Kan ik de pijn van me iemand anders voelen?

Plusje!

Nog eentje erbij!

Dankjewel. Ik ben niet zo close met hem als het lijkt. Ik zie hem eigenlijk nooit en hij woont ook nog eens in een andere stad.... Maar ik begrijp wat je bedoeld. Ik ben zelf spiritueel ingesteld en mijn moeder kan comuniceren met het hiernamaals... Ik heb zelf geen idee en ik begrijpt goed wat je bedoeld. Dankjewel

Als je moeder kan communiceren met het hiernamaals en jij zelf het gevoel hebt dat je het op dat vlak moet zoeken, dan denk ik dat je moeder hier meer over kan vertellen dan ik. Maar any-way, graag gedaan. Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt en ook dat het snel weer beter met je (ex-)vriend mag gaan.

compliment voor je antwoord +

Die spirituele uitleg is interessant. Gelukkig kan deze uitleg worden getest. Zij jou testen bekend waaruit blijkt dat er werkelijk zo'n bovennatuurlijke verbinding bestaat? Mij zijn zulke testen namelijk niet bekend.

Dankuwel,, Aan dat laatste zat ik ook te denken.
We zijn niet echt heel close meer maar ik heb altijd
heel snel door als er iets aan de hand is.
We hebben allebei geprobeert om elkaar los te laten
omdat we heel veel ruzie maakte. Maar elke keer als we ''van elkaar af'' wouden komen,
kwamen we allebei weer bij elkaar terug.

Zo *voelt* het. Maar zo is het niet. Dat is wel jammer, natuurlijk. Toch is het beter de realiteit te accepteren zoals die is, ook al houdt die zich niet aan jouw voorkeur. Acceptatie is op den duur nuttiger dan het creëren van een soort droomwereld die los staat van de werkelijkheid.

Daarmee blijft het een gevoel. Niet hoe het blijkt te zijn wanneer we wat verder kijken dan enkel dat gevoel. Overigens: door verder te kijken wordt dat mooie fijne gevoel niet vernietigd, zoals sommigen denken. Het gevoel blijft natuurlijk gewoon bestaan. Er komt slechts iets bij: een stuk inzicht over hoe dat mooie fijne gevoel ontstaat, over hoe de mens functioneert. Zo krijg je zowel het mooie fijne gevoel als een stuk inzicht. Je krijgt dus iets extra's. Iets dat buitengewoon de moeite waard is.

Adriaanv geestelijk is spiritueel, er is eigenlijk geen verschil, alleen hebben veel mensen er vaak een andere uitleg aan gegeven, maar voor mij is het, het zelfde.

Daar heb je helemaal gelijk in, Adriaan. Het geestelijke gevoel vertaalt zich naar het lichaam. Ik stel mij daarnaast echter de vraag of dat geestelijke gevoel wordt veroorzaakt door iets dat echt bestaat, of door de menselijke psyche zelf. Tot nu toe vind ik alleen maar aanwijzingen voor die tweede mogelijkheid, en geen enkele aanwijzing voor de eerste.

Helder antwoord Ed, goed verwoord vanuit verschillende visies. Zelf heb ik regelmatig ervaren dat pijn van een ander gevoeld kan worden. Belangrijk is dan om te aarden/gronden zodat je niet te open gaat staan en zodat je er bewust voor kan kiezen om je voor de pijn van een ander open te stellen of af te sluiten of het door te laten stromen naar de aarde. Ik reageer nu dus even op je tweede visie :-)

Hoi Kristal, veel spirituele zaken zijn voor een deel ook rationeel te verklaren.
Het niet rationele deel, is voor velen niet acceptabel, omdat ze denken ook daar een goede verklaring voor te hebben.
Dat zal nooit veranderen en is ook totaal niet erg.
Bij ieder antwoord of reactie die je hier geeft, kies je zelf voor de mogelijkheid, dat je tegengas gaat krijgen en dat is eigenlijk heel prettig, dan blijven we prima met de voetjes op de grond.

