Ik moet ontslag nemen, maar ik durf niet! Hellep!

Eerlijkheid duurt het langst, maar hier zou ik toch kiezen voor optie 3.
Stel dat je dit eerlijk zegt, dat kan geapprecieerd worden, maar dat kan ook in je nadeel gaan werken.
Je werkgever kan dit ook zeer vervelend vinden, en je weet zelf niet hoelang het kan duren voor je een nieuwe job gevonden hebt.
Ondertussen kan je werkgever je "minder leuke" taken gaan geven, je collega's kunnen je gaan "negeren" of uitsluiten, omdat ze weten dat je toch gaat vertrekken.
Dus persoonlijk zou ik kiezen om te zwijgen, en voor jezelf te kiezen, zoals je al eerder aangaf... "nooit oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt".
Dit lijkt me voor u het veiligste.

Grtz Shopgirl.

Hoi, zolang je nog niks anders gevonden hebt ook niks zeggen. Zodra jij het zegt heb je kans dat jou teamleider je meteen vraagt te vertrekken aangezien je over een tijdje toch al gaat. Maak je niet druk om die stagiere, er is heus wel iemand die als jij weg gaat dat van jou over kan nemen. Het gaat om jezelf en als het om je toekomst gaat mag je best egoistisch zijn! Je leeft tenslotte maar 1 keer en moet doen wat jij wilt. Zolang je nog niets hebt niks zeggen. En zie het als extra ervaring. Als je iets hebt pas vertellen!

maak je niet druk.

kijk het"zit zo:

als het je leuk lijkt gewoon doen omdat het alleen maar goed is en je wilt het graag.

mocht er wat gebeuren ,er is altijd iemand die het overneemt.(ervaring)

Toegevoegd na 1 minuut:
je kan ook doodgaan toch?(als je het zo bekijkt)

ze hebben altijd iemand achter de hand

Toegevoegd na 4 minuten:
gewoon doen meid geloof me.ik heb dit meegemaakt .gewoon doen

Ik zou gaan voor optie drie.

Een werkgever zal zich in het algemeen precies zo opstellen.

Het is normaal dat je pas aangeeft dat je weggaat als je een andere baan hèbt.

Zolang je die niet hebt, zet je je 100% in voor je huidige baan. Dat is inclusief alle bijbehorende taken, met of zonder stagiaires.
Al zou je halverwege een stageperiode weggaan, dan is dat ook weer iets leerzaams voor zo'n stagiaire en is niet jouw verantwoordelijkheid; ook niet als jouw leidinggevende dat wel graag wil laten denken.
Zou mooie boel worden! Dan zou geen enkele stagebegeleider ooit nog een andere baan kunnen zoeken!

Besef wel goed dat jij je eigen glazen ingooit als je bij voorbaat al aangeeft nú al te weten graag weg te willen. Zo'n ongemotiveerde collega zou ik als laatste een nieuw contract geven.
Besef ook dat de logica van opnieuw een jaarcontract krijgen er ook niet is. Het zijn tegenwoordig niet voor niets slechts jaarcontractjes wat ze de mensen geven.

Vooral omdat je maar een jaarcontract hebt, is het wijzer je mond te houden.
Je hebt geen vast contract dus je eigen positie is erg wankel. Het enige wat je kan doen met een jaarcontract is goed werk leveren en met geen woord reppen over waar je liever zou willen werken.

Toegevoegd na 7 minuten:
optie 3 dus.
en alleen die stagiaires begeleiden als jij dat zelf erg graag wilt en ook ziet zitten en er tijd genoeg voor hebt.

ga tegen zo'n stagiaire ook Nooit iets zeggen als: "leuk werk hoor, maar ik zou zelf wat anders willen."
want reken maar dat het dan bij oren belandt waar jij het niet had gewild.

Het "verliezen" van een stagebegeleider kan zeer vervelend zijn. Soms kan het betekenen dat een stage overnieuw gedaan moet worden. Dat zou je even uit moeten zoeken, zeker als het om lange stages gaat.
Korte stages gaan zo snel voorbij

Als de kans groot is dat je weg gaat zou ik geen stagebegeleider worden. (optie 2 dus, wel een reden erbij bedenken)

Optie 1 zeker niet.
Optie 3 kan vervelend uitpakken voor de stagiaire. (misschien een beetje aso)

Toegevoegd na 3 minuten:
Korte stages (bijvoorbeeld 6 weken) gaan zo snel voorbij,
dat tussen het moment dat je het weet en je laatste werkdag genoeg tijd zit. Die kan je sowieso doen.

