Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Wat moet ik me voorstellen dat de wetenschappers in Genève te zien krijgen?

Zijn dat deeltjes die uit elkaar vallen en patronen vormen, en zitten er dan dag en nacht mensen achter een computerscherm om het op te volgen?Hoe gaat dat precies?En kan je daar als leek ooit eens een bezoek brengen?

Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
in: Vakantie
877

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

De meetapparatuur staat opgesteld rond de plek waar de deeltjes op elkaar botsen. Er zijn verschillende soorten meetapparatuur. Tesamen meet al die apparatuur de volgende dingen:

--  Plaats waar een deeltje voorbijkomt.
--  Snelheid waarmee een deeltje voorbijkomt.
--  Richting waarin een deeltje beweegt.
--  Massa ("grootte") van een deeltje.

Als ze willen, kunnen de wetenschappers deze gegevens inzien. Maar dat doen ze meestal niet: dat is monnikenwerk dat beter door computers kan worden gedaan.

Die computers combineren alle meetwaarden. Ze leiden daaruit af welke brokstukken met welke snelheid in welke richting zijn gevlogen, en in welke kleinere delen die brokstukken weer uiteen zijn gevallen (dat zijn dus de brokstukken van de brokstukken), en in welke nog kleinere delen die brokstukken weer uiteen zijn gevallen (nu hebben we het dus over de brokstukken van de brokstukken van de brokstukken).

Zo'n serie bijeenhorende metingen, die allemaal betrekking hebben op één protonenbotsing, heet een "event".

De computers analyseren alle events. Veruit de meeste events zijn heel gewone gebeurtenissen, die we al duizenden keren hebben gezien en bestudeerd. Die kennen we al, dus die worden slechts opgeslagen onder het kopje "saai event nummer 5.240.307".

Als de computers iets tegenkomen dat *niet* in het bekende rijtje past, wordt zo'n event opgeslagen in een kandidatenlijst voor nader onderzoek.

Die kandidatenlijst wordt deels met handwerk, deels geautomatiseerd verder beperkt tot slechts een paar zeer interessante events. Die worden verder uitgeplozen.

(vervolg in reactie)
(Lees meer...)
Cryofiel
14 jaar geleden
Cryofiel
14 jaar geleden
(vervolg van antwoord) Van die events wordt op grond van de oorspronkelijke meetwaarden een plaatje gemaakt. In zo'n plaatje kunnen de wetenschappers de oorspronkelijke meetwaarden zien: "op tijdstip T is op dit punt een deeltje met lading Q, massa M en energie (snelheid) E voorbijgekomen, het vloog in richting R". Ze kunnen ook de conclusies zien die de computers hebben getrokken uit het totaal van alle meetwaarden: "dan moet dat deeltje ergens tussen plek P1 en plek P2 uiteen zijn gevallen in brokstukken B1, B2 en B3, waarna B2 uiteenviel in B2a en B2b - die brokstukken B1, B2a, B2b en B3 registreren we namelijk op tijdstip T2 op plekken ... enzovooort". De wetenschappers kunnen dan gaan rekenen aan dit event. Ze kijken of de analyse van de computer correct is, ze toetsen alles aan de theorie, en ze stellen zonodig de theorie bij. Of ze gebruiken de resultaten om de onzekerheden in de theorie te verminderen. Veel theorieën zijn nog niet klaar: ze zeggen dat een bepaalde waarde bijvoorbeeld tussen de 3 en de 4 moet liggen. Met extra metingen kan dit worden verfijnd, bijvoorbeeld tot: tussen de 3,2 en de 3,6. Extra metingen maken verdergaande verfijning mogelijk. Vaak zijn er ook meerdere theorieën. Soms kan met zo'n extra meting één van die theorieën worden afgewezen, omdat die theorie iets anders voorspelt dan wat er in werkelijkheid blijkt te gebeuren. De hoop is dat er uiteindelijk maar één theorie overblijft. Het is ook wel gebeurd dat *alle* theorieën onjuist bleken te zijn. Dat is een heel interessant moment, want dan blijken de wetenschappers op het verkeerde spoor te hebben gezeten. Ze moeten dan terug naar hun denkkamers om een nieuwe, betere theorie te vinden. Wat de wetenschappers dus te zien krijgen zijn geselecteerde events. Van die events zien ze de ruwe meetwaarden en de interpretatie die de computers daaraan geven. Die interpretatie zien ze zowel in symbolische notatie (zeg maar: in formulevorm) als in de vorm van driedimensionale plaatjes. (einde antwoord)

Andere antwoorden (2)

Er is twee jaar geleden een open dag geweest bij het Cern waarbij alle bezoekers welkom waren. 10.000 mensen mochten ook echt de tunnel in. Dus toen we daar na 8 uur rijden aankwamen waren die plaatsen helaas al vol.

Er staan mega computers te rekenen die alles bij houden. Bij interessante data (anders dan normaal) wordt een berichtje gestuurd naar de wetenschappers die daar dan speciaal naar kijken. Daarnaast wordt alle informatie automatisch geanalyseerd.

Het is overigens niet zo dat uit elkaar vallende deeltjes speciaal patronen vormen. Maar doordat ze uit elkaar spatten kun je uitvinden waaruit deze deeltjes bestaan. En of er misschien een hobbs boson deeltje bij zit.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden
Er zijn inderdaad mensen aanwezig, maar het proces zelf krijg je niet te zien. Sterker je kan het niet zien. Het wordt opgeslagen via computers c.q. servers en vervolgens door geleerden geanalyseerd.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
14 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding