Wat doet een machinist als er iemand op het spoor staat met als enige doel suicïde?

Dan gaat hij onmiddellijk op de rem staan, maar meestal is dat te laat aangezien het dikwijls 's nachts gebeurt.

de machinist zal proberen te remmen, maar hij zal waarschijnlijk niet op tijd stilstaan, de gemiddelde remtijd (+reactietijd) is zo'n 30 seconden. aangezien een trein over het algemeen grote snelheid heeft. (ze springen niet voor de stoptrein maar voor de intercity.) Hierna zal de machinist toch stoppen om hulp in te schakelen conform de NS-voorschriften. Dit kan zorgen voor trauma's bij machinisten en conducteurs omdat ze zich schuldig voelen omdat ze toch een mens hebben vermoord (ook al konden ze er niets aan doen). Velen bezoeken daarna psychologen of andere soorten van hulpverlening.

De machinist zal remmen als dat kan, maar inderdaad weinig tijd hebben om het leven te redden. Het komt ook regelmatig voor dat een machinist niet doorheeft dat er iemand onder de trein gekomen is. Dan hoort hij/zij het later pas. Voor machinisten is het erg traumatisch als iemand voor de trein springt.

De machinist dient alles te doen dat bijdraagt aan het voorkomen van een ongeval. In dit geval zal hij direct een noodremming inzetten. Een noodremming is een (veel) sterkere remming dan een gewone remming.

De noodremming wordt ook ingezet als een aanrijding niet meer is te vermijden. De noodremming wordt zelfs ingezet als de zelfmoordenaar vlak voor de trein op het spoor springt, en de remming dus pas kan worden ingezet nadat de aanrijding heeft plaatsgevonden.

Indien er nog tijd is, zal de machinist typhoneren ("toeteren"). Er is namelijk een kans dat de potentiële zelfmoordenaar daardoor uit een trance wordt gehaald, dan wel dat hij hierdoor de aanstormende trein als gevaar zal zien (puur instinctief) en alsnog weg zal duiken. Al is die kans niet heel groot, toch is het de moeite waard.

Daarnaast weet je als machinist niet in alle gevallen zeker of het een zelfmoord is. Het kan een onoplettende of dronken wandelaar zijn.

De machinist zal het voorval altijd melden aan de treindienstleiding, of er nu een aanrijding plaatsvond of niet. Ook spoorlopers of grappenmakers moeten worden gemeld.

Bij een aanrijding of een mogelijke aanrijding zal treindienstleiding de hulpdiensten waarschuwen, en daarnaast de machinist zoveel mogelijk ondersteunen. Het baanvak wordt ogenblikkelijk volledig afgesloten voor treinverkeer.

Er zal een reservemachinist worden opgeroepen. Ook al geeft de machinist aan dat hij best verder kan rijden tot het volgende station, dit is niet toegestaan. De psychische klap kan immers alsnog toeslaan De machinist wordt dus van de trein gehaald. Hij krijgt professionele begeleiding. Daarnaast wordt hij opgevangen door een vrijwillige collega-opvanggroep, want die weten uit eigen ervaring hoe het voelt, en een professionele hulpverlener niet.

De machinist zal altijd remmen....en moet na een aanrijding met een persoon in de trein blijven zitten en de hoofdconducteur moet naar buiten om te kijken of de persoon alleen gewond is of dood. Daarna word er pas hulp ingeroepen. Dit weet ik, omdat mijn schoonzus machinist is en mijn zwager is hoofdconducteur.

Eigenlijk is de vraag fout.

Want de machinist kan nooit op voorhand weten of het een persoon is die suicidaal is. EN tijd om te vragen heeft hij/ zij niet.

Reflex= remmen.
Ik heb een aantal cursussen gedaan voor opvang en nazorg van medewerkers die een traumatische ervaring of calamiteit hebben meegemaakt. Daat zaten ook wel NS medewerkers in.

Echt tijd om verder te denken heb je niet, ik weet uit hun verhalen dat de machinist vaak wegduikt uit reflex.

Vervolgens kan er meerdere gedragsuitingen komen.

Niet vaak: Frees stokstijf blijven zitten en even niet meer weten wat te doen.

Regelmatig: heel kalm reageren, vaak nog even heel doordachte beslissingen nemen. Denk aan veiligheid en alarmering. Later veel emotie laten loskomen en soms ook door het wegzakken van adrenaline trillen en huiveren.

Regelmatig. Geen echte problemen, rustig zelfverzekerd en pas thuis of 's nachts een harde terugklap krijgen.

Regelmatig. Heel druk reageren, van alles willen doen, overzicht kwijt.

Dit zijn er een paar. EN dan nog reageert een ieder anders. Daarom is opvang en nazorg belangrijk, zodat er een duidelijk beeld is van de behoefte van de betrokkene.