waarom gaan mensen zo graag steeds verder van huis op vakantie?

Omdat we alle problemen en milieuschade ten spijt nog steeds gevoelig zijn en blijven voor het meer / verder / harder / hoger / sneller / duurder / langer etc. Vreemde kustne blijven blijkbaar lokken, en aangezien tegenwoordig iedereen voor een drol en drie knikkers met zijn gad op het Thaise strand kan liggen in plaats van het Spaanse of Nederlandse, zal men het ook niet laten.

In de jaren vijftig was bijvoorbeeld de Spaanse kust nog echt en hele sjieke, dure vakantiebestemming, alleen weggelegd voor de Happy Few. Wie nu in de zomer over e Costa Brava strompelt, ziet daar van alles, behalve stijl en klasse.

Ik dnekdat de meer exotische vakantieoorden in een rap tempo ook die kant op gaan. Thailand is al een tamelijk bourgoisvakantiebestemming geworden, evenals Egypte en Tunesie. Ze zijn een beetje het Tirol van de jaren 0 aan het worden. (Jammer, want Tirol is een prachtige bestemming, met helaas het verkeerde imago).

Mensen die met een bepaalde bevolkingsgroep NIET geassocieerd willen worden, zullen het dus steeds gekker en steeds verder moeten zoeken, en reisbureau's springen daar gretig op in met steeds obscuurdere en 'individuelere' vakanties.

Zelf trekt het me niet, om de eenvoudige reden dat ik er geen been in zie een vliegreis te maken voor een bestemming die vermoedelijk in de voorpret en de foto's aantrekkelijker is dan in het echt. Uiteindelijk zit vakantie in je hoofd, en niet in het aantal kilometers dat je vliegt. Het heeft voor mij een hoog 'keeping up with the Joneses-gehalte, net zoals de zelfde of een grotere auto dan de buurman, je kent dat wel. Niet mijn ding gewoon. Je vakantiebestemming is een soort statussymbool geworden. Maar doordat het steeds goedkoper wordt, is die status eigenlijk maar heel betrekkelijk, en eerder een beetje zielig dan echt indrukwekkend.