Hoe kan ik het beste mijn mening geven zonder dat dit(teveel)op een veroordeling lijkt?

Zeg niet " ik vind" maar iets als " naar mijn idee".

Een veroordeling is meestal iets als: "Jij weet niet hoe je daar mee om moet gaan" Geef een ik-boodschap: "Ik heb het idee dat je daar niet zo goed mee om kan gaan, klopt dat?"

Door, naast je mening, aan te geven om welke redenen je tot die mening gekomen bent : de achterliggende gedachtes, ervaringen in je leven, wat er door je hoofd ging, toen je die mening vormde.
En door evt. toe te voegen, dat ieder mens zijn eigen mening heeft, gelukkig, want dat het anders erg saai zou worden, want waar moest je dan nog over praten of discussieren? Er zou geen vooruitgang meer zijn, maar stilstand, als iedereen overal hetzelfde over dacht.
En bovendien : jouw mening is er één van veel andere meningen.

Een veroordeling zou zijn : als je in je meningsuiting meegeeft, dat 'iedereen dat toch weet - hoe dom kan je zijn, als je er niet zo over denkt? Nog nooit nagedacht, zeker?'....

Ik ben zelf altijd erg terughoudend in het rondbazuinen van mijn mening : als iemand erom vráágt, krijgt-ie hem, en anders denk er er het mijne van. Zó interessant of wijs ben ik niet, dat iedereen mijn mening maar zou moeten aanhoren.....

Als dat gebeurt, krijg ik het gevoel dat ..... ; Ik voel me niet zo prettig bij ............., Als jij zus of zo doet, vind ik dat niet fijn omdat......... . Nouja, dat idee dus. Dus de nadruk leggen op wat het met jou doet, en niet op wat het wel of niet is.

Met ''misschien'' beginnen