Zo is het Ed :-). We hoeven er niet allemaal hetzelfde over te denken/voelen.

Ed, het wel of niet acceptabel zijn is iets anders dan het wel of geen verklaring hebben. Voor sommige dingen hebben we een prima verklaring. Daar kunnen we het dan over eens zijn (ga ik maar even van uit): we kunnen verklaren hoe een bepaald gevoel of een bepaald effect ontstaat. Voor andere dingen hebben we geen verklaring. Maar wat is er mis mee om dat gewoon te erkennen? We weten nog niet alles, meer valt er niet over te vertellen. Je kunt naar mijn mening niet zeggen: we hebben er nog geen verklaring voor, en 'dus' is er sprake van telepathie. Als je dat zegt, zeg je namelijk dat telepathie de verklaring is, en daarmee zeg je feitelijk: we hebben er geen verklaring voor, maar we hebben er wel een verklaring voor, namelijk telepathie.     Voor veel dingen is intussen een prima verklaring. Laten we die accepteren, ook al weten we dat we morgen misschien iets extra's zullen ontdekken waardoor we de verklaring zullen moeten bijstellen. Voor andere dingen is nog geen verklaring. Laten we ook dat accepteren, en niet net doen of we toch een verklaring hebben. (In beide voorgaande alinea's is 'acceptatie' het kernwoord.)

Kristal, tijdens een sessie hier in de grot, voel ik vaak zelf de pijnen van de ander en kan ik de mensen vertellen dat ze pijn hebben in hun nek, schouders, buik, een arm, knie, been of rug. Indien ik 5 punten opnoem, die ook alle 5 kloppen, zonder de mensen te kennen, kan ik dat niet rationeel verklaren, dus blijf ik dit even paranormaal noemen, zolang er geen betere verklaring voor is.

Ja Ed, ik ken het ook; Iemands pijnen aanvoelen, of hoe men zich voelt op emotioneel, geestelijk of soms spiritueel gebied. Zelf noem ik het tegenwoordig maar een talent, iedereen kan het leren, de één heeft er iets, of veel, meer voeling mee dan de ander en het is mooi om te ontdekken welke manier van aanvoelen het beste bij mensen hun persoonlijkheid past.
Wanneer ik niets mee kan met de informatie die ik krijg, leg ik het naast me neer, dan hoef ik er ook geen energie in te steken. Als ik voel dat ik er wel iets me zou "moeten" doen, volg ik dat zoveel mogelijk. Het is mooi dat jij onmiddellijk iets kan doen met de informatie die je krijgt in de grot, zodat mensen er ook wezenlijk iets aan hebben.
Ach ja, en hoe je het noemt is dan niet zo van wezenlijk belang, behalve in het communiceren met elkaar als je erover uitwisselt.
Fijn dat je dat werk doet Ed :-)

Maar Ed, nu zeg je weer dat je dat kunt laten zien. En als ik vraag of je dat kunt laten zien, dan zeg je dat dat niet zo is. Zou je eens kunnen uitleggen welk punt ik niet begrijp?

Dit is een ander onderwerp en ik heb het goed beschreven, dus duidelijk voor iedereen.

Volgens mij is het hetzelfde onderwerp. Misschien zie ik verbanden die jij niet ziet.

Het zou fantastisch zijn als telepathie zou bestaan, maar helaas is dat niet zo.

Kan je bewijzen dat telepathie niet bestaat, Cryo?

Sorry, maar dat is een vaak gehoorde drogredenatie. Niet negatief of aanvallend bedoeld, ik hoop dat je me daarin wilt vertrouwen. Het is namelijk fundamenteel onmogelijk te bewijzen dat iets niet bestaat.

Het was niet 'betweterig' of negatief bedoeld maar ben verbaasd over je stelligheid van je opmerking, dat telepathie niet bestaat. En dan nog wel van een gewaardeerde GV'r die alles *bewezen* of proefondervindelijk op een presenteerblaadje wil hebben.

