Waarom is de naam sterrenKIND, nieuwetijdsKIND en indigoKIND en zijn er bekende VOLWASSENEN die zich zo noemen?

Bedankt voor je antwoord.
Zou kunnen natuurlijk, alleen lees ik ook veel dat een HSP specifiek zeer gevoelig is op het gebied van "lezen" van hele kleine veranderingen in de fysiek van een ander.

..... even voor de duidelijkheid: ik bedoel eigenlijk dat HSP vaak los wordt gezien van het spirituele.

Er zijn meerdere "definities" van HSP. Een definitie is dat iemand heel goed is in het interpreteren ("lezen", zoals jij het noemt) van iemands gemoedstoestand. Een andere definitie is juist heel spiritueel: een HSP-er zou "ingevingen van gene zijde" krijgen. Een derde definitie is juist heel aards: een HSP-er is iemand bij wie prikkels veel sterker binnenkomen dan bij een gemiddelde persoon.

@Cryo: ik vind je eerste "definitie" ook heel aards ;-) en zie combi 1 en 3 samen als meest waarschijnlijk. @Haivon n.a.v. je toevoeging: dan zou in feite ieder kind een nieuwetijdskind zijn, toch?
En een vraag.... zou het nog niet hebben van levenservaringen de reden kunnen zijn van dat wat jij "voelen" noemt? Voor een kind zijn alle ervaringen natuurlijk nieuw.

Klopt, de eerste en de derde versie zijn aards. De tweede zweeft. N.a.v. de toevoeging: Kinderen reageren nog puur intuïtief. Volwassenen hebben zich verder ontwikkeld en hebben geleerd dat het niet altijd wenselijk is om zo primair te reageren, en dat het soms zelfs fout is om alleen op je gevoel af te gaan.

@Wendy, ik wil nog wel reageren op je laatst gestelde vraag:
" …. zou het nog niet hebben van levenservaringen de reden kunnen zijn van dat wat jij "voelen" noemt? Voor een kind zijn alle ervaringen natuurlijk nieuw". 1e zin: het is juist door hun levenservaring dat 'voelen' ondergeschikt is geraakt aan voor velen belangrijker geachte denken. Hier wordt bij eigen onzekerheid het 'voelen' als zwak en niet goed ervaren. Met als gevolg dat men continu strijd voert met het eigen gevoel, die toch [onderhuids aanwezig blijft. (eigen inzicht) 2e zin: Bij nieuwentijdskinderen (welke van de door jou genoemde 3 groepen weet ik niet) valt het op dat zij in dit leven op veel jongere leeftijd weet hebben van hun aards doel, dat ze weten wie ze werkelijk zijn en tevens weet hebben van in vorige levens opgedane ervaring. Gecombineerd met hun extra gevoeligheid (eerlijkheid, kennis, enz) kunnen zij als mens erg zeker en voor velen confronterend overkomen. Voor nw.tijsdk. is leeftijd geen graadmeter meer om levenservaring te hebben. In tegenstelling tot velen van ons hebben zij weet van vorige levens(ervaringen) en gaan daarop verder. Wij kunnen veel van ze leren. Zij, en ook vele volwassenen, kunnen ons a.h.w. bij de hand nemen en ons in deze sterk veranderende tijd leiden naar de toekomst. Aan ons om ze serieus te nemen en hen te steunen waar nodig.
De betekenis van genoemde ervaring is hier: kennis en inzicht; weten.

@Haivon: zou jij mijn aan jou gerichte vraag nog willen beantwoorden? @Mahric: bedankt voor je reactie.
Betr. mijn 1e zin: dat is min of meer wat ik ermee bedoelde. Volwassenen zijn in staat om door denken, levenservaring en levensomstandigheden hun voelen (deels) te negeren, te ontkennen, weg te stoppen om wat voor redenen dan ook. Voor (jonge) kinderen is dat, logischerwijs, een geheel ander verhaal.
Betr. mijn 2e zin en jouw antwoord: dat is voor mijzelf op dit moment in de tijd een aanname en blijft daarom voor mij een vraag.
Ik sta er open in, wil er graag veel van weten (ga alle info die ik heb gekregen bij mijn andere vraag op dit gebied ook allemaal lezen), en ik zou het werkelijk prachtig vinden als je gelijk hebt!

Ik zie nog steeds geen enkele reden om uit te gaan van het bestaan van een bijzondere klasse kinderen. Kinderen zijn heel verschillend. Dat is altijd zo geweest, dat zal altijd zo blijven. Elk kind kan wel eens een heel wijze opmerking maken. Elk kind kan wel eens heel zelfverzekerd en ook confronterend overkomen. Soms voelt het kind dat zelf ook zo, soms is het slechts hoe het bij een volwassene overkomt. Tot zover de waarnemingen. Waarom moeten we daar nu van alles omheen gaan verzinnen? Waarom zou een kind dat wat meer zelfverzekerde en wijs klinkende opmerkingen maakt, ineens een "nieuwetijdskind" zijn? Kunnen we niet gewoon accepteren dat kinderen heel verschillend zijn? Dat ze dat altijd zijn geweest, en dat ze dat altijd zullen zijn?

