Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe kan ik omgaan met het voorgevoel dat mijn zoon vroeger zal sterven dan ik?

Op het moment dat mijn zoon geboren is was mijn eerste gedachte: deze zal ik niet mijn hele leven bij me hebben. Hij zal vroeger dan mij gaan.
Hij is nu 10 en een echt zondagskind! Vlot, charmant, sociaal, kan met iedereen overweg en alles wat hij wil lukt hem.
Voor mij een bevestiging van mijn voorgevoel.
Ik kan mijn voorgevoel meestal wel goed blokken maar dat is erg zwaar en lukt lang niet altijd.

Verwijderde gebruiker
3 jaar geleden
2.5K
MasterSword
3 jaar geleden
Deze gedachte is een nachtmerrie voor elke ouder,
Elk mens doet wel eens doemdenken om voor elke situatie klaar te kunnen staan.
Maar je kind is al 10 jaar, en je denkt dit ook al voor 10 jaar.
( Hoe vaak maak je mee dat je voorgevoel uit komt ? )
Ik denk dat je gewoon extreem overbezorgd bent en niet paranormaal begaafd. Jij moet je kind opvoeden en de kennis geven
dat die zich zelf kan beschermen voor verschillende situaties.
Je kunt er niet als een bezorgde helikopter ouder er boven op blijven. Over aantal jaren komt je zoon in de puberteit,
en dat zul je hem ook meer vrijheid moeten gunnen. Je bent nu al een goede ouder dat zie ik ook als aan je bezorgdheid.
maar neem contact op met je huisarts als je zo blijft denken.
( het is niet goed voor jou. )
Ritsuka
3 jaar geleden
Ga naar je huisarts om een doorverwijzing te vragen voor hulp met je angsten.
Erna55
3 jaar geleden
Wanneer je niet kunt stoppen met denken dat je angst een voorgevoel is, bezoek dan je huisarts. Deze kan je verwijzen naar een passende hulpverlener.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (1)

Als je last heb van je gedachten en gevoelens, ga naar de huisarts en vraag om psychische hulp.

Het eerste dat je tegen jezelf moet zeggen is: Berusten deze gedachten en bijkomende gevoelens op realiteit?
Hier kan wellicht een ja op gegeven worden.
- Een kind is ernstig ziek. De levensverwachting is niet hoog.
- Een bevalling was traumatisch. De moeder heeft gedacht dat het kind de bevalling niet overleeft.
Deze twee voorbeelden geven een ouder heel logisch de gedachte: mijn kind gaat...
Deze gedachten roepen automatisch gevoelens op.

Tijdens jouw bevalling is ook iets gebeurd.
Zaak om uit te zoeken wat dat is geweest.
Hierdoor kreeg jij de gedachte: dit kind overleef ik.
Deze gedachten zijn zwaar, roepen heftige gevoelens op.
Jij hebt dit al 10 jaar. Deze processen gaan automatisch.

Ga echt voor hulp.
Wellicht dat je de kern vindt. Leert dat deze gedachte met gevoelens voor nu niet nodig zijn.
Gebeurt hét wel (kind verliezen).
Deze angst heeft elke ouder.
Mocht het daadwerkelijk gebeuren, dan kun en mag je dan alles opengooien.
Maar voor nu is dat echt niet nodig. Maar jij voelt dat helaas niet zo (Weet je wel, maar al deze gedachten en gevoelens zitten al 10 jaar verankerd in jou).

Heel veel succes.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
3 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding