Waarom leren we zoveel op school, terwijl we de helft misschien maar nodig hebben?

Je moet als kind nog ontdekken wat je leuk vindt en waarin je goed bent of zelfs een talent voor hebt. Alleen daarom al wordt zoveel aangeboden aan diversiteit.
Als kind vindt je bijv. geschiedenis niet leuk en je ziet het nut er niet van in want; "Wat heb ik er nou aan om te weten wanneer en door wie en waarom Willem van Oranje is vermoord". Totdat ineens een interessant gesprek op tv is waardoor je ineens geïnteresseerd raakt in de historie van ons land of misschien de wereld. De basis is al gelegd door de geschiedenis lessen die je op school gehad hebt. Ik zag bijv. nooit het nut ervan in om te
weten hoeveel luchtdruk er op mijn bord soep van die en die diameter en zoveel diepte heerste. Als ik echter ineens een beroep op natuurkundig vlak leuk zou hebben gevonden, had ik toch die basis nodig gehad. Mijn zoon van 15 vond rekenen altijd vreselijk totdat hij wiskunde kreeg in het voortgezet onderwijs. Hij heeft niets met cijfers maar zijn ruimtelijk inzicht is bovengemiddeld en hij denkt erg creatief, hij koos dus echt voor de beta vakken en liet economie vallen, maar de basis van het rekenen met cijfers kent hij wel. Het is dus eigenlijk alleen maar basis wat we op school leren en die moet dus op alle vlakken zijn en zo uitgebreid mogelijk om weer te kunnen linken met elkaar. Je hebt nl. biologie nodig als je arts wilt worden maar ook als je botanicus ofzo wilt worden. Daarvoor moet je wel weten waar het over gaat en om je interesse te stimuleren. Stel dat je nergens iets van wist, dan ben je als volwassene snel uitgepraat en werd je al snel als 'dom' uitgemaakt. Het behoort tot je algemene ontwikkeling en op hoe meer fronten je iets weet, hoe meer je gewaardeerd wordt als ' die weet waar hij het over heeft, die is niet dom, die kan je niets wijsmaken'.
Je zal dan eerder gerespecteerd worden en serieus genomen worden.