"Het bestaat niet" is een in de wetenschap gebruikelijke afkorting voor: "We hebben gezocht en gezocht. We hebben onze uiterste best gedaan het te vinden. Ondanks vele, vele pogingen gedurende vele, vele decennia en op vele, vele plekken, gebruikmakend van vele, vele proefpersonen en vele, vele testmethoden en experimenten, hebben we nog nooit ook maar enige aanwijzing gevonden dat telepathie zou kunnen bestaan." Ik geef de voorkeur aan de eerste manier van uitdrukken: die is wel zo eenvoudig, en je hebt maar drie woorden nodig. Dit geldt des te meer omdat je nog regelmatig een redenatie tegenkomt die stelt dat "je kunt niet bewijzen dat het niet bestaat, en 'dus' is het heel realistisch ervan uit te gaan dat het wel bestaat". Die redenatie houdt echter geen stand - maar wordt helaas desondanks nog met enige regelmaat gebruikt.

Vanuit de wetenschap beredeneerd zal dit zo zijn maar vanuit spiritualiteit [ mix van esoterie https://nl.wikipedia.org/wiki/Esoterie
hetzij empirisme https://nl.wikipedia.org/wiki/Empirisme en de wetenschap dat de mens van 2 werelden is, enz. ] bezien is het m.i. duidelijk anders. In het aardse mag de ziel, die we zijn, ‘levenslessen’ opdoen. Wetenschap kan daar een onderdeeltje van uit maken. Er zijn echter vele concepten en persoonlijke ervaringen die niet door [bijvoorbeeld] de wetenschap bewezen of uitgelegd kunnen worden. Op zoek naar zingeving en waarheidsvinding is die mens o.a. aangewezen op zichzelf door eigen zien, (aan)voelen, ervaren, intuïtie … Wanneer zijn ‘binnenste’, zijn ziel, hierop reageert, dan is het aan hem om de vertaalslag te maken of dit hem goed zal doen of niet en vervolgens hierop te vertrouwen. Het wordt zijn waarheid. Maar zoals eerder aangegeven kan die waarheid door opgedane kennis en ervaring aangepast worden.

In je eerste alinea zeg je dat het "duidelijk anders" zou zijn. Als ik probeer jou zoveel mogelijk tegemoet te komen, kan ik niet verder gaan dan "het is vanzelfsprekend niet 100% uitgesloten dat telepathie tóch bestaat, dus wie weet... alles, letterlijk alles, is in principe mogelijk, dus telepathie natuurlijk ook". Dan wordt de vraag dus: bestaat telepathie? Gewoon als open vraag. Met als vervolgvraag: hoe kunnen we daar achter komen?

1e antwoord: ja
2e (vervolg)antwoord: zoals door mij eerder omschreven.

Jouw 1e antwoord: hoe weet je dat dan? Jouw 2e antwoord: als je met 'eerder omschreven' de tweede en derde alinea van je vorige reactie bedoelt (alles vanaf "In het aardse"): dat is precies het punt waar je me totaal bent kwijtgeraakt.

2e: Inderdaad, vanaf "in het aardse..".
Het verdient misschien niet de schoonheidsprijs maar heb datgene gedeeld wat (voor mij) logisch en van vanzelfsprekend is. Het was te verwachten dat we op een gegeven moment elkaar kwijtraken, niet meer 'matchen', geen gelijke taal (meer) spreken. Helaas kan ik het op dit moment niet anders uitleggen. 1e: misschien 'afgezaagd' maar door meemaken en 'weten'.
Voelen, en er vervolgens op vertrouwen dat het [jouw] werkelijkheid is, zonder dat het als circusnummer hetzij attractie - omdat menigeen dat zo graag wil of juist nodig heeft om het als werkelijkheid te accepteren - gereproduceerd moet worden of ... Nu ietsje duidelijker?

