Waarom breken renners bij het wielrennen zo vaak hun sleutelbeen?

Iemand heeft ooit bedacht dat het handig was als je je voeten vastmaakt aan de pedalen. Dit verhoogt namelijk de efficientie van de wielrenner omdat zijwaartse kracht zetten om je voeten dan op de pedalen te houden (Zoals bij normale fietsen) onnodig is.

Het gevolg hiervan is dat je niet snel je voeten aan de grond kan zetten wanneer je plotseling de macht over het stuur verliest, of wanneer er vlak voor je iemand anders valt. In een reflex gebeurt het dan nogal eens dat een wielrenner zijn voet aan de grond wil zetten, maar in paniek of simpelweg door tijdgebrek er niet aan denkt dat zijn voeten vastzitten. Je valt dan gewoon hard naar een zijkant toe en dan komt de kracht of op je onderarm/elleboog terecht of op je schouder-->sleutelbeen. Omdat de bovenlichamen van wielrenners gemiddeld niet al te gespierd of vet zijn is er weinig om de val te breken en breken de botten relatief ook nog eens sneller dan wanneer een 'normale' fietser op deze plaatsten terecht komt.

De renners met de beste conditie en reflexen vallen dan ook veel minder vaak doordat zij scherper zijn en valpartijen ontwijken en/of snel genoeg zijn om hun voeten los te klikken.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik vergat ook even te zeggen dat een wielrenner die dus valt met zijn voeten vast, de val dus niet mede kan breken met zijn benen/knieen, wat je normaal uit reflex wel doet. (niet dat je daarbij nu altijd succesvol bent. ook gewoon met de fiets vallen kan je een lelijke (sleutelbeen)breuk opleveren.