Hoe verminder je het eigen negativisme en cynisme?

Door positief te denken en te accepteren dat niet alles zo kan zijn zoals jij het graag wilt zien...

Misschien is het een oplossing om ander werk te zoeken? Ik weet niet of je al lang hetzelfde werk doet/bij het hetzelfde bedrijf werkt? Maar ik merk wel aan collega's dat het vaak de oudere mensen zijn die ergens lang werken die wat negatiever worden. Alles is al een keer meegemaakt en niks is meer nieuw voor ze. Misschien dat het bij jou ook daar door komt?

Het kan zijn dat er teveel vernieuwingen zijn die jij niet ziet zitten. Waarom iets nieuws proberen als het oude nog goed werkt/is? Of onbewust wil je je daar niet meer in verdiepen en verzet je je ertegen, wat zich uit in negatief en cynistisch reageren. Mijn ervaring is dat hoe oud je ook bent, het altijd de moeite is met de tijd mee te gaan en nieuwe ontwikkelingen te volgen. Ik begrijp niet altijd alles, maar ik weet in elk geval wat er speelt in het bedrijf :)

Probeer achter de diepere oorzaak van je probleem te komen, je negativisme/cynisme is slechts een uiting.
probeer naar de kern te gaan, waardoor wordt dit gevoel opgewekt? Als je daar bij kunt komen en het kunt accepteren kun je een omkering maken waardoor je weer energiek en positief in het leven komt te staan.
En echt je bent niet de enige met dit probleem, in mijn praktijk heeft 70% tot 80% hiermee te maken. Mocht je er alleen niet uitkomen vraag dan hulp (vaak vergoed je werkgever dit)
Het leven is te mooi om er niet van te genieten.

Ik herken dit. Van nature ben ik optimist. Als het leven niet liep zoals wenselijk was, was mijn motto: Schouders eronder; aanpakken en alles komt wel weer goed. In de praktijk bleek dat ook zo te gaan. Na een korte of langere periode was ons leven weer op de rails. Dit gaf veel voldoening. Met het ouder worden, lijken de uitdagingen wat minder (en minder dichtbij) te zijn. Ik kan nu problemen maken van dingen die al jaren ergernis geven en eigenlijk niet te veranderen zijn. Ik kom dan in een negatieve stemming.
Bij mij helpt het, wanneer ik in zo'n fase zit, om een balans op te maken en dan niet alleen te kijken naar de dingen die niet lukken, maar daarnaast ook bekijken wat ik allemaal wel bereikt heb en wat wel goed gaat. Ook kijk ik dan wat ik er zelf aan kan bijdragen om mijn leven leuker te maken (tijd voor hobby's inruimen; cursus volgen; etc.). Ik stel wat nieuwe doelen in mijn leven en focus ik mijn aandacht op die doelen.

Hoe snel je 'emotioneel' en 'cognitief' negatief of cynischer tegen het leven gaat aankijken, is erg afhankelijk van wat je op jongere leeftijd verwacht van het leven. Veelal verwachten we op een bepaalde tijd een bepaalde status te hebben of ons in een bepaalde sociale situatie te bevinden. Als dit niet gebeurt, gaan veel 'zekerheden' van vroeger zich omkeren in zekerheden dat het 'wel niet zo' zal zijn.

Er zijn natuurlijk nog andere redenen waarom je negatiever tegen het leven en gebeurtenissen aan kunt gaan kijken: heb je kinderen of klein kinderen, of sta je in tegenstelling tot wat de maatschappij van mensen verwacht 'alleen' in de wereld. Het kan ook zijn, dat je zoals de medische wetenschap aanduidt een 'depressie' hebt. Dit is naar mijn gevoel meestal iets dat ook voorkomt uit hoe je als persoon bent gegroeid en volgens mij is het uiteindelijk ook mogelijk om dit zonder medicijnen te overwinnen. Het is echter dan wel een zwaar proces dat alleen werkt met de juiste steun en kennis. Daarom kan het dan veiliger en prettiger voor jezelf zijn om hiervoor toch de medische wetenschap en medicijnen te vertrouwen.

