mijn baas eist dat ik kom werken zonder tanden in mijn mond...kan hij dit ?? Ik heb hem laten weten zware problemen hiermee te hebben.

De wet poortwachter (verlengstuk van de ziektenwet), stelt dat wanneer je je normale werkzaamheden kunt volbrengen, dit ook moet doen. Als dit niet kan, moet hij vervangende werkzaamheden geven. Zoals ik lees werk je op kantoor, en heb je niet echt vervangende werkzaamheden nodig (alleen met telefoontjes opnemen wordt het wat lastiger denk ik.)
De baas zou coulant kunnen zijn, en jou nog een tijdje thuis kunnen laten zitten. Maar dit kost hem geld, en hij krijgt er niets voor terug. Wellicht kun je wel op een andere manier coulance vragen. Zoals een andere (afgezonderde) werkplek, of thuiswerk.

Ja, dat kan en mag je baas van je verwachten. Net als van mensen met een wijnvlek, een scheve neus, een gezichtsafwijking, één been en andere uiterlijkheden die niet voorbij gaan, en ook niet onder de ziektewet vallen.

Als je aan de kassa of balie zit is het wellicht een ander verhaal (dan is het ook de vraag of hij je daar nu neer zou zetten) of als je veel moet praten wat wellicht niet goed gaat. Maar als de afwezigheid van je gebit je op geen enkele wijze hindert in je werkzaamheden, kan je baas gewoon van je verlangen dat je komt opdraven.

Je zit toch niet meer op de basisschool waar kinderen elkaar persen met een brilletje of beugel ? Natuurlijk voel je je er onzeker onder, en kan ik me voorstellen dat je het zo veel mogelijk verbergt, dat is niet meer dan normaal, maar als je het respect van je collega's wilt verdienen, is je thuis verstoppen beslist niet de manier.

Lijdt je er psychisch HEEL erg onder, dan zul je daarmee naar de huisarts moeten voor een verwijzing naar een psycholoog, zodat je op die grond tijdelijk de ziektewet in kan. Ik zou echter zeker in deze tijd niet durven beweren dat dat goed is voor je carrière ; je zegt zelf al dat je jong bent, dus je moet nog een aardig tijdje mee.

Zoals al gemeld mag dit, heb je geen vakantiedagen meer over, die kun je vragen op te nemen, ik vindt jouw voorstel om thuiswerk te doen, een heel goed initiatief, leg nogmaals duidelijk aan je baas uit, hoe moeilijk dit voor je is en kom nogmaals met je voorstel en eventueel vakantiedagen.
Ik begrijp heel goed dat je je niet zonder tanden wilt tonen, een beetje menselijke baas moet dat ook begrijpen, maar wettelijk gezien staat hij in zijn recht, moet je toch, probeer dan een manier te vinden om je gezicht te bedekken, onder je neus dan, knoop een sjaal om desnoods, hopelijk wordt het dan niet toch opeens zomer.
Sterkte!

Ik begrijp je gevoelens hierover, en ik begrijp je baas ook.
Als je geen compromis kunnen bereiken (thuiswerken bijvoorbeeld) en alle andere wegen (bedrijfsarts, huisarts) lukken ook niet, dan zou je naar je werk kunnen gaan met een sluier, een mondkapje of een doek voor je mond als een vorm van protest, maar ook voor jezelf: misschien voel je je dan wat minder onzeker.
Als je iets aan je oog hebt, dan doe je een zonnebril op als je je onprettig voelt zonder. Iets in die sfeer bedoel ik.
Vreemd antwoord misschien, maar wie weet is het een oplossing voor je?
Een hele nare situatie!!!

Ja, uw werkgever mag u verzoeken om op het werk te verschijnen.

Doch heeft wel nogal wat haken en ogen.

Volgens de diverse wetten en regels moet betrokkene gewoon op het werk verschijnen.
Mits dat ze het aankan.
Doch door de betrokkene aangegeven problemen heeft ze daar veel moeite mee.
Begrijpelijk.

Doch hoeft het niet zo verkeren dat ze weer aan het werk moet.
Als de werkgever haar geen ander passende werkzaamheden kan laten doen in de vorm van thuiswerk dan kan betrokkene hier (langdurig) geestelijk letsel aan overhouden.
Ze kan namelijk al of niet openlijk gepest worden.

Dat laatste heeft wel degelijk invloed op het functioneren op de werkplek en kan zelfs voor een langere tijd doorwerken.

Als we het hier over een korte periode hebben dan kan dit mischien overbrugt worden met verlofdagen en/of adv dagen.
Mischien wel iets in de trant van onbetaald verlof.
Of een combinatie van.

Anders rest er niets anders om een goed gesprek aan te gaan met je bedrijfsarts.

In het beginsel mag uw werkgever u verplichten om op het werk te verschijnen, maar niet eerder dan met uitdrukkelijke toestemming van uw bedrijfsarts.

Ik begrijp hartstikke goed dat jij je niet happy voelt zonder tanden en je doet een prima voorstel aan je baas. Ik hoop van harte dat hij/zij daar een stukje in mee gaat.
Maar... je bent niet ziek en je werkgever mag van je vragen te komen werken! Heeft je tandarts niet een tussenoplossing?

De overtuiging van je baas dat het je goed doet is overigens vooringenomen. Dat kan een ander niet voor je bepalen.

Sterkte ermee!

Lichamelijk gezien ben je niet ziek. Wel beperkt natuurlijk, want eten en duidelijk articuleren zullen verrekte lastig zijn. Psychisch ben je waarschijnlijk wél ziek, in de zin dat je overduidelijk lijdt onder de situatie.