Voor mij ga je vanaf de tweede alinea uit van een aanname. Je stelt het alsof het "gewoon zo is", maar dat mag je volgens mij niet doen. Niets hoeft te zijn wat het op het eerste gezicht lijkt. Het lijkt dus voor jou alsof , maar dat weet je niet. Je zult eerst moeten uitzoeken of het eigenlijk wel zo is. In jezelf zoeken is zinloos. Daarmee ontdek je vooral wat jouw eigen voorkeuren en overtuigingen zijn. Maar die wil je niet weten, althans, ik ga ervan uit dat we hier aan waarheidsvinding doen, en dat we dus willen ontdekken hoe de werkelijke wereld in elkaar zit, niet wat onze eigen voorkeuren en overtuigingen zijn. Voor de volledigheid: inzicht in de eigen voorkeuren en overtuigingen is natuurlijk uitermate nuttig. Het gaat erom waar we naar op zoek zijn. Als jij meer interesse hebt in de eigen voorkeuren en overtuigingen, dan moet je vooral naar binnen kijken. Je zult dan je eigen voorkeuren en overtuigingen leren kennen. Over de buitenwereld leer je niet zoveel. Dat kan een keuze zijn, en die keuze is prima - waarbij aangetekend dat het helpt dat je beseft dat je deze keuze hebt gemaakt, en wat de consequenties van die keuze zijn voor de dingen die je ontdekt. Als je juist meer interesse hebt in de wereld buiten onszelf, zeg maar "hoe het werkelijk zit, onafhankelijk van de eigen overtuigingen en voorkeuren", dan moet je juist naar buiten kijken. Wat je zelf "voelt" of "diep van binnen weet" telt dan ineens niet meer. Dat zijn dan juist de dingen die je open ter discussie stelt. In die zin kom ik dus terug op mijn derde alinea hierboven. In jezelf zoeken is zeker zinvol. Het dient echter een ander doel. Misschien is dat het punt waar onze wegen niet samen lopen. Voor mij hebben jouw eerdergenoemde tweede en derde alinea de toonzetting "het is". Voor mij is de toonzetting "het is" alleen van toepassing op de werkelijkheid buiten ons, die onafhankelijk is van persoon en cultuur. De eigen voorkeuren en overtuigingen verdienen volgens mij een toonzetting als "ik vind" of "ik ben ervan overtuigd dat".

Het belang van de 'buitenwereld' is natuurlijk belangrijk. Maar als de mens zichzelf (inclusief effect van (eigen)energie, eigen handelen en gedrag, etc...) al niet begrijpt, zal hij zijn omgeving (medemens) al helemaal niet begrijpen. Beiden zijn noodzaak voor waarheidsvinding voor de zielengroei. Laat ook duidelijk zijn dat ik mij niets laat aanpraten, maar alles zo veel mogelijk zelf onderzoek, zelf wil ervaren, voordat dit mijn (tijdelijke) persoonlijke waarheid wordt en deel. Ook al wil dit zeggen dat het voor velen 'niet klopt', dat het niet (zou) stroken met de (zijn) werkelijk. Ieder maakt voor zichzelf uit wat voor hem in dit leven belangrijk is. Hij 'kent' zijn blauwdruk en voelt wat zijn weg is. Dit lukt niet iedereen, wat dan weer kan leiden tot depressie, agressiviteit, onzekerheid...enfin, ik wijk af.
De mij eerder aangegeven weg is voor ons beide duidelijk een andere. Op de ingeslagen weg blijven we leren en zal ons zo af en toe een hobbeltje 'brengen' of naar een splitsing leiden. Ach, ieder zijn weg. Tot de volgende kruising!?

We moeten nog meer leren dan we al weten.

Hee @ed, mooie zin maar wat bedoel je er precies mee?