Indien je niet aan een depressie lijdt, is het nog steeds niet makkelijk om van 'negativisme' af te komen. Mijn moeder had hier ook last van. Hoeveel argumenten je ook tegen krijgt, je kunt soms uit trots vasthouden aan 'jouw' gevoelens en aan wat jij 'weet' dat er zal gebeuren en waarom jij 'weet' dat het zo slecht gaat.

Sommige mensen zijn empathisch. Dit wil zoveel zeggen als dat ze sterk beïnvloed worden door de emoties om hen heen. Voordat je gaat kijken of je je eigen negativisme kunt veranderen, is het belangrijk om te kijken of je niet deze 'onzekerheid' hebt doordat je dit 'opgedrongen' krijgt.

Indien dit niet het geval is (of wel, dan kun je er natuurlijk ook wat aan doen), is het belangrijk om te kijken of je in eerste instantie tevreden bent met jezelf. Het is belangrijk te begrijpen dat welke religie of overtuiging je ook aanhangt (of dat je atheïst bent), dat je er bent en de wereld het met je zal moeten doen. Ieder mens heeft namelijk hetzelfde recht. Of je nu denkt dat er een reden voor is dat je er bent of niet.

Persoonlijk ben ik van mening dat ieder mens er is om iets te leren. Wellicht dat het voor jou een traject is om je innerlijke mens over de periode van je leven stabiel te kunnen maken, of in te zien dat het geen belang heeft of je het ergens wel of niet mee eens bent. Immers, zolang je met jezelf door een deur kunt en zolang je ook maar 1 dingetje in het leven interessant vindt, al is het maar de vraag waarom je niets interessants kunt vinden, heb je een reden om positief over dingen te denken. Immers, wat maakt het uit dat de jeugd tegenwoordig meer aan vandalisme doet dan wij vroeger, dit is vaak aan onze eigen generatie te danken en soms is een praatje al genoeg om het te verminderen.

Belangrijk is om te begrijpen dat, zoals jij beinvloed kunt worden door negatieve impulsen uit je omgeving, jij ditzelfde omgekeerd doet. Daarom kun je dus je omgeving veranderen door positieve signalen uit te dragen.

Ik geef toe dat het allemaal erg breed is en dat er veel factoren meespelen, maar ik ben door de jaren heen alleen maar positiever geworden, omdat ik inzichten heb verworven die zijn 'bewezen' en die me hebben gezegd: jongen, doe niet zo moeilijk. Jij maakt ook fouten. Maar van fouten leer je.

Dat is een kwestie van perceptie. Jij noemt het negatief en cynisch, ik zou het eerder kritisch en realistisch noemen.
Je bent tot de jaren des verstands gekomen en en hebt je naieve idealisme van je afgeschud. En dat is prima. Het weerhoudt je ervan te investeren in onzinnige hypes en helpt je om je leven vormt te geven mbt de dingen die er werkelijk toe doen.
Je hebt je hele leven geinvesteerd in het opdoen van ervaringen en nu is de tijd aangebroken om je voordeel te doen met de opbrengst ervan.
Dus hou een positieve outlook on life, maar tegelijkertijd beide benen op de grond. Daar is immers niks mis mee.

Wat vaker afstand nemen van je werk. Neem je bijvoorbeeld wel al je vakantiedagen op? Regelmatig een lang weekend nemen, en dan natuurlijk niet alleen maar thuis op de bank blijven zitten, geeft je wat meer ontspanning en nieuwe indrukken. Als je dan weer op het werk komt, heb je weer wat meer energie en wellicht ideeen opgedaan die je weer in je werk kunt gebruiken. Daarnaast moet je eens kijken of je geen dingen op het werk kunt doen die voor jou de sfeer of het werk aantrekkelijker maken. Dit hoeven geen grote dingen te zijn, je kunt al vrolijk worden van een nieuwe plant op je kamer of een leuke koekjespot. Hoe meer positieve zaken je creeert in je omgeving, des te meer positieve reacties je krijgt en hoe positiever je zelf wordt. En als je een keertje baalt van alles, loop dan gewoon eens een blokje om en koop iets lekkers of een kadootje voor jezelf, zodat je het negatieve snel omzet in iets positiefs.

