Waarom worden de lichten in de cabine van een vliegtuig gedoofd wanneer het 's nachts opstijgt?

De reden is dat de passagiers na het uitvallen van de cabineverlichting de eerste tijd zowat niets zouden zien als ze tot aan het moment van de calamiteit in het volle cabinelicht hadden gezeten. Het aanpassen van de ogen van licht naar het donker duurt veel te lang.
De heer Melkert legt dat op zich wel uit, maar het staat pas verderop in de bron!

+ Met als kleine toevoeging dat een mens in nood instinctief naar het licht vlucht, en niet naar het donker. Het moet dus buiten lichter zijn dan binnen - en de enige manier om dat 's-nachts te bereiken is te zorgen dat het binnen donkerder is dan buiten.

+
“Het licht in de cabine gaat uit als het vliegtuig naar de startbaan rijdt, en voor de landing. Dit heeft te maken met het nachtzicht van personeel en passagiers.
Bij ontruiming van het vliegtuig telt elke seconde, en als de ogen aan het donker moeten wennen, gaat er kostbare tijd verloren. Passagiers moeten de lichtgevende strepen op de vloer kunnen zien als ze eruit moeten.”
https://wibnet.nl/transport/vliegtuigen/waarom-gaat-het-licht-in-een-vliegtuig-uit-bij-take-off-en-landing

In de NRC-bron https://www.nrc.nl/nieuws/2016/11/07/waarom-gaat-het-cabinelicht-uit-bij-de-start-en-landing-van-een-vliegtuig-5166738-a1530443
vormen de eerste alinea’s alleen maar de inleiding naar de logische uitleg verderop:
Je zou zeggen dat passagiers ook gewoon van een verlicht vliegtuig naar het verlichte vliegveld kunnen lopen, maar dat werkt niet zo. Bij een calamiteit wordt namelijk alles voor de veiligheid uitgeschakeld, ook de verlichting. De passagiers zitten dan in één klap in het donker. „Ze zien dan een tijdje niets, doordat je ogen aan het donker moeten wennen. Dat is gevaarlijk bij een evacuatie”, zegt Melkert. „Als je al een tijdje in het donker hebt gezeten, zijn je ogen aan het donker gewend.” De andere geraadpleegde deskundige legt de fysieke oorzaak van die tijdelijke bijna-blindheid nader uit.
Hoe komt het dat ogen zo traag aan de duisternis wennen? „De verklaring ligt in de manier waarop ons oog licht verwerkt”, zegt natuurkundige en oogexpert ... (vervolg)

... zegt natuurkundige en oogexpert Tom van den Berg van het Nederlands Herseninstituut. In het netvlies van het oog zitten cellen die beelden omzetten in signalen naar de hersenen. Van deze ‘fotoreceptoren’ zijn er twee soorten: kegeltjes en staafjes. Kegeltjes zitten in het midden van het netvlies, werken bij voldoende licht en laten ons kleuren en details zien (zoals letters op een scherm). De staafjes zitten vooral aan de rand van het netvlies en laten ons in het donker zien.
„De kegeltjes passen zich heel snel aan het licht aan, terwijl de staafjes zich heel traag aanpassen. Daarom kun je vrijwel meteen goed zien als in het donker het licht aangaat, terwijl dit veel langer duurt als in een donkere ruimte het licht uitgaat”, zegt Van den Berg. (Hij bedoelt uiteraard: als in een _verlichte_ ruimte ineens het licht uit gaat!)
Het kan wel een kwartier duren voordat je in het donker kunt zien. [...]