Waarom is een schip vrouwelijk?

Nee, het woord schip is onzijdig: we spreken over het schip. Naar onzijdige woorden wordt niet met haar maar met zijn verwezen: 'het schip en zijn bemanning', 'het bestuur en zijn beslissingen'. Een uitzondering hierop vormen het-woorden waarvan het biologisch geslacht vrouwelijk is: 'het meisje en haar pop', 'het teefje en haar jongen'.

Het woord 'schip' is onzijdig, maar ik denk dat je doelt op vele schepen met een vrouwennaam. Daarover zegt het Tijdschrift van de Naamkunde:

"In het historisch perspectief dient opgemerkt te worden dat naamgeving -zich ·niet aan heersende modes of plaatselijke inzichten onttrekt en daarmeein de loop van de tijd
de nodige veranderingen laat zien. Zo maakt een lijst met 317 scheepsnarnen uit 1841 duidelijk dat in de zeevaart toen vooral persoons-, geografische en historische namen werden gebruikt, waarbij in Amsterdam vrouwennamen de grootste individuele subgroep vonden,terwijl in Rotterdam juist de voorkeur aan mannennamen werd gegeven (BROEZE 2002, 39)."

Sinds het moment dat men per schip de zeeën bevoer, werd er ook aan gedacht welk geslacht dit vervoermiddel zou moeten hebben De Italianen de Fransen en de Portugezen noemen hun vaartuigen een vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht, terwijl de meeste andere zeevarende naties er meer voor voelden om hun zeegaande verblijf tot het vrouwelijk geslacht te laten behoren Toen nog vele zeilschepen de zeeën bevoeren heeft een zeevaartkundig instituut eens getracht deze kwestie tot klaarheid te brengen door aan de lezers te vragen waarom een schip vrouwelijk is. De hoeveelheid antwoorden zou gemakkelijk een scheepsruim kunnen vullen terwijl de felle meningsverschillen die uit de inzendingen spraken een storm op de Atlantische Oceaan zouden doen stillen Een schip is vrouwelijk, stelde een van de inzenders, omdat zij een welgevormd middel heeft (de midscheeps, veel kant en strikken), de tuigage juwelen, (de schitterende lampjes in de avond) en oor ringen, (ronde stukjes touw aan de zeilen) en omdat zij, indien volledig opgetuigd, op een fraai geklede dame lijkt. Een andere reden was dat gedurende de lange reis het schip een woning is en aan de zeevarende dezelfde bescherming biedt, welke zijn moeder of vrouw hem zou geven. Er was een inzender die zijn voorkeur voor het vrouwelijk geslacht als volgt op zeer overtuigende wijze formuleerde:

* Er is altijd heel wat drukte om haar.
* Er loopt gewoonlijk een ploeg mannen omheen.
* Ze heeft een taille.
* Het kost een hoop verf om ze er fatsoenlijk uit te laten zien.
* Het zijn niet de aanvankelijke kosten die je breken, maar het onderhoud.
* Ze kan versierd worden en heeft een man als gezel (stuurman).
* Je hebt een ervaren man nodig om haar juist te hanteren, en zonder een man aan het roer is ze absoluut niet te beheersen.
* Ze is onberekenbaar, nukkig en soms moeilijk mee op te schieten.
* Ze laat haar bovenkant zien en verbergt haar onderkant
* Eenmaal in de haven gekomen, gaat ze rechtstreeks op de mannen af.

Gelukkig zijn we er uit : ik heb geen boot, geen jacht, geen vaartuig, maar doodgewoon een schip en het is een zij .

Nou ja, “het” is een zij, nee “zij” is een zij !!!!!!.

Het woord schip is niet vrouwelijk maar onzijdig. Maar ik denk dat je doelt op wat zeelui zeggen over "hun"schip.
Dan wordt er idd gesproken over "zij"en "haar". Mogelijk dat het een soort liefkozende benaming is.

Omdat het van de mooie vormen heeft.