Of je ook ziek bent in de zin van de ziektewet, dus niet in staat om eigen of eventueel vervangend werk te doen, is aan de bedrijfsarts om te beoordelen. Die kan daar eventueel een psycholoog bij inschakelen.

Als de bedrijfsarts inschat dat jij in staat bent om te werken, dan kan je baas dit inderdaad van je vragen. Overigens denk ik absoluut niet dat je baas geen respect voor je heeft, maar bekijkt hij het puur praktisch en op het niveau van beperkingen ten opzichte van werk. Daarbij kan het zijn dat je werkgever niet helemaal doorheeft dat het missen van je tanden niet alleen zichtbaar is wanneer je je mond opendoet, maar dat je letterlijk een totaal ander gezicht hebt zonder gebit. Dat kan ik echter niet beoordelen, en op zich is het logisch dat de werkgever puur en alleen kijkt op basis van de feitelijke en overduidelijke beperkingen. Zoals anderen ook al zeggen: een zieke werknemer is duur, en niet elke ziekte maakt je ongeschikt voor werk.

Het is dus de bedrijfsarts die aan moet geven of werken voor jou op dit moment a) mogelijk is en b) niet schadelijk voor je is. Als jij het niet eens bent met het oordeel van de bedrijfsarts, kun je een deskundigenoordeel aanvragen bij het UWV. Dan wordt de hele situatie opnieuw beoordeeld door een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige van het UWV. Als werknemer betaal je een eigen bijdrage van 50 euro.

Zo'n deskundigenoordeel is alleen zinvol als jij van mening bent dat je ziek bent, dus door psychische klachten (als gevolg van je lichamelijke probleem) niet kunt werken. Als jij zelf vindt dat je theoretisch gezien wel kúnt werken, is dit geen ziektwet-kwestie, maar zul je een andere oplossing moeten zoeken. Bijvoorbeeld door vrije dagen op te nemen, of door thuis te werken. Ik zie dat je dit laatste ook gevraagd hebt en vind dat een heel redelijk voorstel, tenzij natuurlijk jouw functie niet thuis uitgeoefend kan worden. Ik weet niet of je dit verzoek nog op een andere manier kracht bij kunt zetten, bijvoorbeeld met een schriftelijk verzoek, of door overleg met iemand van personeelszaken, of de bedrijfsarts? Dan zou ik persoonlijk daar op inzetten, mits dat natuurlijk mogelijk is gezien de werkzaamheden.

Informatie over het deskundigenoordeel vind je in onderstaande bron.

Misschien een mondkapje voor, wat ze ook gebruiken bij operaties e.d.? En daarop de tekst ... of afbeelding...

Jouw baas heeft zelf ook een procedure te volgen en Ja hij heeft gelijk dat jij er zelf ook beter van wordt als jij je weer 'normaal' gaat gedragen. Geen tanden hebben is echt geen geldig excuus om thuis te blijven. Je doet daarmee aan onderwaardering van de rest van jouw persoonlijkheid. Ik weet dat dit krasse taal is maar ik weet waarover ik praat.

Toen ik tijdens de 1e maand van mijn 1e job in het onderwijs 5 tanden kwijt was (waarvan 3 frontaal vooraanzicht) toen stond ik voor een gelijkaardig dilemma. Ik was toen een heel onzeker iemand en ik was als de dood dat mijn haantje-de-voorste leerlingen het mij als nieuweling ontzettend moelijk zouden maken.
Ik had de keuze, thuis blijven tot mijn gebit klaar was of op mijn resterende tanden bijten en datgene doen waarvoor ik betaald werd. Ik ben blijven werken en ik kan je verzekeren dat dit aanvankelijk niet de makkelijkste keuze was want als je nog enkele tanden hebt dan valt dat gat des te meer op.
En toch, vraag me niet hoe ik het klaar heb gespeeld maar toen ik eindelijk mijn gebit had zeiden enkele collega's dat het hun nooit opgevallen was dat ik tanden kwijt was. Ik heb het er vooraf nooit met anderen over gehad en heb me steeds gefocust op zaken die, in functie van mijn persoonlijke groei en die van mijn leerlingen, belangrijker waren.

Later kampte één van mijn vriendinnen met dezelfde perikelen als jij. Mislukte bottransplantaties, traumatische ervaringen etc.
Ik heb toen heel lang op haar ingepraat en haar geleerd hoe ze zich kon gedragen en hoe ze haar mond kon bewegen zodat het voor anderen minder opviel dat ze nog steeds geen gebit had.
En ja hoor, na 2 weken was ze zodanig gedreven dat ze zelfs voor een nieuwe job als receptioniste ging solliciteren en weet je wat? Ze werd aanvaard en ze kon op heel veel begrip van alle betrokken rekenen omdat ze zich had voorgenomen om vooral vriendelijk te zijn tegenover zichzelf en tegenover haar omgeving. Daar hadden de mensen zoveel baat bij dat ze na een tijdje zelf ook vrolijker kwamen werken.

Moraal:
Je bent zoveel meer dan alleen die mond zonder tanden. Je hebt zowel aan jezelf als aan anderen zoveel meer te bieden met een lachende snoet (tijdelijk zonder tanden) dan met een brekend hart binnen de 4 muren van jouw woonst.

Later las ik het boek 'Niet durven, toch Doen' (inkijkexempl. via link) en ook dat heeft mij geïnspireerd om telkens opnieuw mijn onzekere zelf te overwinnen.

Ik wens het ook jou toe dat je durft én doet!