Hebben de Chinese "Chi", Indiase "Prana" en de Japanse "Ki", dezelfde oorsprong?

De gedachte dat het leven niet in materiële termen verklaard kan worden, komt al voor bij Aristoteles. Het idee van een levensprincipe wordt ook wel aangeduid als chi of qi (China), prana (India), ki (Japan), orgone (Wilhelm Reich), dierlijk magnetisme (Mesmer) of élan vital (Bergson). Christenen noemen 't het Licht, of de Goddelijke kracht. Onder welke noemer de kosmische levenskracht ook wordt gebracht, de essentie is universeel: onvoorwaardelijke liefde.

De transcriptie van het Chinese woord in het Westen is ‘Qi’, Chi, of ‘Ki’. De eerste versie is gebaseerd op het Chinese alfabet, de tweede verwijst naar de Chinese uitspraak en de derde naar de Japanse uitspraak. Wij gebruiken ‘qi’. Door de groeiende populariteit van acupunctuur, massage, kruidengeneeskunde en Taijiquan, is het woord in het Westen algemeen bekend geworden, meestal met de betekenis van ‘vitale energie’. Maar eigenlijk heeft ‘Qi’ veel betekenissen in het Chinees, want China is een groot land met een zeer lange geschiedenis. Zoals een hedendaags Chinees-Engels woordenboek zegt, ‘het begrip Qi kan gevonden worden in verschillende wetenschappelijke disciplines, zoals meteorologie, geneeskunde, filosofie en andere.
Misschien zijn sommige van de teksten die verwijzen naar qi meer dan vierduizend jaar oud, maar dit is moeilijk te bewijzen. Er wordt algemeen aangenomen dat Guoyu, Zhouyu, een historisch werk over de Zhou dynastie, het oudste boek is dat verwijst naar Qi. Het dateert van 2600 jaar geleden. In dit boek vinden we het volgende:
'In het tweede jaar van de regering van Koning Yie van de Westelijke Zhou dynastie werd deze streek dikwijls door aardbevingen getroffen. In verband met deze aardbevingen zei Yangfu (de oom van Koning Yie): 'Ze worden veroorzaakt door een onevenwicht in de qi van de cosmos'.' Dus 780 jaar vóór Christus werd het begrip qi al gebruikt om het mechanisme van een aardbeving te verklaren.