Hoe komt het toch dat wij als ouderen veel meer ontzag hadden voor de leraar?

Toen mochten ze nog iets meer dan nu...
Ik kreeg wel eens een borstel naar mijn hoofd gesmeten, als ik weer eens te druk was.
Dat mag nu niet meer...dus daarom..

Mede omdat ons meer waarden en normen werden geleerd door onze ouders. Ik denk dat de ouders van morgen ook weer strenger voor hun kinderen zullen zijn. Dus over pakweg 30 jaar, staan we er weer heel anders voor dan nu het geval is

Omdat destijds het begrip respect nog bij iedereen erin gestampd werd. Dat gold niet alleen de leraar, dat gold voor nagenoeg iedereen.

Dat heeft te maken met de algehele normen en waarden van onze maatschappij. Die zijn langzaam verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor individualisme.

Kijk maar naar politie, doktoren en hulpverleners die soms worden aangevallen. Of gewoon opstaan voor ouderen in de trein of bus.

De wereld wordt meer individualistischer, met een goede opvoeding, de juiste vrienden en een flinke dosis geluk kunn je je kinderen anders op deze wereld laten groeien.

Vroeger kon je minder afwijken van de normale waarden, want dan werd je voor gek verklaard of opgesloten.

Dit heb ik ook wel eens gedacht. Maar ook: was dat nu echt ontzag of was je er gewoon doodsbang voor? Want zulke 'meesters' heb ik namelijk ook gehad vroeger. Het feit dat ik ze mij nu nog kan herinneren kan volgens mij ook niet echt gezond zijn dunkt me.

Maar leraren hebben het er ook wel veel zelf naar gemaakt door de gezagsverhoudingen teniet te doen. "Noem mij maar Jan", noem mij maar " Juf Ella" (ipv juf Jansen oid).

En nu loopt het allemaal een beetje uit de hand en dan schreeuwen ze moord en brand dat ze de kinderen niet meer aankunnen.

Feit is wel dat ze zich eerst zelf op hetzelfde niveau met diezelfde kinderen hebben gesteld.

Tjah... en terug naar af wil je ook weer niet, maar waar stel je dan die grens? En meer nog: hoe kun je dan nog weer terug terwijl ze al zoveel anders gewend zijn ondertussen?

Ouderen die pesten vaak niet zo als jongeren.
Die kunnen zich beter verplaatsen in een leraar.
Dat moet het zijn.

Gezag en ontzag ervoor.
De normen en waarden zijn veel individualistischer geworden. Het vanzelfsprekende gezag van iemand waar je tegen op keek vanwege zijn/haar functie, leelftijd of wat dan ook, is niet meer zo voor de hand liggend.
Ook een periode van anti-autoritair opvoeden is hier mede debet aan. Iedereen is veel kritischer geworden en assertiever. Op zich geen verkeerde ontwikkeling, maar veel moeilijker voor een leraar om 30 ikjes aan te sturen dan een massa van 40.

Op de één of andere manier (ik kan me tenminste geen levensles van zo min mijn ouders als leraren herinneren) waren wij ons ervan bewust, dat ieder mens gevoelens heeft, dat de toon de muziek maakt, en dat je iemand niet zo behandeld als je zelf níét behandeld wilt worden....
Ze doorzagen ons ook, naar mijn gevoel - wisten precies hun humor of levenswijsheid te gebruiken om door tienerperikelen heen te prikken, leken te begrijpen wat voor ons tieners zo moeilijk was dat onze ouders het niet begrepen, maar zíj begrepen ons wel...Op een vreemde manier waren het meer wijze vrienden als tegenstanders, de één meer dan de andere, natuurlijk, maar dat zal ook nu nog zo zijn, neem ik aan - de één heeft nou eenmaal meer een natuurlijk overwicht dan de ander.

Ik herinner me nog kreten als : 'u moet niet alleen op uw boek gaan zítten, u moet het ook eens ópen doen',
of 'gaat u uw plankje maar weer warm houden, juffrouw', als ik er op het bord weer eens niets van brouwde...
5 cm groot was ik dan.....

omdat het zo was dat leerlingen voeger sneller werden gestraft dan nu.

en er nu misschien ook leukere vakken bij zullen zitten

ik heb meegekregen van mijn ouders respect te hebben voor de medemens, dus of het nou de leraar is, of mn buurjongetje. ik sprak oudere mensen met u aan, en met mijnheer of mevrouw. toen ik op de middelbare school kwam, (1975) mochten we opeens leraren bij hun voornaam noemen, en jij en jou zeggen, en deden ze alsof ze onze vriendjes waren ipv mensen met gezag. we hadden er zelfs een die meeblowde en biertjes met ons dronk in de uren na school. als die me in de klas vermaande om iets wat ik deed, barste ik al in lachen uit want het kwam niet geloofwaardig over. op die manier vervaagden dus de normen en waarden al die ik had geleerd. (is gelukkig na de pubertijd helemaal goed gekomen)
de hele maatschappij is onverschilliger geworden en verhard, mensen hebben meer "schijt" aan elkaar. jongeren zien het verschil niet meer en hebben geen ontzag meer. (niet allemaal natuurlijk)

Dat werd ons thuis al geleerd,dat personen met een hogere functie met respect,of noem het ontzag behandeld dienden te worden. En dat ging ook op voor b.v. de dokter,notaris en de politieman,maar bij die laatste kwam dan ook een beetje angst bij kijken!

Ik ben 42 en ik weet dat mijn ouders dat ook al zeiden. Ik ken geen leraar die ooit een borstel gooide of ander fysiek geweld gebruikte. Ik zat op een basischool in Amsterdam-Zuid (met kinderen uit de wijk rond het concertgebouw, Apollolaan enz) maar die kinderen waren ook vervelend als ze de kans kregen.
Maar het is waar dat het lijkt alsof er nu meer kinderen zijn die hun moeder voor rotte vis uitmaken, die zullen op school vast ook moeite hebben met autoriteit.
De Nederlandse maatschappij is trouwens best agressiever geworden (verkeer, op straat in de media). Iets te lang bezig om een treinkaartje uit de automaat te krijgen en je wordt al in je oor uitgescholden door een jup in een sjiek pak (waar verhaal). Ook de tolerantie voor buitenlanders en vice versa is minder geworden.
Nare ontwikkeling.

De vorige generatie heeft te maken gehad met respect afdwingen door ouders of leraren.Er was veel meer gezag dan nu.Dat is er langzaam bij ingeslopen door de jaren heen.