Is het 'not done' om eigenlijk niet meer (mee) te willen werken? (opnieuw geplaatst wegens hinderlijke tikfout)?
Ik ben 42 jaar, en 22 jaar getrouwd. Vanaf mijn middelbare schooltijd ben ik - met uitzondering van toen de kinderen nog klein waren- altijd (mee) uit werken geweest. Niet voor de luxe, maar als er hier wat echt nodig was als nieuwe kleren of schoenen, dan kon dat ook zonder al te veel problemen. Ik heb altijd het geluk gehad dat mijn werkgever(s) mij ook alle vrijheid gunde(n) om er ook te zijn voor mijn gezin als dit nodig was. Ook hebben we er altijd redelijk bescheiden van op vakantie gekund.
Nu heb ik sinds 1 augustus van dit jaar zelf mijn werk opgezegd wegens gezondheidsklachten. Maar ik had wèl de intentie om zo snel mogelijk weer ander werk te gaan zoeken.
Nu is mijn dochter inmiddels uitwonend studente, en mijn zoon (bijna 16) heeft ook zijn eigen bijbaantje. En ik geniet met volle teugen bij huis. Tòch heb ik het gevoel dat ik er soms wat raar op aangekeken wordt als ik naar alle eerlijkheid zeg dat ik niet eens zo’n drukte meer heb om -ander- werk te gaan zoeken.
Wij kunnen ons er met het salaris van mijn man verder ook wel mee redden, en ik kan er in plaats daarvan zoveel andere leuke dingen voor mijn gezin door doen. Toch proef ik tussen bepaalde opmerkingen door soms een verwijtend toontje van andere mensen, alsof meer geld verdienen het hoogste doel is. Ik ben niet lui want dat heb ik al die jaren wel bewezen, maar ben ik dan zo fout dat ik dit eigenlijk liever niet meer wil?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.