Waarom krijgen Leerlingen met dislexie meer aandacht en meer tijd en een soepeler norm dan leerlingen die faalangstig zijn?

Extra aandacht en tijd in de klas helpen niet tegen faalangst. Daarvoor moet je gerichte faalangsttraining krijgen (of geduld hebben tot je wat ouder wordt en wat zekerder van jezelf, maar dat is natuurlijk lastig als er veel van je verwacht wordt in de klas).

Als je iemand met faalangst extra tijd geeft om z'n werk te maken, wordt de faalangst niet minder.

Bij dyslexie helpt extra aandacht en meer tijd om je proefwerken te maken, wel.

Goede vraag. Goed antwoord van stippel.

Daar kan je nog bij bedenken dat in verreweg de meeste gevallen faalangst goed te behandelen is en na verloop van tijd over gaat.

Dyslexie gaat niet over. In de basisvaardigheid van het lezen en schrijven zit een hapering die niks met intelligentie te maken heeft - ook niet of je je huiswerk wel of niet hebt gemaakt. Iemand met dyslexie heeft dus altijd meer tijd nodig voor lees- en schrijfwerk en soms wat extra aandacht om te checken of de opdracht goed is begrepen.

De soepeler norm gaat alleen over spelfouten, niet over de inhoud, kennis en inzicht.
Ik ben zelf dyslectisch, ik schrijf heel veel en check alles wat is schrijf minstens twee keer. Toch gebeurt het nog regelmatig dat ik fouten niet zie, zelfs niet als de spellingchecker aangeeft dat er iets fout is. Dat is voor mensen met 'zonder dyslexie' niet te begrijpen: je ziet het toch! Niet dus.

Tijdens een repetitie ofzo is het voor dyslecten onmogelijk om zonder fouten te schrijven.

Faalangst is een karaktertrek en dyslectie is een beperking.