Wie weet er een rustige baan voor een snel overprikkeld iemand?

Je hebt een burn- out gekregen omdat "je je vaak moet aanpassen aan anderen ", zeg je
Nu wil je een baan zoeken waar je minder met andere mensen hoeft om te gaan.
Ik denk dat je beter een psycholoog kunt bezoeken die je kan helpen bij het meer ontspannen omgaan met andere mensen.

Wat dacht je van treinmachinist? Dat is een vrij solitaire baan. Wel met een hoge verantwoordelijkheid, maar het werk is vrij "procedureel", dat wil zeggen: 'als je X ziet, moet je Y doen'. Dat maakt dat het werk, ondanks de hoge verantwoordelijkheid, toch vrij eenvoudig is.

Onderzoek door het AMC laat zien dat 1 op de 3 treinmachinisten matige tot verhoogde stressklachten heeft.
11 % heeft posttraumatische stressklachten. https://www.amc.nl/web/file?uuid=7d468db2-ff14-49e3-9ff3-b07904a4a192&owner=4d928ce4-e557-4531-8337-ee2442f7f9d8&contentid=6070 Ervaren stress (stressklachten)
• Bij ruim tweederde van de machinisten (70%) is geen sprake van de aanwezigheid van verhoogde stressklachten
en één op de drie machinisten (30%) heeft matig of
sterk verhoogde stressklachten.
• Eén op de tien machinisten (11%) rapporteert hoge posttraumatische stressklachten,
die het gevolg zijn van een onvoldoende verwerking van traumatische gebeurtenissen. Als gevolg hiervan kan een medewerker zijn/haar werk niet optimaal uitvoeren.

Solitair. Hmmm.
Tijdens de selectie word je uitgebreid psychologisch onderzocht. Zo moet je niet gemakkelijk van je stuk te brengen zijn. Als je enkele uren zonder onderbreking tests zit af te werken in een kleine ruimte waar er nog een aantal gespannen zitten te werken, merk je dat dat niet iedereen gegeven is.
Tijdens de opleiding zit je een aantal perioden hele dagen in de klas. Dat gaat er weinig rustig aan toe.
Die theorie-opleiding wordt in de meeste gevallen afgewisseld met wekenlang praktisch werken onder begeleiding van een of meerdere ervaren* machinisten. Je kunt het dan treffen, maar de samenwerking kan ook tegenvallen en je mag de eerste tijd in elk geval zelfstandig alleen maar ... een kopje koffie halen voor en na het werk. En als je dan je opleiding met succes hebt afgerond, blijkt dat je nog veel dingen zelf moet uitvogelen. Wat heb ik veel dingen door trial en error moeten leren die me ook tijdens de opleiding hadden kunnen worden uitgelegd. Tenminste, als de “ervaren” begeleider zelf had geweten hoe het zit ... veel begeleiders proberen je onbewust een duplicaat van henzelf te maken, en als zij bepaalde dingen altijd zonder nadenken op een bepaalde manier deden, blijk jij dat eigenlijk overgenomen te hebben waardoor je vastloopt als iets anders verloopt dan tijdens de opleidingsfase.
Daar komt nog bij dat je bij sommige werkgevers na korte tijd zelf al aan nieuwe leerlingen gekoppeld wordt, waardoor je de stress van het nu echt zelfstandig rijden verhoogd ziet worden met de zorg voor het functioneel opleiden van anderen. Maar goed, het werk is inderdaad vrij procedureel. In theorie althans. En je moet op de examens vooral tonen dat je die procedures door en door kent.
Vervolgens strand je al op de eerste dag doordat iets niet werkt zoals het hoort. En jouw procedure zegt dat je dan aan de bel moet trekken, en als je geluk hebt komt iemand voordoen hoe je dat probleem in het echt oplost. Of ... hoe je doet alsof er niks mis was met die technische controle. Als de machine straks opgewarmd is zul je zien dat het wél werkt zoals het hoort!
Als je pech hebt, sturen ze een andere machinist die jouw opdracht zonder blikken of blozen overneemt, en dan kun jij reserve gaan zitten. Weer niks geleerd. Of toch wel: volgende keer kom je toch weg met een probleem als je meent dat je je achteraf kunt verantwoorden als er mot van komt.
Deze ervaringen heb ik buiten Nederland opgedaan.
Maar vakmanschap komt ook hier pas met de jaren.