hoe werk een touchscreen?

aanraakscherm

Een aanraakscherm (vaak met het Engelse touchscreen aangeduid) is een beeldscherm dat ook als invoerapparaat voor een computer of 'embedded system' kan worden gebruikt doorhet scherm aan te raken.

Werking van een resistief aanraakscherm

Het grootste voordeel hiervan is dat de gebruiker in principe een groot aantal willekeurige (virtuele) knoppen kan aansturen met dezelfde oppervlakte. Dit in tegenstelling tot een echt toetsenbord, waar de knoppen vast zitten en altijd dezelfde vorm zullen behouden. Op een aanraakscherm kan de "knop-functie" ook veel directer en intuïtiever aan de inhoud van het beeldscherm worden verbonden.

Deze technologie wordt vaak toegepast op palmtops, smartphones en andere apparaten waar ruimte beperkt is, maar kan eveneens op gewone computerschermen gebruikt worden. Het invoeren van langere teksten via het scherm gaat moeizaam.

Er zijn verschillende technieken:

1. Capacitief: door de nabijheid van een vinger of een stylus treedt een verandering van de capaciteit op. 2. Surface Acoustic Wave: onderbreking van geluidsgolven veroorzaakt een "touch". Nadeel: deze schermen zijn heel lastig waterdicht te krijgen. 3. Optisch: onderbreking van infrarode lichtstralen veroorzaakt een "touch". 4. Resistief: weerstandstechniek, is met meerdere voorwerpen te bedienen. 5. andere methoden gebruiken de mechanische energie (dispersive signal technology), de vervorming van het paneel, het optische beeld van de vinger of het piëzoelektrisch effect.

Bij de eerste drie technieken hoeft het scherm, strikt genomen, niet aangeraakt te worden, maar is een bijna-aanraking voldoende.

De technologie om de aanwijzing van de gebruiker te registreren is ook los van een beeldscherm bruikbaar, bijvoorbeeld als tekentablet.

Eén van de eerste plaatsen waar op grote schaal aanraakschermen werden ingevoerd in Nederland, was de vernieuwde Bibliotheek Rotterdam rond 1984.