Wie heeft je verteld dat er negativisme en cynisme bestaat? En wie heeft jou vervolgens verteld dat jij negatief en cynisch bent?
En als je dat nu eens niet zou geloofd hebben ooit wat anderen je continue aangepraat hebben?
Of als je dat toen wel geloofd hebt en nu stopt met dat te geloven, wat dan?

Dan was je er dus al meteen van af, is het niet zo?
Zonder ook maar iets op te lossen...

Als je in een stad rondloopt waar je maar een paar wegen kent en op een gegeven weg herken je niet meer de straat waar je op dat moment bent, dan loop je toch terug naar daar waar je de weg weer wel weet en vandaar ga je weer verder...

Ga terug naar het gewoon niet te geloven allemaal wat er zich als een kapotte grammafoonplaat steeds weer in je gedachten herhaalt...

En is er dan zo veel om enthousiast over te zijn, Zou het wel eens zo kunnen zijn dat je weinig enthousiast bent omdat er niet veel meer is om zo enthousiast over te zijn? Waarom zeg je niet tegen jezelf, dat wat ik ervaar in de wereld is niet meer zo enthousiast om te ervaren, evident dan dat ik dat zo weerspiegel en weergeef...
Is het werk wel enthousiast voor je? Veranderen van werkplek zou een optie kunnen zijn om enthousiasme weer te wekken...
Zou het kunnen zijn dat de anderen in jou omgeving zelf minder enthousiast zijn en dat weerspiegelen?

Het is zoals het is, als je dat kunt accepteren kun je het laten en er geen voorkeur of afkeur van jou kant proberen invloed te laten uitoefenen...

Heb je dan dat zogenaamde negativisme en cynisme wel zelf gecreëerd? En als dat niet zo is, kun jij dat dan bij jezelf nu wel toch ´oplossen´?


Als je dat op de een of andere manier kunt, dan zou ik ook ophouden met te geloven dat je ouder wordt...
Is het je opgevallen dat je je leeftijd niet kunt voelen, net zoals bij temperatuur meten heb je iets buiten jezelf nodig om jouw temperatuur te meten, de thermometer hebben ze daarvoor. Je kunt ervaren wat je wilt maar het getal op de thermometer geeft aan hoe hoog je temperatuur is. Zo ook met ouder worden, maar daar is geen leeftijdsmeter voor, dus moet je naar middelen grijpen die daar niet voor geschikt zijn, bv moeheid of onbuigzaamheid... Moeheid dat had je altijd al en buigzaamheid/onbuigzaamheid ook... Dus je kunt het niet meten, het is gewoon een vaststelling... Ik kan je zeggen dat in mij iets leeft dat ik altijd hetzelfde ervaar en niet aan leeftijd gebonden is. De vlam brandde elke keer toen ik keek of de (levens)vlam er nog was... Ik was er nooit niet... En hoe oud die is, ik heb er geen idee van...
Ja ik ben de 50 gepasseerd en ik kan dingen niet meer zo zoals ik ze 30 jaar geleden deed, maar het veranderde altijd al, toen ik klein was kon ik op een gegeven moment wel bij die hoge kast, het verandert altijd, dat is de aard van het leven... Leven is verandering, Leven is pijn lijden...
Leven is...
Maak er een feest van voordat het te laat is... Je leven wordt per seconde aangeboden... Aan jou om daar van te genieten. Werkelijke intelligentie is hoe meer dat je in staat bent om van het leven te genieten zoals het is, hoe intelligenter dat je bent...


Jij mag het op jou manier doen, ook negatief en cynisch...


dank je...

ps je hoeft niets te doen om dat wat is te laten zijn zoals het is... Scheelt een hele boel energie als je dat beseft...