Terug van weggeweest kom ik deze reacties tegen. Mahric, ik kan niets aan je reactie toevoegen. Dat telepathie bestaat is duidelijk voor hen die het ervaren (hebben). Geen twijfel. Lieve Ed, wat wij weten vanuit onze bewustzijnsverruimende ervaringen hoeven we (heerlijk!) niet meer te leren ;-). Ik kom erachter dat ik veel meer moet afleren. Maar misschien bedoelde jij dat helemaal niet zo :-)

Mahric, er zijn inderdaad twee werelden: de 'buitenwereld' en de 'binnenwereld'. Om de binnenwereld te ontdekken, moet je naar binnen kijken.
Om de buitenwereld te ontdekken, moet je naar buiten kijken. Door naar binnen te kijken, zul je de buitenwereld niet ontdekken.
Door naar buiten te kijken, zul je de binnenwereld niet ontdekken.    
Het mooiste is het verbinden van de binnenwereld en de buitenwereld, zodat ze op elkaar zijn afgestemd. Maar dat is een volgende stap, die gaat wellicht verder dan het onderwerp van dit gesprek.

Mahric, ik bedoelde dat we best al wat weten, maar nog veel meer niet weten.

Kristal er is een groot verschil tussen gewoon weten door er over na te denken ( rationeel ) en het weten puur op je gevoel, dus zonder er over na te denken.
Maar dat is hier gewoon niet uit te leggen.
Veel dingen hoeven we niet meer te leren, maar dat klinkt weer zo arrogant, maar is wel waar.
Ik zie het een beetje zoals auto rijden.
Als je het moet gaan leren, moet je er bij gaan denken, anders gaat het niet ( rationeel )
Kan je eenmaal rijden, doe je het op gevoel, zonder er over na te denken.

Beste @Cryofiel, de uitdrukking die ik wel eens gebruik: "de mens is van 2 werelden" zit alles in en maak ik gebruik van [in mijn dagdagelijks leven] . Wees gerust, dat is geenszins eenzijdig. Met alles bedoel ik de binnenwereld, de buitenwereld, de spirit[uele] wereld... Welke wil je er nog bij hebben? Neem niet direct aan dat ik (ik houd het maar bij mezelf) me beperkt tot één van deze. Het totaal is nl. één; alles is met elkaar verbonden en heeft uitwerking op elkaar.
Je mag hier best nog op reageren maar ik stop hier. Weer teveel herhalingen van [bekende] zetten.

Je hebt gelijk Mahric, het is inderdaad de zoveelste herhaling van zetten. Telkens heb ik de hoop dat we tot elkaar kunnen komen. Met jou begint dat nu heel geleidelijk te lukken. Kristal heeft helaas letterlijk gezegd dat ze zich totaal afsluit voor alles wat niet in haar binnewereld past. Ed blijft een raadsel, hij blijft maar herhalen dat iets dat goed voelt automatisch goed 'moet' zijn, terwijl we het daar al heel vaak over hebben gehad. Hij lijkt alles te zijn vergeten dat eerder is genoemd. Ter zake nu. De mens kent inderdaad twee (of misschien wel meer) werelden. In ieder geval de wereld binnen en de wereld buiten. Wat ik in mijn vorige reacties bedoelde is dat je, wanneer je naar binnen kijkt, niets zult leren over de wereld buiten. En andersom natuurlijk ook. Wat mij tegenstaat is dat sommigen naar binnen kijken, zich op die manier beperken tot hun gevoelswereld, maar dan wel vanuit die gevoelswereld uitspraken doen over de buitenwereld. Dat is precies het punt waarop je mij kwijtraakte in jouw tweede alinea van een aantal reacties terug. Daar deed je, althans in mijn optiek, een aantal uitspraken over "de ziel". Die uitspraken kwamen, voor zover ik kan beoordelen, direct uit jouw binnenwereld. Daardoor geven die uitspraken jouw diepste gevoelens weer. Maar ook al zijn die gevoelens nog zo sterk, zulke standpunten zijn afkomstig uit de binnenwereld. Dus kunnen ze niet bij voorbaat van toepassing worden verklaard op de buitenwereld. We zullen eerst onbevooroordeeld moeten kijken of de uitspraken uit de binnenwereld eigenlijk wel van toepassing zijn op de buitenwereld. (vervolg in volgende reactie)

