Als je uittreedt, is je lichaam dan afgeschermd voor andere energieën?

hoe weet je dat uittreden echt kan?

Persoonlijk ervaring. Maar idd niet wetenschappenlijk bewezen.

Als je googelt, kom je dit tegen: Gevaren van uittreden zijn onder andere:
- niet terug kunnen keren
- last krijgen van vreemde entiteiten in je lichaam
- sterke entiteit die je lichaam overneemt http://www.paranormaalforum.nl/article2851.htm
http://www.paranormaalforum.nl/article3926.htm

Als je googelt, kom je ook verhalen tegen over ontvoeringen door UFO's, over de Yeti, over chemtrails, en nog veel meer...

@vraagsteller, die persoonlijke ervaring is echt. Die bestaat. Die wordt dan ook door alle wetenschappers erkend. Maar gebeurt datgene wat je ervaart ook in werkelijkheid? Daarvoor is geen enkele aanwijzing. Niet in theorie en niet in de praktijk.

je zou het kunnen testen. Laat iemand een plaatje bovenop een plafondlamp plakken, zodat deze alleen langs de bovenkant te zien is, en jij niet weet wat het is.
Als jij echt uittreed, kun je het plaatje zien, want je zweeft boven je lichaam, en dit later vertellen.

Ritsuka, jouw experiment is al eerder bedacht, door een Nederlandse chirurg. Die zag dat veel uittredingservaringen optraden tijdens een operatie. Dus plakte hij op de bovenkant van de operatielamp een letter, of een eenvoudige afbeelding. Onzichtbaar voor de patiënt - behalve als de uittredingsverhalen waar zouden zijn. Zijn idee was zo simpel en zo veelzeggend, dat duizenden chirurgen over de hele wereld het hebben overgenomen. Vanzelfsprekend heeft geen enkele patiënt ooit kunnen vertellen wat er op de bovenkant van de operatielamp stond - hoewel sommigen wel bleven doorgaan met vertellen hoe ze vanaf het plafond naar hun eigen lichaam keken, en ook de artsen en de apparatuur van boven zagen...

volgens mij had ik het ook daar vandaan, dat jij dit verhaal eens vertelde

@Vollemaan, treed jij bewust uit, spontaan, of...?

... niet!

Nee dat gebeurt spontaan... Heb jij daar misschien ervaring mee Mahric?

Een ervaring kan inderdaad spontaan gebeuren. De vraag blijft of die ervaring door onszelf wordt gemaakt, of dat er iets buiten onszelf aan de hand is. Tot nu toe wijzen letterlijk *alle* onderzoeken, *alle* gegevens die we maar hebben, op het eerste.

Cryo, je bent hier heel stellig in. Ik heb juist begrepen dat mensen die uittraden de gesprekken konden navertellen die werden gehouden door familie in de wachtkamer veel verder in de gang.
Dat lijkt me ook logischer eerlijk gezegd. Iemand die uittreedt gaat naar familie of luistert naar de artsen.
Zij zijn niet emotioneel verbonden met een willekeurige plaatje of een letter op een plafond. Waarom zouden ze ook, wie zou dat wel zijn als hij/zij geopereerd wordt. Het is een test die erop duidt dat men niet begrijpt dat er een zekere emotionele "connectie" dient te zijn tussen de uittreder en het geziene/gehoorde, anders zal het niet werken.

Er was ooit een beroemd verhaal dat door alle uittredings-gelovers werd doorverteld. Iemand zou tijdens een operatie zijn uitgetreden, en een oude schoen hebben gezien aan de buitenkant van het ziekenhuisgebouw. Ik weet niet meer of die schoen nu ergens op een vensterbank of in de dakgoot stond. Hoe dan ook, die schoen was vanuit de operatiekamer niet zichtbaar. Het verhaal verspreidde zich natuurlijk als een lopend vuurtje, althans, onder de gelovers. Uiteindelijk besloot een team onderzoekers dit verhaal eens grondig te bekijken. Geen geruchten, maar feiten. Zij gingen na op welke kamer de betreffende patiënt lag voordat hij werd geopereerd, hoe hij naar de operatiekamer werd vervoerd, en hoe hij daarna werd teruggebracht naar zijn eigen kamer. Alles werd gereconstrueerd. Uit die reconstructie bleek dat deze patiënt tussen zijn eigen kamer en de operatiekamer tijdelijk in een voorbereidingsruimte werd gezet waarvandaan hij, gewoon door het raam, de schoen kon zien. De patiënt was dus niet uitgetreden. De narcose had zijn herinnering door de war geschopt. Daardoor *dacht* hij dat hij de schoen tijdens een uittreding had gezien, terwijl hij in werkelijkheid een onbewuste herinnering had aan iets dat hij vlak voor de operatie gewoon door het raam had gezien. -- Hoe dan ook, er zijn meer van dergelijke verhalen. Uittredende patiënten blijken wel degelijk heel banale voorwerpen te zien, en zich juist die voorwerpen te herinneren. Zoals de schoen in bovenstaand voorbeeld.

