Waarom moeten managers in het bedrijfsleven altijd sterk en zeker overkomen en mogen zij minder twijfelen dan hun medewerkers?

Kan het zijn dat door te doen alsof je laat zien dat je het weet, terwijl ook twijfel bij het leven hoort, je daardoor minder van jezelf laat zien?

Een manager heeft een voorbeeldfunctie, daarbij houdt hij zakelijk en prive gescheiden. Hij fungeert als vraagbaak en koppelt informatie terug aan de directie. Er zijn managers die alleen maar IQ tonen, maar er zijn er ook die gebruik maken van hun EQ (emotionele intelligentie) wat door de achterban zeer gewaardeerd wordt. De combinatie van IQ en EQ wordt tegenwoordig steeds meer in acht genomen.

Ik ben van mening dat een manager zeker zijn/haar menselijke kant mag laten zien. Wat van belang is bij een goede leider is:
- dat hij op zijn gebied expert is (en die twijfelt daar niet over)
- je niet alles hoeft te weten maar wel weet waar je moet zijn om dat op te lossen (hulp vragen van anderen)
- gebruik maakt van de kwaliteiten van zijn/har team (waardoor je dus niet alles zelf hoeft te doen en te weten)
- eindverantwoordelijk is voor het presteren van zijn/haar team

Dus wat mij betreft mag je hulp vragen waar jij het als manager niet weet maar je moet zeker daadkrachtig genoeg zijn om je team op een menselijke en vaardige manier aan te sturen. Dan ben je een goede manager.

Als manager ben je onderdeel van een managementteam. Deze mensen maken beleid en bepalen de strategie van de onderneming. Tuurlijk twijfelen leiders ook, maar ze moeten wel geloven in de lijn die ze hebben uitgezet. Om manager te worden moet je dus wel een sterke persoonlijkheid en zelfvertrouwen hebben, anders is het onmogelijk anderen te overtuigen van het beleid. Mijn ervaring is dat managers wel twijfelen en wanneer nodig hun ongelijk toegeven. Dat is toch ook een kenmerk van een goede leider?