Is 't te prijzen als een collega vaak/snel zijn/haar fouten erkent?

Als hij daarmee ook zijn gedrag aanpast, dan is het te gek, dan wil ik ook wel zo´n collega...

Fouten maken is niet erg, steeds weer de zelfde fouten maken is niet oké, en zeker niet te prijzen

Geen smoesjes maar een open opstelling is ook in die situatie het beste. Ook al is het niet altijd de weg van de minste weerstand.

Ik heb niet veel collega's. Enkel een baas en wat bedienden.

Persoonlijke heb ik mijn fouten niet door. Ik vind het dan ook prettig als verbeterpunten aangewezen worden. Dat erken ik heel gemakkelijk.

Subliminaal maakt die geen goede indruk en dat zal zich toch wreken. Hoe je het ook went of keert iedere werknemer heeft ook een PR rol en zal zich door zijn carriere heen moeten sociopaten. Dat is gewoon het beste.

Veel mensen zien een fout erkennen als een teken van zwakte, helemaal in het bedrijfsleven.

Naar mijn mening is het een leer- of verbeter punt. Persoonlijk stel ik het dus wel op prijs als een collega / bekende mij corrigeert, mits het terecht is natuurlijk en hij met een andere oplossing of uitweg komt. Het zelf toe kunnen geven van een fout of kunnen zeggen dat iemand anders zijn oplossing bij nader inzien toch beter is of was siert die persoon.

Het corrigeren om te corrigeren vind ik een beetje nutteloos en betweterig. Soms je mond kunnen houden is ook een kunst.

Fouten maken is menselijk, fouten erkennen is al een stuk minder populair en in de grond zeker te prijzen ; er is dan ruimte voor discussie en verbetering. Dat zouden meer mensen moeten doen.
Maakt iemand echter aan de lopende band fouten en verontschuldigd deze zich daar voortdurend voor, dan is er vermoedelijk iets anders aan de hand en is het meer een taktiek of een spelletje, of een vlucht. Iemand is dan óf echt niet capabel en houdt de schijn op, óf heel erg onzeker en zoekt voortdurend erkenning of goedkeuring. Dat verschil is zó groot dat je, voor je het gesprek er over opent, eigenlijk wel moet weten welke van de twee er speelt.