Daarop is dan ook het idee gebaseerd van de Nederlandse chirurg, om een eenvoudige maar opvallende tekening neer te zetten op een plek die de patiënt niet zou kunnen zien, tenzij hij zou uittreden. De bovenkant van de operatielamp was daar een heel geschikte plek voor: onzichtbaar voor de patiënt, maar wel voor een uittredende patiënt. Zeker omdat zoveel uittredingservaringen vertellen hoe ze zichzelf, en het hele operatieteam dat over hun lichaam heen stond gebogen, van bovenaf hadden gezien. Als je zulke dingen echt kunt zien, zul je ook een tekening op de bovenkant van de operatielamp zien. Zeker als het een opvallende, ongebruikelijke tekening is, een tekening die niet thuishoort in die context. Net zoals de schoen in de vensterbank (of dakgoot). Nu begint heel geleidelijk aan zelfs binnen gelovers-kringen door te dringen dat dit experiment nog nooit een positief resultaat heeft opgeleverd. Sommige gelovers accepteren deze constatering, inclusief de logische conclusie die je hieruit kunt trekken. Andere gelovers doen alles om hun geloof maar te kunnen behouden. Het argument dat jij noemt is afkomstig uit die groep. De schoen is intussen vergeten (hopen ze), net als al die andere banale dingen die tijdens een uittreding zouden zijn waargenomen. Het argument klinkt leuk (op het eerste gezicht), en het voelt goed. Vooral de alleen-maar-gevoelsmensen voelen zich aangesproken. Maar als je wat verder kijkt, zie je dat er zoveel meer meetelt. Daarom schijf ik ook zoveel tekst: om al die extra informatie aan te bieden, zodat die niet wordt vergeten. Je kunt pas een oordeel vormen als je verder kijkt dan alleen die eerste gevoels-indruk. In plaats daarvan kun je volgens mij beter het totaalplaatje bekijken.

Je kan lappen vol schrijven Cryo ;-) maar het is nu eenmaal zo dat er ook chirurgen zijn die de uittredingen van mensen juist wel beamen.
En niet alleen tijdens operaties maar ook wanneer mensen terug kwamen van een BDE. BijnaDoodErvaring.
Er zijn dus ook chirurgen die het wel als bewezen achten.

Hier hebben we het al eens eerder over gehad. "Er zijn chirurgen", "er zijn artsen". Voor jou is kennelijk elke mening even waarschijnlijk. Het verschil tussen jou en mij (uit die eerdere discussie) is dat jij twee meningen ziet, en dat ik daarnaast ook de fundering van die mening zie. Neem bijvoorbeeld Pim van Lommel. Je kunt zeggen dat hij een chirurg is die in uittredingen gelooft. Je kunt ook een stapje verder gaan. Dan zie je dat alles wat hij heeft geschreven, meermaals en zeer grondig onderuit is gehaald. Met andere woorden: hij schrijft wel van alles op, maar zijn verhalen zijn nergens op gebaseerd. Uiteindelijk blijven zo toch weer alleen maar die persoonlijke ervaringen over. En die zijn al geaccepteerd door de wetenschap, dus dat is niets nieuws. Aanwijzingen dat er iets *echts* ten grondslag ligt aan die persoonlijke ervaringen, zijn er nog steeds niet.

Oja, dat is ook zo, Cryo.
Dat had jij zo voor jezelf bedacht: hoe het voor jou is en hoe het voor mij is. Hoe jij het ziet en vooral: hoe ik het zie. :-)) Als iets alleen maar echt is wanneer de wetenschap het door herhaling kan toetsen is er veel niet echt. Intussen weten we ook allemaal wel dat ook het wetenschappelijke lang niet altijd de waarheid weergeeft.
Zo doen wij allemaal pogingen en leren wij door te ervaren en onderzoeken. En verder te ervaren en onderzoeken. Dat wil zeggen in de buitenwereld en wat mij betreft, zeker ook in de binnenwereld.

