Waarom moeten mensen in de trein zo nodig bellen of hardop praten?

Ze hebben een tekort aan aandacht. Zo van:

'Kijk mij nou vrienden hebben', dus sociaal.

omdat ze het lawaai van de trein willen overstemmen,daarom praten ze zo hard omdat ze zichzelf niet kunnen horen anders.

Ik heb het de afgelopen tijd een paar keer moeten doen. Waarom zo hard: omdat degene aan de andere kant van de lijn het wel moet kunnen verstaan. Waarom in de trein: dat was een paar keer écht het enige rustige moment van de dag, en sommige telefoontjes kunnen niet een dag wachten.

omdat iedereen hard praat..moet je wel harder praten om boven een ander uit te komen..

Omdat men tegenwoordig steeds minder rekening houdt met anderen. Met denkt en doet alleen vanuit zichzelf.

Ik denk dat er geen bedoeling achter zit zoals "hoor mij eens lekker praten met anderen" en "fijn dat jullie me ook kunnen horen". Het is m.i. ook geen aandachttrekkerij.
Volgens mij is het enkel een gebrek aan beleefdheid, distantie, sociale bescheidenheid en dus wordt er weinig of geen rekening ge houden met je directe omgeving en de (mogelijke) last die je anderen bezorgt.

(vaak) onbewust hebben mensen juist op dat moment even tijd en dan krijgen ze allemaal heldere ideeen om die tijd op te vullen, door die iemand te bellen die ze nodig moesten bellen.
en volgens mij zijn vele mensen zo één geworden met hun mobieltje dat ze gewoon niks beters kunnen verzinnen en denken dat ze moeten bellen, het is een erg automatische piloot. helaas....
dit geldt natuurlijk niet voor iedereen.
sommige vliegende keeps hebben net alleen dan even tijd om iemand te laten weten dat ze nog leven of te laten weten welke trein ze wel gehaald hebben...

mocht je nog eens ergeren aan iemand, waarvan je denkt, is dat nou echt nodig, dan meng je je toch gewoon in het gesprek, als diegene dat dan vervelend vind, tja, dan kun jij laten weten dat je het vervelend vind dat je alles mag horen van diegene...

en anders proberen je af te sluiten voor dat soort irritaties in het leven, daar word je zelf een stuk rustiger van.
meestal is diegene die zich ergert het meest de dupe en niet die ander.

Het is een modern Popie-Jopie gedrag; kijk mij ik ben populair! Een schreeuw om aandacht, jakkes.

Om bij Wimmie aan te sluiten: het is een uitvloeisel van de nieuwe hufterigheid, ontstaan door het ikke-ikke-ikke tijdperk. Niets of niemand is belangrijker dan ikke en als ik gebeld wordt móet ik toch opnemen. Of als me iets te binnen schiet móet ik toch direct bellen.
Maar (@Suzy) alle gewone telefoontjes kunnen wel een uur wachten tot je op een plek bent waar niet iedereen ongevraagd hoeft mee te genieten.

Toegevoegd na 2 minuten:
@Peco die suggestie van het mengen in het gesprek vind ik leuk, die ga ik uitproberen ;-)

Ze hebben niet door hoe hard ze praten en hoe irritant het is voor andere mensen.

Totdat zij niet meer bellen en iemand anders gaat bellen, dan kun je aan hun uitdrukking zien dat ze het niet leuk vinden.

Echter kunnen ze niet de link leggen tussen wat ze zelf doen en wat ze merken dat andere mensen doen.

Die stiltecoupes helpen ook niet echt, daar moet gewoon een boete op komen te staan als je teveel lawaai maakt.

Sommigen hebben gewoon een hele harde stem. Daar kunnen ze niets aan doen. Die doen dat niet expres.
Tja, praten en bellen is natuurlijk wel zo gezellig als je niets kunt doen in de trein.

- om anderen mensen te pesten,
- omdat ze een beetje slechthorend zijn,
- om wat te doen te hebben,
- om leven in de brouwerij te krijgen

Persoonlijke dingen vertellen gecombineerd met hard praten kan ook betekenen;
- 'hoor mij hier over dit taboe praten nu gaan mensen nadenken of dit nog wel een taboe is' of
- 'ik ga lekker de vuile was buiten hangen, zo kan iedereen horen dat er met mij niet te sollen valt' of
- 'aaaaaaggghhh hoort iemand mij?!?/ BEN IK IN BEELD' of,
- 'Joehoe ik heb een leuk leven, zien jullie hoe gelukkig dat ik ben?'

Ik denk dat het ook te maken heeft met deze tijd, mensen lopen altijd over te bellen en vaak is dat heel irritant. Ik werk in een winkel en soms als ik even achter de kassa zit, komen mensen ook bellen aangelopen en als ze moeten betalen gooien ze gewoon wat geld neer en lopen weg, je kunt nog zo je best doen om beleefd te blijven maar die mensen kijken nergens na en dat is vaak echt irritant, maar ben bang dat het een beetje bij deze tijd hoord

In e trein maar ook elders. Zelf signaleer ik met het voorstschreiden van technische innovaties ook een soort van algemene maarmeestal onbedoelde verhuftering onder de m.n. jonge mensen. Schier bezig aan een persoonlijke en individuele kruistocht door het leven die geprogrammert is op het bevredigen van de primaire behoeften en niet meer bezig met de wereld (lees ook mensen) om hen heen. Wanneer er dan toch contact met
de buitenwereld is zie ik ook in toenemende maten de verruwing van het taalgebruik en omgangsvormen.
Gelukkig is het meestal een vorm van niet beseffen en zoals gezegt geen kwaaie wil. Ook is er hoop voor de toekomst en lost de techniek ziet zelfde zijn zelf veroorzaakte problemen weer op omdat er vraag naar is en dus lucratief. Zo zal men binnenkort niet meer luid hoeven te spreken tijdens het bellen omdat de computer (in de telefoon) er voor gaat zorgen dat lipbewegingenworden omgezet in spraak, dus fluisteren of alleen nog maar de bewegingen met de mond maken zal volstaan

Vooral met de spoorschraver (mat 64)

We worden steeds asocialer

Ik denk ook dat het een tekort aan aandacht is, maar het is niet alleen in de trein hoor. Zelf bij een uitvaart hebben sommigen de gsm nog aanstaan.