorgleerlingen in het regulier onderwijs een plekje kunnen krijgen. Het probleem is alleen dat dat onbetaalbaar is.

Het is goed voor een zorgkind om in de buurt naar school te gaan. Indien er meer voor nodig is dan een rugzakje is het naar mijn mening beter voor het zorgkind, de andere leerlingen en de docent om naar speciaal onderwijs in de buurt overgeplaatst te worden.

Soms is het een probleem voor de basisschool om aan het rugzakje te voldoen (bijvoorbeeld vanwege ziekte docenten), zitten er teveel kinderen in de klas of is het een te rumoerige klas qua concentratie...

In mijn gedachtengang (met ervaring als maatschappelijk werkster bij een instituut voor licht geestelijk gehandicapte kinderen, licht verstandelijk beperkt), zou ik zeggen dat het voor ieder kind het beste is, als het op eigen niveau wordt aangesproken in het onderwijs. Waarbij sommige kinderen wat bijles nodig zouden kunnen hebben.

""Samen naar school"" heeft een hoog idealistisch gehalte en minder realiteitsgehalte. Het is een PvdA inbreng: als iedereen nu maar hetzelfde krijgt, dan zal het voor iedereen beter worden.
Het is een sympathieke gedachte. Maar het brengt overvraging van leerkrachten en medeleerlingen met zich mee.

Het is jammer dat veel kennis en kunde die binnen het speciaal onderwijs is opgebouwd, dreigt verloren te gaan.

Ik was altijd voorstander van speciaal onderwijs zodra een kind, ook met een bijlesje, niet ""meekon"". Ik heb kinderen zien opbloeien.

Speciaal onderwijs... Voor het ene kind een zege, voor het andere een kwelling. Ik ken van zeer nabij iemand die naar een ZMLK-school gestuurd is omdat hij onhandelbaar zou zijn in de klas. Na nog geen half jaar daar, met stoelen gooiend en geen klap uitvoerend etc., bleek dat het kind hoogbegaafd was, zich kapot verveeld had op zijn reguliere basisschool en daarom zo "onhandelbaar" was geweest.
Maar ik ken ook gevallen van kinderen die echt niet te handhaven zijn op een normale school en écht op het SBAO thuishoren. Niet zozeer omdat ze niet zouden kunnen leren, maar sociaal niet te handhaven zijn en totaal geen respect tonen voor onderwijzend personeel, medeleerlingen en materiaal. Niet dat hun houding op het SO ineens verbetert, maar daar hebben ze vaak wel meer mankracht om 1 op 1 begeleiding toe te passen en bredere inzet van het rugzakje.

Mijn mening als juf: zodra het écht niet meer gaat en het kind de school als een belasting gaat zien, niet meer uit de verf komt en totaal ongelukkig dreigt te worden dan is de overstap naar speciaal onderwijs gewenst, mits er goede diagnosticering is en een passende school wordt gevonden. Want Renn4-scholen zijn toch echt het uiterste hoor......!

Zelf heb ik een zoon met en ASS die naar het reguliere onderwijs gaat. Het is heel dubbel, want volgens de school die er overigens alles aan doet om te zorgen dat hij het naar zijn zin heeft is het een goede keuze geweest. Hij leert goed en met de nodige ondersteuning kan hij de leerstof aan. Maar sociaal emotioneel valt hij buiten de boot. Hij heeft nu een stempel en daar komt hij in het regulier onderwijs nooit vanaf. Terwijl in het speciaal onderwijs hij een van de velen is die anders .
Zelf heeft hij heel goed in de gaten dat hij niet is zoals zijn klasgenoten en dat is niet goed voor zijn zelfvertrouwen.
Ik heb er achteraf spijt van dat ik hem om een reguliere school heb gelaten, immers ik ben van mening dat ook op het speciaal onderwijs men hem wel had kunnen voorbereiden op het voortgezet onderwijs, wellicht misschien niet zo snel maar wel met een veel beter zelfbeeld.
Het verschilt natuurlijk per kind, maar dit is in elk geval mijn ervaring.