Nu haal je echt twee dingen door elkaar. Er zijn dingen die bewezen zijn, en er zijn dingen die niet bewezen zijn. Dingen die bewezen zijn, zijn voor zover wij hebben kunnen nagaan waar. Natuurlijk is er altijd een mogelijkheid dat we het mis hebben, maar om daar nu meteen maar van uit te gaan... daar kom je niet ver mee. Voorbeeld: de aarde draait rond de zon. Dat is bewezen. En voor zover bekend is het dus waar. De mogelijkheid bestaat dat het toch anders blijkt te zijn dan we nu denken, maar er is geen enkele reden om daar van uit te gaan. Dingen die niet bewezen zijn, kunnen zowel waar als onwaar zijn. Welke van deze twee je ook gelooft, het is en blijft een persoonlijk geloof. Wel kun je zeggen dat wanneer je heel lang heel goed gezocht hebt en nooit iets hebt gevonden, dat dan de kans dat het klopt heel laag is. Wanneer we dit nu toepassen op uittredingen, dan zien we het volgende:
--  ALS uittredingen mogelijk zijn, dan zouden daar aanwijzingen voor moeten zijn.
--  Er is heel veel heel goed onderzoek gedaan naar zulke aanwijzingen. Zulke aanwijzingen zijn nog nooit gevonden.
--  Ook vanuit andere kennisgebieden is er niets dat wijst op zelfs maar de mogelijkheid van uittredingen.
--  Sterker nog, vanuit andere kennisgebieden komen alleen maar aanwijzingen dat uittredingen niet mogelijk zijn. Samenvattend:
--  Geen enkele aanwijzing dat het ooit is gebeurd.
--  Geen enkele aanwijzing dat het überhaupt mogelijk is.
--  Veel aanwijzingen dat het niet mogelijk is. Conclusie:
--  Die mag je zelf trekken. Geloof:
--  Het staat eenieder natuurlijk vrij er een persoonlijk geloof op na te houden dat geen rekening houdt met bovenstaande constateringen.

Wanneer bovenstaande jou een goed gevoel geeft als zijnde waarheidsvinding, dat is dat prima. Gun anderen hun eigen waarheidsvinding (spiritualiteit), opgedaan uit eigen ervaren. Iedereen blij!

Ik geef aan dat er zoveel méér is dan alleen de eigen ervaring. De mensheid is juist geworden tot wat zij is door het uitwisselen van ervaringen. Natuurlijk heeft iedereen recht op een eigen geloof (nergens staat dat dat niet zo zou zijn). Daarnaast heeft echter iedereen het recht kennis te nemen van andere inzichten. Dat is alleen mogelijk als die andere inzichten kunnen en mogen worden aangeboden. Dat is dan ook precies wat ik hier doe: ik bied extra inzichten aan. Wat de ander daarmee doet, is een eigen keuze. Meer dan aanbieden kan ik niet doen.

Inderdaad, eigen inzicht (door eigen ervaring en kennis opgedaan) delen daar ben ik ook voor.
Maar we moeten uitkijken dat we niet bepalend voor de ander zijn. Ook 'geloven' we zo sterk in onze eigen waarheid en is onze gunfactor in deze groot. Delen, prima. Aangeven dat we 'dingen' fout doen of niet waar is, enz, doet er niet toe. Ieder heeft zijn eigen weg (plan) hierin te gaan. Juist het gaan van de eigen weg geeft de grootste bijdrage aan het gehele universele plan. Spreuk: "Je kunt niet voor een ander denken. Alleen voor jezelf. En dat is al lastig genoeg". En laten we niet te 'pietluttig' doen. Kijk eens naar het onderstaande filmpje en ervaar onze pietluttigheid in het grote geheel. Wij zijn onderdeel van het grote geheel! En wij allemaal bepalen de kwaliteit ervan door onszelf te leren kennen en ernaar te handelen. http://vimeo.com/87701971 (met geluid)

