Hoe blijven de boeien die de vaargeul aangeven op hun plaats drijven?

Een boei (de naam is afkomstig van het Middel-Nederlandse Boeye) kan geankerd zijn maar kan ook vrij ronddobberen. Er is een groot aantal soorten boei. Het ligt er maar aan welke soort boeien u hebt gezien.
Aannemende dat u een markering voor veilig vaarwater of midvaarwaterboei bedoelt, een boei die de overgang van ondiep water naar dieper water markeert, gaat het om de groene en rode laterale boeien (genummerd) of de kardinale boeien.
Laterale boeien (groene of rode) duiden een vaargeul of begrensd vaarwater aan.
Kardinale boeien (geel /zwart) duiden ondieptes of obstakels aan, zoals wrakken of splitsingen in de vaargeul.
Deze boeien zijn verankerd met een boeiankersteen die, afhankelijk van de plaats waar de boei ligt, tussen de één en vijf ton weegt. Ook is de boei nog verankerd met een zware ketting (tot 40mm diameter) waarvan 2/3 deel op de bodem moet blijven liggen, het andere deel hangt in het water. De extra lengte van de ketting is nodig om de getijdeverschillen en de golfslag op te vangen.
Een boeiankersteen is geen anker maar een blok beton. Alleen als de boeien op een sterk hellende of rotsachtige bodem zijn geplaatst of bij plaatsen waar een sterke stroming is, wordt een extra anker aan de tonsteen gehangen.
Het bericht van 30 maart 2016 in de Schuttevaer: Vaarwegmarkeringsboeien gaan zichzelf in positie houden door gebruik te maken van Dynamic Positioning (DP) en drone-technieken en het aanbrengen van extra afstandssensoren, was een 1april verhaal.
https://www.schuttevaer.nl/nieuws/techniek/nid24416-dp-boei-kiest-zelf-positie.html