Hoe overleeft je relatie een spirituele opening van één van de partners ?

Als je succes hebt in jouw spiritualiteit als jij degene bent die op het pad is gegaan, dan zijn er twee mogelijkheden... Jij wordt er beter van of niet... Wordt jij er beter van in de ogen van je partner dan kun je er donder op zeggen dat je partner meedoet... Maar als die partner dat niet kan zien, dan is de kans groot dat die zich gaat verwijderen van jou met alle gevolgen van dien...

Zo ging het met ons, ik begon en zij was er als de kippen bij om mee te komen... En we zijn gelukkig gelukkig...

Om maar meteen op de laatste vraag in te gaan: niet.
Ga elk je weg. Voordat je weet zit de spirituele partner dag en nacht hier vragen te beantwoorden en te vertellen dat het huwelijk zo fantastisch is. Dan kun je net zo goed de zee inlopen...

De partner overleeft het het best als hij/zij niet mee wilt gaan, dus als hij besluit dat het de spiritualiteit van de ander is, en niet van hem (of haar-) zelf.

Dat hij/zij realiseert dat hij niet 'achter' KAN blijven.
Het is nl. geen wedstrijd, het is persoonlijk.

Niet iedereen heeft een spiritueel proces nodig om 'volwassen' te worden!
Dus niet iedereen hoeft het hele traject (gevoeligheden) af te leggen om te groeien naar zijn Zelf (ziel) .

Iedereen doet het op zijn eigen manier: de manier die het beste bij hem past.

De verandering is misschien eng (gevoelsmatig),
maar als de spirituele groei (persoonlijke groei)
ook werkelijke groei(!) inhoudt,
KAN het alleen maar beter worden,
want de ander wordt meer zich ZELF! (en dus liefdevoller, accepterender, naar zichzelf en naar zijn omgeving)

Een relatie kán dit overleven zolang je respectvol met elkaars overtuigingen om gaat.

Soms kan het moeilijk lopen in zo'n relatie wanneer de partner de 'spirtituele' partner niet begrijpt, maar dit blijkt niet uit jouw vraag.

Wanneer de spirituele partner open is over de belevingen, gaat de ander toch vaak wel mee.
Wanneer de spirituele partner er anders door wordt, vaak zachter/gevoeliger, bewuster, kan de ander hier alleen maar van leren, wanneer deze de dingen geloofd die de spirituele partner beleefd en zelf niet zo ervaart, is respect van beide kanten nodig om deze relatie in stand te houden.

Spirituele opening in seksualiteit kan de seksualiteit alleen maar intenser en mooier maken.

Maar evenals in elke relatie;
Elkaar de ruimte geven, verbinding aangaan in los-laten is de basis, m.i..

Liefde overwint alles, elke obstakel.
De liefde verdraagt alles van elkaar, rekent elkaar het kwade niet toe.

Maken we dat niet al zo vaak mee in een relatie?
De man is helemaal gek van voetballen, heeft er alles voor over, ziet alle wedstrijden, doet er alles voor en geeft er veel geld aan uit.
Het vrouwtje ziet het allemaal maar aan en voelt zich buitengesloten.
De man is helemaal gek op vissen vangen, is heel vaak niet thuis, ook s'nachts soms niet, garage vol vishengels, geeft er veel geld aan uit en het vrouwtje ziet het allemaal maar aan en voelt zich buitengesloten.
De man is helemaal gek van auto's, is avonden en weekenden aan het sleutelen, geeft er veel geld aan uit, en het vrouwtje enz.
De man is helemaal ingetogen bezig met spirituele zaken, ontdekt een heel andere wereld naast de bestaande wereld, gaat zich anders gedragen, krijgt andere inzichten, voelt zich anders en de vrouw denkt, had ik mijn eigen man maar terug!
Je hele leven wordt beheerst door het spirituele (eigen ervaring!) zegt nu de vrouw.
Nu is het de taak van de man, zijn vrouw er zo bij te betrekken, dat ze het leert accepteren, begrijpen is te hoog gegrepen, accepteren is voldoende.
Op dat punt aangekomen, is er weer gelijkwaardigheid in de relatie, nu is het weer de man die aan zet is om ook de voordelen van zijn gave toe te passen en het aan zijn vrouw te laten zien/ voelen.
Het is een lange weg vol hindernissen en teleurstellingen.
En dingen gaan zoals ze moeten gaan.
Niet iedere relatie zal de overkant halen.
Maar mogelijk is het zeker.