Optie drie.

Je kunt wel hel erg graag in de gehandicaptenzorg willen werken, maar je hebt geen enkele garantie of zekerheid dat je die baan ook op afzienbare termijn gaat krijgen.
Kan nog wel een jaar duren, of langer. Als je al een serieuze sollicitatie met goede kansen had lopen was het wellicht een ander verhaal.

Trouwens, niemand garandeert je dat die stagiaire de rit uitzit. En het zou zelfs je huidige werk leuker kunnen maken. En als jij inderdaad weg kunt, kan haar begeleiding ongetwijfeld door iemand anders overgenomen worden. Niemand is uiteindelijk echt onmisbaar.

En tenslotte : als je hier pas een maand werkt, is je werkgéver degene die het risico neemt als hij jou meer verantwoordelijkheden geeft, want hij weet nog helemaal niet wat voor vlees hij in de kuip heeft. En persoonlijk vind ik een maand ook wel kort om al te kunnen beoordelen of dit werk je ligt of niet. En wie weet blijkt stagebegeleiding wel helemaal jouw ding.

Gebruikelijk is dat je je kaarten op de borst houdt, en pas op en kaart speelt als je een andere baan hebt. Dat je stagiaire dan een andere begeleider nog heeft, dat is dan maar zo. Zo gaan de dingen in het bedrijfsleven. Als iemand opschuift (of om een andere reden wegvalt) moet de lege plek weer opgevuld worden. En als jij een goeie teamleider hebt, dan zal dat ook wel lukken. Maar hoe dan ook, dat is niet jouw zorg. Je probeert vanuit het gezichtspunt van teveel andere mensen te denken als je dit doet. Want wie zegt dat het slecht is voor je stagiaire om twee begeleiders te hebben? Misschien leert die daar wel meer van. Je bent wel verantwoordelijk voor een goeie overdracht als je baas met een opvolger komt.

Optie 2 is de slechtste. Van jou wordt verwacht dat je je best doet, tot de laatste dag. Daar betaalt je baas je toch ook voor.

Optie 1 is wel heel eerlijk, maar heeft als nadeel dat je je heel kwetsbaar maakt. Stel dat het nog een jaar duurt voor je iets anders gevonden hebt. Dat jaar geeft je huidige baas je geen extra verantwoordelijkheden. Je staat dan eigenlijk intern al langs de zijlijn. Dat is niet goed voor je beoordeling, niet goed voor je ervaring, en niet goed voor je CV.

Ik heb liever een werknemer die tot de laatste dag keihard werkt en vervolgens het werk goed overdraagt, dan iemand die uit strategisch oogpunt een klus laat liggen...

Je hebt plannen maar nog niks concreets. En het probleem is je eigen gevoel dat je niet eerlijk bent. Maar er is nog niks concreets dus heb je ook niks te vertellen! Dat is beter voor je werksfeer. En je baas kan ook andere plannen met je hebben maar verteld je niks. Wie weet is de stagiaire wel om jou te vervangen bijv. En wie weet veranderen je plannen nog of duurt het nog jaren. Niks zeggen dus!

Niets zeggen. Je weet immers niet wanneer je een nieuwe baan vindt. Je denk na over eventuele problemen die je voor anderen kan veroorzaken als je weg gaat. Dat zal er voor zorgen dat je op het moment dat je een nieuwe werkplek gevonden hebt, ook het juiste zal doen. Waarschijnlijk kan je op dat moment een collega vinden die de stagiare verder kan begeleiden. De stagiare begeleiden is een nieuw aspect aan je baan, welke er wellicht voor kan zorgen dat ook deze baan interessanter wordt.

Bij het zoeken naar een nieuwe baan is het niet verstandig je baas er over te vertellen. Je loopt dan een risico dat je tot het einde van je werktijd alle rotklusjes krijgt, en geen kansen krijgt om door te groeien.

Margreet, ik heb ook ooit eens die situatie meegemaakt en dacht net als jij: ja maar je moet toch eerlijk zijn. En normaal is dat het beste.
In de beroepswereld gelden echt andere regels heb ik tot mijn schade meegemaakt.
Doe alsjeblieft optie 3!!!

Wanneer je het van te voren zegt gebeuren er een aantal dingen:
a.Je werkgever neemt je niet meer serieus en geeft je flutkarweitjes.
b. Je zet jezelf op die manier onder druk om een baan te moeten vinden, en als je die niet vindt voel je je steeds ongemakkelijker worden. Iedereen weet nu dat je weg wilt maar je gaat niet want je hebt nog niets...

