Waarom doen bepaalde automerken het in tijden van crisis het relatief goed. Terwijl anderen bijna failliet gaan?

Misschien omdat de kopers van BMW's en Mercedessen minder last hebben van de crisis?
Omdat ze hun inkomsten niet uit de reguliere economie halen, zal ik maar zeggen?

Van Toyota weet ik dat zij erg snel inspelen op nieuwe wensen van de consument. Waar de Amerikaanse merken met overheidsgeld onderzoek deden naar een half - electrische wagen, en het idee daarna lieten vallen , heeft Toyota met zijn Prius de eerste hybride commerciele auto aan de man gebracht.

Maar Toyota heeft ook het voordeel dat ze al snel met zuiniger modellen kwamen , toen de consument erom vroeg.

Van de ander merken weet ik niet zo veel , over het algemeen lijkt het dat iedereen het kopen van een auto uitstelt zolang het crisis gevoel leeft.
De betere merken hebben misschien trouwere kopers, die toch doorgaan met vervangen van hun model van het zelfde merk. De andere merken hebben misschien meer "zwevenden " kopers...

Het heeft voornamelijk met bedrijfsvoering. Echt alle details ken ik niet maar ik kan bij sommige merken wel een link leggen. Toyata was een van de eerste merken die milieu centraal stelde. In het begin werd daar lacherig over gedaan, nu plukken ze de vruchten daar van. GM heeft daarentegen de USA als thuismarkt met grote benzinesluppers als meest winstgevende auto. Met de crisis krijgen ze raken klappen te verwerken. Daarnaast zijn er volgens in der loop der jaren een aantal behoorlijke investeringen geweest die achteraf niet helemaal hebben gewerkt om het zo maar te zeggen. Ook is het jarenlang bekend dat er eigenlijk te veel merken zijn. Het was dus onvermijdelijk dat een aantal merken zouden verdwijnen.

Bedrijfsvoering en Strategie.

Als een groot bedrijf in staat is om heel snel geleerde lessen op grote schaal toe te passen (flexibiliteit), en als de strategie gericht is op wat de klant werkelijk wil en kiest, dan hebben ze een goede kans op overleven. En anders niet.

Een aantal grote autofabrikanten zijn zo groot geworden door enorme schaalvoordelen en inkoophandigheid. Maar de spelregels veranderen mede daardoor. Daarbij vergaten ze flexibel te blijven en kunnen zich niet voorstellen dat de klant iets anders wil dan dat ZIJ hebben bedacht voor hen. Arrogantie dus. En dat loopt altijd slecht af. Dat is een darwinistisch principe in de economie. De maatschappij besluit dan (onbewust) om de resources als kapitaal, mensen en middelen op een betere manier toe te gaan passen en het bedrijf, dat zo lang zo groot en sterk was, gaat failliet. Creative destruction, wordt dat wel genoemd.