Ja, ik denk inderdaad dat je ieder kind dan een nieuwetijdskind zou KUNNEN noemen, maar ik ben het met Cryofiel eens dat daar geen enkele reden voor is.
Mijn zoon is erg intelligent, en kon al vroeg wijze opmerkingen maken, en goed observeren. Een collega van mij (ik werk op school) noemde hem een oude ziel. Ik was het uiteraard met haar eens dat hij heel bijzonder was, maar ik kreeg de kriebels van dat etiketje. Zij dacht werkelijk dat hij een gereincarneerde, oude ziel in zich had. Ik zag gewoon mijn lieve, bijzondere, slimme zoon, die prachtige dingen kon zeggen.
Overigens is dat niet weggelegd voor alleen heel intelligente kinderen, ik ken een jongetje dat naar het sbo is gegaan, maar dat de meest prachtige dingen zegt, hij staat dicht bij zijn gevoel. Net als zijn moeder overigens, hij krijgt het met de paplepel ingegoten. Geen nieuwetijdskind, ook geen nieuwetijdsmoeder, gewoon mooie mensen.

@Cryo: daar hoef jij toch ook helemaal niet vanuit te aan?
Volgens veel mensen bestaan er mensen, die hun vorige levens weten en kennen en die bepaalde eigenschappen bezitten om de mensheid een andere tijd in te helpen. ALS dat zo is, dan is dat m.i. prachtig. OF dat zo is weet ik niet. @Haivon: dank voor je mooie reactie.

@WendyH, waar hoef ik niet vanuit te gaan? Dat kinderen nu eenmaal verschillend zijn? Dat sommige kinderen heel zelfverzekerd en/of confronterend kunnen zijn? Dat soms een kind een heel gewone kinderopmerking maakt zonder enige bedoeling, en dat een volwassene die opmerking interpreteert als getuigend van grote wijsheid? Ik denk dat dit heel aannemelijke uitgangspunten zijn. Wat betreft jouw laatste opmerking: ik kan een geheel vergelijkbare opmerking maken. Niet om jouw opmerking belachelijk te maken, maar omdat een vergelijking tot inzicht kan leiden. Mijn opmerking is dan: Volgens veel mensen bestaan er grote aapmensen die in de bossen van Noord-Amerika leven. Bigfoot, worden ze meestal genoemd. ALS dat zo is, dan zou dat prachtig zijn. OF dat zo is, weet ik niet. (En nu hoop ik maar dat je de *bedoeling* van deze vergelijking ziet, en dat je niet denkt: 'wat heeft Bigfoot nu met nieuwetijdskinderen te maken?')

Jongens, we gaan van het 'padje' af. Laat duidelijk zijn dat ik de naam 'nieuwetijdskind' alleen probeer uit te leggen wat de gebruikers van het het woord er mee bedoelen, en die 'naam' niet verzonnen heb. Voor mij is iedere mens/ziel bijzonder! Of hij/zij nu oud, jong, nieuw, etc is maakt voor mij niet uit. Ga er mee om zoals het bij je past en maak het vooral niet meer dan het is.

@Cryo:
- ik doelde op jouw zin: "Ik zie nog steeds geen enkele reden om uit te gaan van het bestaan van een bijzondere klasse kinderen."
-betreffende je vergelijking: helemaal mee eens!!
Ik zie je bedoeling ervan en dat weet je ook heel goed. Ik neem dus aan dat je die plaatst voor eventueel relatief "nieuwe meelezende" op GV. Ben het eens met Mahric, dat we te ver afdwalen en wil het om die reden dan ook hierbij laten.

Dank voor je toelichting. De achtergrond van mijn opmerking is dat ik bereid ben van van alles en nog wat uit te gaan, maakt niet uit waarvan - maar dan moet daar wel een reden voor zijn. Zonder reden ergens van uitgaan mag natuurlijk ook, maar dan wil ik wel zo eerlijk zijn en toegeven dat zo'n uitgangspunt een geloof is (daar heb ik er ook een aantal van, maar dat is een ander verhaal). Ik vermoedde al dat jij wel zou begrijpen hoe ik mijn vergelijking bedoelde. De ervaring leert echter dat dit niet voor iedereen geldt. Ik ben al meermaals aangevallen met opmerkingen in de trant van "Wat heeft Bigfoot nou met nieuwetijdskinderen te maken? Dwaal niet af, blijf bij het onderwerp, en dat is nieuwetijdskinderen, niet Bigfoot!". Daarom wilde ik dit expliciet noemen - voor sommigen (zoals jij) ten overvloede, voor anderen helaas pure noodzaak.