In zijn algemeenheid kun je dat niet zeggen. Het hangt er maar helemaal van af *hoe* die ene partner zijn spiritualiteit beleeft, en hoe die partner zijn spiritualiteit inbrengt in de relatie.

Wat dat betreft kun je het vergelijken met een relatie waarbij één van de partners plotseling het geloof ontdekt. Of die partner nu plotseling overtuigd katholiek wordt, of hindoe, of islamiet - de gevolgen zijn vergelijkbaar met de gevolgen van het beleven van een spirituele opening.

Laat ik twee uitersten schetsen om het te verhelderen.

Aan de ene kant kan de spiritueel geworden partner de spiritualiteit beleven door dagelijks te mediteren, door zichzelf energetisch te reinigen, en door tot inzicht te komen door over zichzelf na te denken. Daar kan die partner dan best over praten met de andere partner - zolang de nieuw gevonden spiritualiteit niet elk moment van het leven overheersend aanwezig is, is er niets aan de hand. De andere partner ziet een rijker persoon, maar kan zelf gewoon zichzelf blijven.

Aan de andere kant kan de spiritueel geworden partner zó vol zijn van de nieuw gevonden inzichten, dat hij over niets anders meer kan praten. Dat hij de andere partner deelgenoot wil maken en mee wil nemen. De andere partner ziet een totaal veranderd persoon, die niet meer diegene is op wie hij ooit verliefd is geworden. De andere partner heeft niet meer het gevoel dat hij zichzelf kan blijven.

In het eerste geval is er weinig aan de hand, het kan zelfs positief werken. In het tweede geval daarentegen kan de relatie ernstig gevaar lopen.

Als je nu beide voorbeelden nog eens terugleest, en in plaats van "spiritualiteit" bijvoorbeeld "islamitisch" leest, zie je dat dat helemaal niets uitmaakt.

Vergelijk het met een partner die een leuke nieuwe hobby vindt. In het eerste geval heeft de partner een hobby gevonden, beoefent die hobby, beleeft daar plezier aan, en vertelt er af en toe over. In het tweede geval "is" de partner de hobby geworden. Altijd en overal ziet de andere partner alleen nog maar die nieuwe hobby.

Vandaar dat de levenskansen van de relatie zo sterk afhangen van de invulling die de "bekeerde" partner geeft aan zijn spirituele opening. Hoe fanatieker, hoe groter de kans dat één van de twee teleurgesteld zal raken in de ander.

Je kan hem/haar begeleiden om zijn spirituele kennis te ontwikkelen.
Je kan samen stap per stap deze leer voor beide partijen laten evolueren tot een mooi gevuld cocoon van doelen, tijd en boodschap.
Je kan geduld hebben want elke spirituele heeft zijn weg te volgen en of te vervolledigen.
Het enige ongrijpbare blijft ieder moet zelf kiezen voor deze weg.
Iedereen draagt een waarde in zichzelf.
Daarom vind ik het heel mooi dat houden van kan leiden tot de sleutel van een spirituele voldoening, en dit ook heeft gedaan!
Begrijp deze waarde en geef alles tijd om via baby stapjes de miljoenen punten van de sterren te lezen, te voelen, te appreciëren.
Ik zelf ben helder voelend, mijn vrouwtje of andere kennissen hebben deze gave niet in mijn omgeving.
Ik kan me gedragen als de enige idioot die iets meer kan of ik kan begrijpen dat mijn vrouw als vrienden andere kostbare gaven, en taken hebben.
Je kan zelden verloren(eenzaam) in een huis vol liefde zitten.