Hoe weet een roeier dat ie de juiste richting op gaat en nergens tegen aan roeit?

Heel eenvoudig: door regelmatig om te kijken.

Op mijn roeivereniging leren we om elke zes halen om te kijken of er geen tegenliggers, zwemmers, drijfhout, overhangende takken of andere obstakels zijn. Is het zicht te beperkt, dan roei je natuurlijk langzamer.

Verder zijn er ook gestuurde boten. Daarbij hoeven de roeiers zelf niet om te kijken, de stuurman houdt in de gaten of de route vrij is en stuurt zonodig bij.

Tot slot bestaan er wel degelijk spiegeltjes. Vooral oudere roeiers maken daar gebruik van, omdat zij soms niet meer soepel genoeg zijn om achterom te kunnen kijken. Die spiegeltjes kunnen zijn gemonteerd aan een pet of een hoofdband.

Tijdens een wedstrijd op een afgezette rechte baan, bijvoorbeeld de Bosbaan in Amsterdam of de nieuwe Willem Alexander Baan nabij Rotterdam, hoef je niet om te kijken. Je weet tijdens zo'n wedstrijd zeker dat het water vrij is, en door de punt van je boot (ik bedoel die punt waar je als roeier naartoe kijkt, dus de achterkant van de boot) in de gaten te houden weet je precies of je nog midden in je baan ligt en nog rechtuit vaart.

Prachtige sport trouwens, dat roeien. Lekker in de buitenlucht, tot op zeer hoge leeftijd te doen, zowel individueel als in ploegverband, zowel toeren als wedstrijden: alles is mogelijk!