(vervolg van vorige reactie) Naar mijn gevoel doe jij voor jezelf net of dat verschil tussen conclusies uit de binnenwereld enerzijds, en de realiteit van de buitenwereld anderzijds, niet bestaat. Daardoor lijkt alles een eenheid, en dat voelt fijn. Het voelt ook fijn wanneer je zonder complicaties kunt uitgaan van de waarheid van je diepe gevoelens. Volgens mij loont het echter zeer de moeite om toch wat verder te kijken dan alleen die binnenwereld. Om te accepteren dat zelfs de diepste gevoelens onjuist kunnen zijn. Ik kan nu verwijzen naar de ontdekkingen van psycholoog Kahneman en vele anderen, maar dat voert hier te ver, en het is wellicht teveel intellectueel en te weinig gevoelsmatig. Ik wil je nog wel meegeven dat het voor mij een eye-opener was toen Kahneman mij liet zien hoe ook ik mij vaak in volle overtuiging laat meeslepen door mijn gevoelens. Het voelt goed, maar het is fout. Maar dat zie je pas als je echt de moeite neemt objectief te kijken (ook naar jezelf), verbanden te leggen, en diep door te denken. Dat kost inspanning, en dat zorgt ervoor dat we dat meestal niet doen. Vooral niet omdat we zo'n angst hebben dat het "fijne gevoel" kapot gaat. Terwijl het juist een grote verrijking is.

Ed en Mahric, even voor de helderheid: Cryo zegt hierboven:
Gekopieerd citaat:
Kristal heeft helaas letterlijk gezegd dat ze zich totaal afsluit voor alles wat niet in haar binnewereld past. Ik vermoed dat Cryo op het volgende doelt:
Het gaat om de volgende vraag:
-Wat betekent het wanneer je contenu en wit randje om mensen ziet?-
Ik heb daarop gereageerd. In antwoord op Cryo's reactie daarop heb ik letterlijk gezegd:
-Cryo, ik heb besloten om niet meer aldoor maar dezelfde, zich steeds herhalende, discussies met jou te hebben :)-

@Cryofiel, bedankt voor de aanbeveling. Maar weet dat jouw conclusie/overtuiging is opgebouwd vanuit jouw kennis, overtuiging EN verwachting dat iets zo is, zo zou moeten zijn of ergens aan moet voldoen. En daar herken ik mij niet in. Ook dit is meermalen met je gedeeld. En toch begin je er weer over.

Vreemd genoeg heb jij het meermaals over "als het maar goed voelt"...". Zelfkennis opdoen en waarheidsvinding kan zeer pijnlijk zijn, weet ik uit ervaring., maar vanuit die 'positie' heel veel inzichten en levenskennis!

Ik probeer juist niet uit te gaan van hoe het zou moeten zijn. Daarin zie ik nog steeds het grote verschil tussen mij en degenen die mij maar lastig vinden. Ik probeer uit te gaan van hoe het blijkt te zijn. Zoals bijvoorbeeld Kahneman ontdekte en mij pijnlijk demonstreerde: Kahneman wist mij beslissingen te laten nemen die op alle punten goed, juist en rechtvaardig aanvoelden, maar die bij nadere inspectie ronduit fout en nadelig bleken te zijn. Ondanks het inzicht dat mijn beslissing in werkelijkheid fout bleek te zijn, bleef die foute beslissing goed aanvoelen. Waar het hier om ging is nog steeds jouw tweede en derde alinea van hierboven. Daar ga je in mijn ogen naadloos over van het naar binnen kijken naar het uitspraken doen over de buitenwereld. Om een voorbeeld te geven (hopelijk niet te vergezocht en dus nog herkenbaar): het komt op mij over alsof je eens diep bij jezelf te rade gaat, en goed in contact komt met je gevoel en je diepste zelf. Op grond van die overpeinzingen kom je tot de conclusie dat de planeten "frequenties uitstralen" die de aarde in "balans" brengen. Wat ik bedoel met "het voelt zo goed" is dat je, in dit voorbeeld, heel blij zult zijn met je nieuw verworven inzicht over de planeten, hun "frequenties", en hun belang voor de "balans" van de aarde. Dat is hoe het voelt: goed. Stralen de planeten werkelijk "frequenties" naar de aarde? Dat mag je niet zeggen. Althans, niet op grond van bovenstaande redenatie. Misschien dat de planeten dat doen, misschien niet - dat is onbekend zolang we niet naar buiten kijken.