Het beste is echt in het NU te leven. NU werk je daar en kan je de interessante ervaring opdoen om een stagiaire te begeleiden. Je hoeft je niet schuldig te voelen t.o.v. de stagiaire als je in die periode ander werk vindt want voor haar is dat ook een ervaring waar ze iets van kan leren als ze halverwege bij een andere begeleider terecht komt.

Ook voor je baas is het beter, die leeft ook in het NU.
Het is totaal niet interessant voor hem/haar om al te weten dat je weggaat want hij/zij kan NU toch niemand vervangen maar je baas zal dus ook geen energie meer in je stoppen.

Kies optie 3 (alsjeblieft ;-) :
Je huidige werk kan je zonder schuine blikken en gniffels van je omgeving afmaken, zelfs zonder doorzetten mocht je dit jaar nog niets vinden naar je zin.
Je kan zonder druk op zoek gaan naar een andere baan.
Je maakt het jezelf ONNODIG en ZINLOOS moeilijk als je het nu al gaat vertellen.
Echt niémand is erbij gebaat en het heeft niets met wel of niet eerlijk te maken.(Integendeel heb ik zelf ervaren).

Zo ga je nu eenmaal met dit soort dingen om in het bedrijfsleven.

Succes met het vinden van je gewenste baan !

Als je een jaarcontract hebt, dan zou het kunnen zijn dat je niet eens ontslag kunt nemen! Dat hangt af van wat in dat contract staat. Als daarin een opzegtermijn is opgenomen, bof je, want dan hoef je niet het jaar vol te maken, maar heb je 1 of 2 maanden opzegtermijn. Anders zul je moeten wachten tot het contract is afgelopen.

Ik zou kiezen voor optie 3 en de tijd dat je hier zit goed te gebruiken om zoveel mogelijk te leren en te geven wat je in huis hebt.

Het kan nog even duren voordat je een andere baan hebt en dan is het toch lastig als je al hebt gemeld dat je zsm weg wilt. Je collega's en leidingevende(n) kijken dan toch anders naar je. Je lijkt namelijk niet meer gemotiveerd.

Ben op je werk aanwezig en alert en zet je volledig in. Daar wordt je voor betaald en hebben jij en je werkgever recht op.

Daarnaast ga je er alles aan doen om die superbaan in de gehandicaptenzorg te vinden. Als dat je ding is gaat dat jou lukken!

Succes en nog veel plezier in je huidige baan.

Optie 3.

Bij optie 1 moet je er rekening mee houden dat het wel eens een tijdje kan duren voor je een andere baan hebt en niet alle werkgevers zijn even sportief tov werknemers die aangegeven hebben weg te willen (het is ook niet prettig als werkgever om te horen dat de enige reden dat een personeelslid nog voor je werkt 'gebrek aan beter' is...).

Bij optie 2 roep je ook vragen op... als je eerst ja zegt en dan nee zet je op zijn minst mensen aan het denken. Een beetje baas moet kunnen uitvogelen hoe de vork in de steel zit. Daarbij heb je een toezegging gedaan en wordt verwacht dat mensen zich aan afspraken houden. Als je een positief afscheid wil (wat ook voor je volgende baan belangrijk is) helpt het niet om ineens van gedachten te veranderen.

Daarbij duren de meeste stages geen jaar en ik maak uit de beschrijving uit dat je geen haast hebt met het vinden van wat anders. Het zal je niet in dank afgenomen worden als je tijdens die stage besluit om te vertrekken maar als je op dat punt uitlegt dat je onverwacht exact die baan hebt gevonden die je altijd al had willen hebben (je hoeft er echt niet bij te melden dat je al een tijd op zoek was) zullen de meeste mensen dat best begrijpen. Je baas zal ook niet blijven zitten als hij wat beters vind en voor je stagiaire zal het wellicht irritant zijn maar als je netjes je opvolgers op de hoogte brengt zou het verder geen noemenswaardige invloed moeten hebben op de stage. Daarbij heb je toch een zekere opzeg termijn en het zou nog wel eens weinig kunnen uit maken met het einde van die stage. Dikke kans dat een nieuwe werkgever (zeker in de zorg waar personeel ook in deze economische tijd moeilijk te vinden is) daar rekening mee kan houden. Geen reden dus om zoals je zelf al aan geeft, je oude schoenen weg te geven voor je nieuwe hebt.