Wat is de psychologie achter het wegrennen van iemand die scoort in het voetbal? Gebeurt dat ook bij andere sporten?

Gebruikelijk is dat je juicht, en dat je ploeggenoten je om de hals vliegen. Als je dan wegrent, maak je het moeilijker voor je ploeggenoten om je te omhelzen. Maar omdat ze dat toch zullen doen, heb je het gevoel dat je extra aantrekkelijk bent, je merkt dat anderen extra moeite doen om jou te feliciteren.

Het is dus het verhogen van de eigenwaarde.

Hij begeeft zich naar zijn eigen helft,want daar hoort ie te staan bij de aftrap na een doelpunt.
Dat ie daarbij rare capriolen maakt, is inherent aan het voetbal van de laatste jaren.

Het heeft denk ik ook te maken met het feit dat als je een doelpunt maakt, je meestal in beweging bent. Omdat je een stoot adrenaline krijgt als je een doelpunt maakt, ben je dan eerder geneigd door te bewegen dan om stil te staan en in alle sereniteit je prestatie te vieren.

Over het algemeen worden buitengewone prestaties altijd gevierd met een zekere uitbundigheid. Je kunt dit ook eenvoudig nagaan, bij een wedstrijd waarin in de negentigste minuut het enige doelpunt valt is de 'viering' veel uitbundiger dan wanneer iemand halverwege de tweede helft de 7-0 erin schiet, waarvan hij er zes heeft gemaakt...