Kristal ook ik heb al een tijd geleden aan Cryo aangegeven, dat ik niet meer zal reageren- ingaan op zijn vragen- opmerkingen- reacties.
Maar hij lijkt het maar niet te snappen.
Hij wil alleen de discussie om de discussie, herhalingen van eerdere herhalingen, vragen om bewijs en om proeven.
Ik ben hier zo vaak op in gegaan, hem uitgenodigd enz.
Dus voor Cryo--------GV is geen forum. Hou je vraag en antwoord dus bij feiten. Laat je mening erbuiten en ga geen discussies aan,------------------- telkens te lezen als je een antwoord hier wilt geven.

Ed, bij jou vraag ik me af wat je dan toch doet met de informatie die ik je heb gegeven. Ben je het er niet mee eens?
Ben je het er wel mee eens?
Ben je het vergeten?
Wil je er liever niet aan worden herinnerd? Ik heb werkelijk geen idee. Ik zie slechts dat je reageert alsof ik bepaalde informatie nooit met je zou hebben gedeeld. Op een of anderre manier negeer je mij.

-----------Op een of anderre manier negeer je mij.---------------
lees hierboven----------- ik heb al een tijd geleden aan Cryo aangegeven, dat ik niet meer zal reageren- ingaan op zijn vragen- opmerkingen- reacties.-----------
Op al je vragen heb je al lang antwoord gehad, je bent alleen slecht in lezen.

In mijn ogen ligt het anders, Ed. Ik heb vele vragen die nog niet beantwoord zijn. Toen ik die vragen stelde heb je wel gereageerd, maar je hebt het punt dat voor mij zo belangrijk was niet opgepikt. Of dat aan mijn gebrekkige uitlegvaardigheid ligt of aan het verschil tussen jouw en mijn manier van denken weet ik niet. Feit blijft dat het voor mij gevoelsmatig is alsof ik vraag hoeveel water een euphorbia nodig heeft, waarop jij antwoordt dat een esdoorn in de zomer meer water nodig heeft dan in de winter. Als ik dan nogmaals vraag hoeveel water mijn huiskamer-euphorbia ongeveer nodig heeft, komt dat op jou over als aandringen en/of doorzeuren over een punt waarop jij al lang een prima antwoord hebt gegeven (dit is overigens mijn persoonlijke gevoel, en het is een voorbeeld, dus het is vast niet de realiteit). Vervolgens probeer ik om toch contact te leggen, bijvoorbeeld door zo goed mogelijk uit te leggen dat ik een euphorbia van 3 meter hoog in een grote pot in de huiskamer heb staan, en dat ik graag zou willen weten hoeveel water die euphorbia nodig heeft, eventueel uitgesplitst per seizoen. Waarop jij dan weer (alweer: *mijn* indruk) zegt dat het zinloos is als ik 'hele lappen tekst' produceer en dat je geen zin hebt om een oude discussie te herhalen. -- Terwijl ik dit schrijf vraag ik opnieuw af hoe jij deze reactie zult zien. Zul je de boodschap zien die ik zo graag wil overbrengen? Namelijk een poging tot uitleg, tot contact, tot begrip. Of zul je slechts 'een zondvloed aan woorden' zien, een 'herhaling van zetten', een 'gehakketak op details'? Laat ik er het beste maar van hopen.