Waar komt die 6-jes cultuur toch vandaan?

Omdat ze de noodzaak niet inzien... Alleen daarom al...

Dat komt door de nationale mentaliteit van "doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg". Aan de ene kant zorgt dat er voor dat Nederlanders nuchter zijn en niet snel van slag zijn. Aan de andere kant zorgt dat er ook voor dat mensen die boven het maaiveld uitsteken snel worden neergehaald door mensen die dat niet kunnen hebben.
Daarentegen hebben Amerikanen een grote prestatiedrang omdat dat ingebakken zit in hun nationale mentaliteit. Zij rekenen iemand af op hun prestaties. Als het goed gaat ben je in de USA iedereens vriend en vindt iedereen je 'awesome' and 'great'. Zit je in de shit dan kent niemand je en mag je het alleen verder uit zoeken.
Beiden hebben positieve en negatieve kanten denk ik.

Het zit soms ook in het karakter. Ik heb een kind wat een streber is, hij is niet tevreden met zessen. Terwijl de ander inderdaad denkt, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
Ik probeer ze wel te prikkelen, tenminste als het erin zit, anders werkt dat ook averechts natuurlijk.
Dus standaard eerst huiswerk maken en leren en dan pas achter de PC. Vinden ze niet altijd leuk, maar ze doen het wel.

EEN 6 DAS VEEL... een 5,5 is genoeg hoor...

Ik heb altijd m'n best gedaan om de beste cijfers te halen die ik kon... Maar als ik alle vragen had ingevuld en had er nog 4 open van de 20 en ik was er van overtuigt dat de andere 16 goed waren.. Waarom zou ik dan nog langer blijven zitten? 16 goed 4 fout = Voldoende; daar gaat het om..

Al is het wel fijn om goede cijfers te halen... Ik heb met m'n examens niks meer geleerd ik kon tweeën, drieën en vieren halen en slagen... Heerlijk geen spanningen.

Een 6 is voldoende.
Relaxed een 6 is beter dan een 5 op zijn Nederlands. Het kind is tevreden hiermee.
Amerika wil met veel dingen de beste zijn, de beste ouders, de beste school, het grootste en duurste kinderfeestje en eisen ook weer van kinderen denk dat het daar vandaan komt.

Die zesjescultuur heeft niets met gemakzucht te maken, of met luiheid. Meer met al die andere activiteiten die ze hebben. Ze steken gewoon niet zo veel tijd in hun studie.
Werken om in het weekeinde wat te besteden te hebben is zeker zo belangrijk.

Overigens ben ik niet zo voor zo'n systeem waar jaarlijks de beste leerlingen gekozen worden. Sommige kinderen zullen dat niveau nooit halen en van tevoren al gedemotiveerd zijn. Geen winnaars zonder verliezers. Het werkt ook enorm veel streberigheid in de hand, en mensen (kinderen eigenlijk) die zich superieur gaan voelen aan anderen omdat ze de besten zijn.

Met allemaal zessen krijg je ook je diploma dus waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Niemand ziet later je cijfers nog.

Sowieso worden goede resultaten hier niet zo geprezen als in amerika dus die drijfveer is er niet.
Verder is het een kwestie van karakter, ik was op school ook zo, met minder dan een 8 nam ik geen genoegen..... tot ik er tegen de examens bijna doorheen zat en een leraar me zei dat ik ook met een 6 wel zou slagen. Mijn beste vriendin was zich altijd suf aan het rekenen wat ze minimaal moest halen om nog een 5,5 te halen en dus een voldoende. Denk dat die tendens zich alleen maar verder ontwikkelt heeft.
Eerlijk gezegd ben ik wel eens jaloers geweest op de meer relaxtere studenten, hoewel ik hogere cijfers haalde hadden zij het een stuk gemakkelijker.

Een systeem van prijzen invoeren kan een stimulans zijn maar ook een ontzettende frustratie voor hen die gewoon echt niet meer kunnen.

Wanneer ze gevoelig zijn van meningen van medescholieren en erbij willen horen, willen ze zeker niet uitgemaakt worden voor "stuudje".

Daar hoort de "met de hakken over de sloot" mentaliteit ook bij.

Ja een 6 is een voldoende he.
Waarom je zou je niet tevreden zijn..

Sommige ouders stralen uit dat een zesje niet voldoende is ze kunnen het eigenlijk niet accepteren.Dan wordt er gezegd :"jij kan beter".Als mijn zoon thuis komt met een zes complimenteer ik hem dat het een voldoende is.Het heeft te maken met het perfectionisme van de ouders dat wordt overgedragen op de kinderen,tenminste dat is wat ik zie in mijn omgeving.Als een kind makkelijk een 10 heeft behaald door goed op te letten en te leren kan dat kind goed leren.Als een kind zich inzet en behaald een zes is het toch fantastisch.

Ik merk dit ook vaak in Nederland. Dat komt volgens mij inderdaad door de doe-maar-gewoon-mentaliteit. Ik heb daar persoonlijk niets mee en ik erger me er regelmatig aan. Ik wilde tijdens mijn studie ook hogere cijfers halen voor mijn papers en tentamens, en daar werd ik op de uni wel toe gestimuleerd. Maar ik merk dat het door bujitenstaanders vaak niet wordt gewaardeerd. Zo had ik met een vriendin onenigheid, alleen omdat ik zei dat ik hoopte dat ik dit keer een hoger cijfer dan een 6,5 gehaald zou hebben. Maar, zei ze, er is niemand die later gaat vragen naar je cijfers, waarom doe je zoveel moeite als je met een 6 je diploma ook wel haalt, etc. Maar daar gaat het helemaal niet om vind ik. Als je meer moeite doet voor een hoger cijfer, dan krijg je ook meer kennis en vaardigheden, en natuurlijk is die meegenomen, los van het feit dat een mooie cijferlijst wel degelijk positief kan werken bij toekomstige werkgevers.

Die prestatiedrang heeft veel voordelen, je leert echt moeite te doen voor je doel, je leert jezelf te verkopen, je doet meer kennis op, je kunt je zo echt onderscheiden van anderen, zeker in tijden waarin de banen niet voor het oprapen liggen. Eén kanttekening is er natuurlijk wel: het is te makkelijk om ervan uit te gaan dat je je succes volledig in eigen hand hebt. Soms zijn er externe factoren die je niet zelf kunt veranderen.

het is opvallend dat zo veel volwassene het eens zijn met de kinderen die aan de zesjescultuur mee doen.

maar goed even antwoorden: ik denk dat het is omdat mensen niet alleen maar willen leren. ikzelf heb geen probleem met leren (eigenlijk wel maar goed) ik vind het niet heel vervelend maar ik vind het gewoon niet boeiend ik leer liever zelf in psychologie of antropologie 9en ik ben 14 ;)) want griks of wiskunde of frans boeit me gewoon niet zo. daarnaast heb ik ook een vrij sociaal leven en ga ik dus niet eenzaam in mijn kamertje huiswerk zitten maken als ik al genoeg heb geleerd om een 7 te halen(voor wiskunde moet ik een 7 staan voor NT :P)

Even als advocaat van de duivel...

Waarom zouden uw zoons een 8 moeten halen? Wat schieten zij ermee op als ze een 10 hebben ipv een 6? Een zes is toch voldoende? Daarmee gaan ze over, halen een diploma enz. Wat meer krijgen ze als ze een 10 hebben ipv een 6?

Dit is een belangrijke reden. Middelbare scholieren die een studie met loting (bv geneeskunde) willen doen werken wel voor die 9 of 10, want hoe hoger het cijfer hoe groter de kans dat ze ingeloot worden. Met bijna elke andere opleiding maakt het (middelbare school) niets uit.

Wanneer je eenmaal aan het werkt gaat wordt bij (bijna alle) sollicitaties alleen gekeken naar welk diploma je hebt behaald niet met welke cijfers.

Geef eens 1 goede reden waarom je je wel zou uitsloven als er zoveel dingen zijn die leuker zijn dan studeren.

Heel herkenbaar. Ik was zelf ook zo'n type. Je hebt tegenwoordig zo veel prikkels van andere dingen dat als je de keuze hebt; drie uur leren voor een 8 of een half uur voor een 6 dat je al snel voor het laatste gaat. En waarom niet, als je de grote lijn beheerst is dat voldoende. De details die je naar die 8 brengen ben je zo weer vergeten en doen er bij je latere werk toch vaak niet toe.

De schuld van deze mentaliteit ligt voor het grootste deel bij de ouders van het kind.