Wanneer moet je gehandicapten voor laten gaan?

Is dat in Duitsland misschien anders, Marleen? Hier in NL moet je wel degelijk naast blinden ook "iedereen die zich moeilijk voortbeweegt" (zie antwoord van Toon) voor laten gaan.

Nee, ik heb het opgezocht voor de Nederlandse situatie. Niet alle bronnen zijn echter even eensluidend. Maar als jij het overige verkeer hindert om iemand die slecht ter been is voor te laten gaan , is dat niet de bedoeling. Wel moet je die laten voorgaan op plaatsen waar dat voor overige voetgangers niet gebruikelijk is , zoals vrij dicht op een zebrapad, of bij een (inmiddels, als het lang duurt) rood stoplicht. Ze de gelegenheid geven over te steken dus = zelf geen voorrang nemen. (Wat iets anders is dan dat ze altijd voorrang kunnen afdwingen, ook als daardoor een gevaarlijke situatie ontstaat). In de praktijk betekent dat vaak inderdaad voorrang geven, tenzij anders degene achter je het risico loopt bij jou naar binnen te rijden. Mijn interpretatie, hoe ik de wet opvat, is wellicht inderdaad enigszins gekleurd door de omgeving waar ik woon. In Enschede vooral is het eigenlijk een voortdurend zigzaggen en hindernisbaanlopen tussen en rondom allerlei gehandicapten(voertuigen), zowel met de auto als te fiets en te voet, binnen en buiten, en wordt er ook lustig voorrang genomen (vooral door scootmobiels) - inclusief bij kassa's bijvoorbeeld - terwijl ik er in Duitsland misschien 1 of 2 per maand tegenkom, waarvoor je automatisch stopt (terwijl ze dat zelf al deden). De mentaliteit is volstrekt anders. De regels verschillen niet wezenlijk. Lastige daarbij is dat op een scootmobiel en in een (elektrische) rolstoel eigenlijk geen sprake is van moeilijk voortbewegen. In de praktijk gaat het vooral om oude mensen waarvoor ik stop als dat kan, en die ook maar even moeten wachten als het echt niet kan.

Klopt, het leidt vaak tot verwarring. Ik maak echt heel vaak mee dat mensen voor mij in m'n elektrische rolstoel óf voorrang geven als ik dat helemaal niet héb (rechtdoor op dezelfde weg gaat nog altijd voor, als ik dan voorgesorteerd sta te wachten en richting aangeef, stoppen er ineens van BEIDE kanten rechtdoorgaande auto's) óf dat ze stoppen op een plek waar ik helemaal geen voorrang heb om mij over te laten steken. Soms zelfs als ik helemaal niet van plan was om over te steken, zoals die keer dat mijn accu bijna leeg was en m'n stoel zó tergend traag reed dat ik stond te wachten tot er een HEEL groot deel van de weg vrij zou zijn; gaat er iemand voor mij stoppen en - met een hele rij wachtende auto's achter zich - net zolang staan wenken tot ik na verschillende keren zélf wenken en hoofdschudden toch maar besloot over te steken.. die mensen moeten vast gedacht hebben dat ik expres zo traag reed..
Zowel voorrang géven als nemen op onverwachte (en niet-toegestane) momenten leidt regelmatig tot gevaarlijke situaties. Zouden mensen niet moeten doen. En is niet alleen bij gehandicapten of ouderen een probleem trouwens; een niet onbeduidend deel van de fietsers vind ik ook levensgevaarlijk in NL. Ik heb werkelijk geen idee hoe dat in DLD is. Ik heb ooit begrepen dat men daar meer handhaaft op dit soort dingen; als kind opgroeiend in Zeeland wist ik in elk geval: als je bij een zebra staat kan iedereen voorbij razen, maar zodra je een Duits kenteken ziet, weet je dat die gaat stoppen. Maar in z'n algemeenheid; ik heb altijd geleerd dat je mensen die zich 'moeilijk voortbewegen' voorrang moet geven. Dat je daarbij geen gevaarlijke situatie mag creëren, spreekt voor zich. En inderdaad beweegt iemand in een elro of scoot zich niet moeilijk voort. Hoewel ik ook vaak genoeg heb gehad dat ik de joystick amper kon bedienen, maar dat zijn niet momenten dat ik de straat op ga. En aan mensen die lopen of een handbewogen rolstoel gebruiken kun je nu eenmaal niet altijd zien hoeveel moeite ze dat kost. Tja. Ik geef toe dat ik dan toch af ga op wat ik zie: hoewel ik dondersgoed weet dat iemands voortbewegen er soms veel makkelijker (of moeilijker!) uit kan zien dan het in werkelijkheid is, kun je nu eenmaal geen rekening houden met wat je niet ziet. Dus iemand die moeizaam en traag loopt of loophulpmiddelen danwel een taststok gebruikt, laat ik voor. Mensen aan wie ik niets zie, niet.

Het gaat inderdaad om het "moeilijk voortbewegen". In de praktijk best verwarrend, ik merk dat veel mensen mij in mijn elektrische rolstoel voorrang geven op momenten dat ik dat helemaal niet heb en ik daar dus ook niet op reken. Aan de andere kant is "iedereen met wielen onder zich" ook geen goede vuistregel voor die groep die zich wél makkelijk voort kan bewegen, want mijn handbewogen rolstoel kan ik bijvoorbeeld maar over hele kleine afstanden voortbewegen - ik heb dat elektrische ding natuurlijk niet voor niets. In de praktijk betekent dit wel dat ik buitenshuis mijn handbewogen stoel niet kan gebruiken, maar het is wel een duidelijk voorbeeld van het feit dat niet iedereen in een rolstoel zich meteen goed kan voortbewegen. Gelukkig zijn de hier gegeven voorbeelden duidelijk genoeg; ik ken weinig mensen die het lopen met krukken een gemakkelijke manier van voortbewegen vinden. Oh, en ik zal je antwoord plussen.