Ik heb een uitkering en ik wil hier langzaamaan vanaf, maar ik weet niet 'hoe' (zie uitleg)?
UITLEG
Ik ontvang nu al een behoorlijke tijd een wajong uitkering. Heel fijn dat die mogelijkheid er is voor mij, want ik heb het ook erg nodig, maar ik wil hier wel heel graag vanaf.
Mijn bijna nieuwe partner weet hier niets vanaf, het grootste gedeelte van mijn vrienden en mijn huisgenoot (tevens ook een van mijn beste vrienden) hebben geen idee. Daarnaast weten ze niets van mijn 'verleden' (met eetstoornissen en depressies) en dat wil ik graag zo houden. Het voelt als een nieuwe start, een eerlijke kans (of zo). Nu heb ik het idee dat ik een beetje een dubbelleven leef, want ik probeer alles angstvallig te verbergen. Mijn bijna partner had het zelfs over 'die uitkeringstrekkers' en ik heb maar netjes geknikt en gauw de envelop van het UWV verstopt.
Ondanks dat het nog verre van perfect gaat, wil ik zo graag een leven zoals iedereen. Volg nu een HBO studie (2e jaars), loop een paar uur per week stage, maar ik zou er naar toe willen werken om volgend school jaar daarnaast ook te werken.
VRAGEN
Feit is alleen dat ik nogal een gat op mijn cv heb en weinig werkervaring. Heb ik nog wel kansen op een baan, of zal niemand mij willen? Kan ik verbergen dat ik in de wajong zit/zat? Hoe moet ik dit aanpakken?
1. Je partner haakt af. In dat geval kun je dat maar beter nu weten.
2. Je partner had gewild dat je dat veel eerder verteld had en is trots op je dat je je leven weer op de rit krijgt en zal je hierin steunen. Als ze echt om je geeft, zal jouw verleden echt geen obstakel zijn. Zij geeft om je om wie je bent. Vertel je het niet dan kan er het volgende gebeuren:
Uiteindelijk zal ze erachter komen met alle gevolgen van dien. Zij zal het op zijn minst erg vervelend vinden dat je het niet verteld hebt en zich afvragen waarom je haar dat niet hebt toevertrouwd. Ik zou me nl. behoorlijk bedrogen voelen als ik er via via achter zou komen wat mijn partner allemaal heeft doorgemaakt in het verleden.
Het verleden sluit je niet af door het te verloochenen en verborgen te houden voor je geliefde. Daarmee doe je vooral jezelf te kort. Het verleden sluit je juist af door het te accepteren.
Besef dat mensen je niet afwijzen op basis van je verleden - ze kennen je zoals je nu bent. Als er al iemand negatief reageert omdat je een verleen hebt waarin je problemen had, dan is dat geen echte vriend.
Juist vrienden kunnen je steunen, ook op momenten dat het even lastig is of je aanmoedigen - je bent al zover gekomen, waarom maak je het jezelf zo moeilijk op deze manier?
De reden waarom ik het bijvoorbeeld niet vertel aan mijn hopelijk bijna partner, is dat zij met een opmerking heel duidelijk heeft laten blijken dat ze niet zo 'pro uitkeringen' is. Ik wil haar niet kwijt door haar af te schrikken, terwijl ik over een tijd er toch van af ben.
Maar ik ken haar te kort om dit soort dingen te vertellen.
We zijn nog veel aan het daten en het wordt nu iets serieuzer, maar ik wil haar absoluut niet afschrikken. En eigenlijk wil ik dit gedeelte ook verborgen houden, zodat ik gewoon een eerlijke kans krijg :-)
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.