Kan ik in het onderwijs werken met een bewegingsstoornis?

Ik wil je niet ontmoedigen maar je moet er eerst heel goed over nadenken of dit wel kan. Je hebt niet alleen met de kinderen te maken die je dit misschien goed kunt uitleggen, maar als ouders dit te horen krijgen konden ze wel eens heel vervelend gaan doen. Verder heb je misschien ook kinderen die zodra ze dit weten deze aandoening als wapen tegen jou gaan gebruiken door je expres te laten schrikken of plotselinge bewegingen gaan maken om te zien wat er dan met jou gebeurt.

Onderwijs is een harde wereld. Als je met een handicap tegenover 25 kinderen staat, dan zijn er 22 lief en meegaand, die begrijpen het. De andere drie soms ook, maar op andere momenten wordt er misbruik van gemaakt. Niet met begrip.
Ik zou je niet aanraden om in het onderwijs te gaan, want je hebt geen garantie op een begripvolle klas. Maar je hebt wel de garantie dat je vroeg of laat figuurlijk wordt afgemaakt in je klas.

Het hangt ook af van de school waar je gaat werken. Ik neem aan dat je het over een basisschool hebt. Creatief bezig zijn met kinderen? Heb je ook gedacht aan de bso(= buitenschoolse opvang)?

Ik heb je toelichting een paar keer goed gelezen, en ik zie geen enkel probleem om in het onderwijs te gaan.

Belangrijkste wat ik eruit pik, is dat je er zelf prima mee kunt leven, dat je je bewustzijn niet verliest, dat het meestal maar kort duurt en je het prima kunt uitleggen. Je komt op me over, als iemand die dit gewoon volledige heeft geaccepteerd, en geen last hebt van schaamtegevoelens of angsten, over hoe je over komt op anderen. Mijn complimenten! Hartstikke goed, dat je je niet laat kisten door een stoornis, en gewoon dat wilt gaan doen wat je leuk vindt!

Wie in vredesnaam tegen je gezegd heeft dat het gevaarlijk of eng zou zijn, dat weet ik niet, maar dat is onzin. Het is de bedoeling dat kinderen, b.v. op een basisschool, midden in de maatschappij staan, en leren dat er ook zaken zijn als handicap, stoornis, en ziekte. Het is zeker niet zo, dat leerkrachten voor 100% aan een bepaalde norm moeten voldoen. Kinderen reageren misschien wat primair, maar als ze eenmaal weten wat er aan de hand is, dan is er geen enkel probleem meer. Dan zal je door de leerlingen beoordeeld worden op belangrijkere zaken, dan je stoornis.

Ik maak uit je toelichting op, dat je je prima kunt redden, en ook goed weet te reageren op mensen (kinderen) die de verschijnselen van je stoornis misschien in eerst instantie wat "vreemd" zullen vinden. Nergens lees ik, dat je stoornis gevaar op kan leveren voor kinderen, of dat je op een of andere manier niet goed kunt functioneren.

Daar komt nog bij, dat de overheid stimuleert, dat mensen met een handicap volwaardig meedoen. Ik stel me dan ook voor dat een school waar je in de toekomst gaat werken, zorgt voor bepaalde aanpassingen. B.v. een collega, op wie je even kunt terugvallen als je zo'n aanval krijgt.

Ik raad je aan om eens contact op te nemen met een PABO (heet dat tegenwoordig nog zo?) Je kunt een afspraak maken voor een gesprek, of een open dag bezoeken. Vertel gewoon wat er aan de hand is, en wat je twijfels zijn. Het moet wel heel gek lopen, als jij, die zo uitstekend met een stoornis kunt omgaan, niet over een paar jaar voor de klas staat!
Heel veel succes!

Ik wil je niet ontmoedigen. Maar laatst was op tv, bij de Ombudsman, een uitzending over iemand die een MBO-opleiding voor kinderdagopvang deed. Ze was halverwege. Ze had epilepsie en werd van haar stageplek weggestuurd. Te gevaarlijk, en te eng voor de kinderen. Ze vond een andere stageplek, maar de school ging niet akkoord. Vervolgens kon ze bij een privéschool terecht, maar die was veel duurder. Bovendien moest ze het hele jaar opnieuw doen.
Plassterk en een andere expert bogen zich over de zaak. Het hete hangijzer was niet het wegsturen na anderhalf jaar, maar het feit dat de school dat had gedaan zonder enige opzegtermijn.

Die school is vast niet de enige die moeilijk doet als iemand een ziekte heeft die door buitenstaanders als 'eng' wordt beschouwd. Ik adviseer je om een en ander eerst te bespreken met de PABO, voordat je je inschrijft. Verzeker je eerst van hun steun. Denk trouwens ook na over de reacties van ouders.