Eigen inzicht is leuk. Maar mijn mening is dat het wel degelijk nuttig is inzicht te krijgen in de werkelijkheid. Daarmee bedoel ik echt inzicht in de echte werkelijkheid. Neem als voorbeeld de vraag of het broeikaseffect bestaat. Natuurlijk kan iedereen daar een eigen geloof over hebben. Maar vergelijk de volgende twee visies: a)  "Het broeikaseffect is onzin. Laten we naar olie boren in de poolgebieden en die olie lekker verbranden." Goed voor de economie en dus goed voor de mens, en er is geen enkel nadeel." b)  "Het broeikaseffect bestaat, en het bedreigt het klimaat. Daarmee bedreigt het de natuur, en dus ook de mens zelf. Zowel voor de natuur als voor de mens loont het dus de moeite het broeikaseffect zo veel mogelijk te beperken, ook als dat alleen kan door bijvoorbeeld de kosten van energie te verhogen." Zijn beide visies echt gelijkwaardig? Maakt het niet uit wat we doen? Mag Shell gewoon naar olie boren in de poolgebieden en die olie fijn verkopen, want "dat is nu eenmaal de 'persoonlijke waarheid' van de directie van Shell? Of is het zinniger te onderzoeken hoe het *werkelijk* zit, dus los van persoonlijke overtuigingen? Wat zou uiteindelijk beter zijn voor de aarde, de natuur, en de mens: ieder zijn eigen overtuiging (of "persoonlijke waarheid", als je die woorden wilt gebruiken voor een overtuiging)? Of toch liever uitzoeken hoe het *werkelijk* zit?

Ik onderschrijf je 1e alinea. De rest...., tja... Zoals je weet deel ik alleen mijn werkelijkheid.
Zou deze zoveel anders zijn dan die van jou?

Dus nu onderschrijf je ineens dat er een echte werkelijkheid bestaat, en geen "persoonlijke werkelijkheid"? Dat was kort geleden nog heel anders. De rest van mijn vorige reactie illustreert juist het kernpunt.

Ah! de échte werkelijkheid!! Dat is een discussie apart Cryo.
Ik ken iemand die zich zeer intensief bezighoudt met de vraag: wat is werkelijkheid? En dan komt het oppervlakkig over als jij broeikaseffect in een adem noemt met de werkelijkheid. Eerlijk gezegd heeft de echte werkelijkheid daar niets mee te maken maar nu ga ik te filosofisch worden :-) Mahric dank je voor de video, daar heb ik stil naar gekeken, wat zitten er een prachtige beelden tussen. En ja, het geeft aan dat we onszelf gewoon niet zo in belangrijkheid moeten verheffen. Grootsheid IS.

Ik ken de discussie (vooral onder filosofen) over wekelijkheid, waarheid, en waarheidsvinding. Maar dat leek me hier iets te ver gaan. Vandaar dat ik me heb beperkt tot een eenvoudig voorbeeld. Ik ging er eerlijk gezegd van uit dat degenen die hier meediscussiëren begrijpen welke boodschap ik wil overbrengen.

Dat weet ik niet.
Want in wezen heb je het dus niet over de werkelijkheid, maar over de werkelijkheid zoals wij die ieder voor zich ervaren en waarover wij zelf een mening hebben gevormd door ervaringen en onderzoeken. Laten we maar voor die invulling die ieder van ons op eigen besluitvorming gemaakt heeft respect opbrengen. De werkelijkheid is niet onder het hoedje van de wetenschap te vangen, ook niet geheel door persoonlijke ervaringen. Zelfs de manier waarop de wetenschap onderzoekt is een aanname. Het zij zo :)

Als jij wilt zeggen dat het feit dat de aarde rond is "slechts" een aanname is - het zij zo.

Geen woorden vanuit mijn naam zeggen die ik niet zeg Cryo.

Ik lees in jouw woorden
--  dat de werkelijkheid niet via wetenschappelijk onderzoek
     kan worden gevonden;
--  dat persoonlijke ervaringen meer zeggen dan
     wetenschappelijk onderzoek;
--  maar dat ook persoonlijke ervaringen geen compleet
     beeld geven. Lees ik dat goed?

Gewoon lezen wat er staat Cryo.
Dan hoeven we niets te herhalen.

Dat doe ik, en dit is wat ik lees. Ik heb echter geleerd en ervaren dat ik (net zoals ieder ander) iets wel eens verkeerd kan begrijpen. Dat kan bij gesproken woord, en dat kan al helemaal bij geschreven woord. Een goede manier om te controleren of je het goed hebt begrepen, zo heb ik geleerd (en ervaren), is in eigen woorden te herhalen wat je hebt begrepen, en aan de ander te vragen of dat klopt.