wordt er bij ethisch gevoelige beroepen ook gecontroleerd op gedragstoornissen?

het ligt eraan hoe erg het is. Tuurlijk worden ze nagekeken, want komop zomaar iemand als rechter neerzetten, zonder hem even te checken?

Voor sommige beroepen, oa politie, is een psychologische test een deel van de sollicitatie procedure.

In het geval van juristen en rechters gok ik op nee. Een antecedenten onderzoek zal vermoedelijk genoeg zijn.

Voor politieagenten en medewerkers van defensie geldt een psychologische keuring. Hierbij wordt je helemaal doorgelicht. De voornaamste reden hiervoor is om de psychische belastbaarheid na te gaan. Oftewel, deze mensen kunnen bij bijzonder stressvolle/schokkende gebeurtenissen betrokken zijn, en hiermee moeten ze om kunnen gaan. Aangezien dit bij rechters en juristen veel minder meespeeld, zal dit niet of minder uitgebreid gebeuren. Overigens betekent dit niet dat iemand automatisch geen agent mag worden met een aandoening. Het uitgangspunt is dat de persoon zijn werk naar behoren moet kunnen uitvoeren en verantwoordelijk om kan gaan met zijn/haar bevoegdheden.

Uiteraard is een sollicitatiegesprek ook een vorm van testen en kan het best zijn dat er gevraagd wordt of je psychiatrische aandoeningen hebt (gehad) en in hoeverre je daarvoor behandeld bent.

Wat rechten en plichten betreft, ik vraag me af of een psychiatrische aandoening automatisch een no-go betekend voor bijv juristen. Ik zie niet in waarom een rechter slechter zou functioneren indien hij/zij succesvol wordt behandeld. Oftewel ik denk dat er een inschatting wordt gemaakt van in hoeverre de betreffende aandoening een belemmering in het werk oplevert.

tot slot: Het is belangrijk om je te realiseren dat niet iedereen met een psychiatrische aandoening automatisch volslagen 'gestoord' is, en totaal niet kan functioneren. Er zijn vele verschijningsvormen en er zijn vele behandelingen mogelijk.

Als aansluiting op vorige antwoorden is het in bepaalde beroepen of rollen noodzakelijk om een bewijs van goed gedrag te kunnen laten zien. Dat betekent dat je op het gemeentehuis een verklaring aanvraagt en deze krijgt als je geen strafblad hebt. Ik denk dat het vaak nog niet gebeurt terwijl dat zo belangrijk kan zijn. Zelf ben ik vertrouwenspersoon bij een grote atletiekvereniging en heb dus met kinderen en volwassenen te maken. De vereniging heeft voorgeschreven dat de verklaring noodzakelijk is en ze hebben gelijk. Als je in de media kijkt naar zaken met kinderen dan snap je waarschijnlijk de motivatie voor de verklaring van goed gedrag.

Behalve een uitgebreide vragenlijst, psychologische test en medische keuring heb je in nederland niets, anders als er naar vragen. Kortom als je eea verzwijgt is het moeilijk om erachter te komen. Komt men erachter kan het wel gelijk reden tot ontslag zijn.

Psychopathie is geen gedragsstoornis. Daarbij is het een verouderde term: wat men vroeger psychopathie noemde, heet tegenwoordig een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Geen gedragsstoornis dus, maar een persoonlijkheidsstoornis.

Dat onderscheid is belangrijk, omdat een gedragsstoornis impliceert dat de stoornis zich uit door afwijkend gedrag, terwijl een persoonlijkheidsstoornis betekent dat er afwijkingen zijn in gedrag én cognitie én emotie én interactie met anderen, én impulsbeheersing.

Als je kijkt naar de criteria waaraan voldaan moet worden voordat de diagnose antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt gesteld, kun je je afvragen of het wel mogelijk is dat die persoon nog nooit met justitie in aanraking is geweest. En mocht het zo zijn dat iemand nog nooit in aanraking is geweest met justitie (en dus NIET de al genoemde verklaring omtrent het gedrag zal krijgen waar in veel beroepen om gevraagd wordt tegenwoordig) dan denk ik niet dat iemand die dusdanig verknipt is dat hij zou voldoen aan de criteria voor een antisociale persoonlijkheidsstoornis, een studie als rechten zou voltooien met goede resultaten, en vervolgens in zijn vak zo goed zou functioneren dat hij geschikt geacht zou worden voor een dergelijke functie. Dit zijn mensen die écht afwijkend gedrag vertonen, die zich doorlopend onverantwoordelijk gedragen, schulden maken, niet voldoen aan verplichtingen, vechtpartijen starten, het niet lang bij één baas uithouden, impulsief zijn, geen plannen maken voor de toekomst en herhaaldelijk liegen en bedriegen.

Naast de verklaring van goed gedrag, wordt bij veel belangrijke functies ook een psychologisch onderzoek gedaan, worden referenties nagetrokken, en hoort een antecedentenonderzoek bij de selectieprocedure. Ik kan me eigenlijk amper voorstellen dat iemand met een echte antisociale persoonlijkheidsstoornis, hier doorheen zou komen. Tenzij het iemand is die zich bewust voordoet als iemand anders, valse referenties opgeeft en liegt tijdens de gesprekken. Maar dan zal in de meeste gevallen tijdens de proeftijd iemand door de mand vallen, en als dat niet gebeurt, is het wachten tot iemand zo over de schreef gaat dat dat ontslag op staande voet rechtvaardigt.

Voor de meeste andere psychische stoornissen geldt dat wanneer iemand ondanks de stoornis zo goed functioneert dat studie en functioneren in werk niet belemmert worden, die persoon ook voor dergelijke beroepen niet ongeschikt is door zijn of haar stoornis.