Van wie is de uitspraak : "De enige hoop die een mens kan hebben op [waarachtig] geluk is gelegen in het helpen van een medemens."?

Van prins Claus vond ik het volgende citaat: "Ik word pas echt mens als ik medemens ben, mens met en voor de ander. Want wie een ander helpt bouwt aan zichzelf."

En van Rabindranath Tagore: "Ik sliep en droomde dat het leven vreugde was. Ik ontwaakte en ontdekte het leven als een belangeloze dienst. Ik maakte mij dienstbaar
en ervaar het als waar geluk."

Verdikkie, excusez le mot, onze Claus was toch wel een bijzonder man, en dat was 'ie.
Het citaat van Rabi... Rab..., moeilijke naam, is ook heel inspirerend, maar in m'n herinnering niet de uitspraak die ik bedoel.
Evengoed bedankt voor uw, zeer snelle, antwoorden!

Moeilijke vraag...of juist een makkelijke want vele filosofen zouden deze uitspraak ongeveer gedaan kunnen hebben!
Maar een voorstel zou zijn: Levinas of Kierkegaard.

Bedankt voor het delen van deze mooie uitspraak, ik geef er graag een + voor. Ik hoop dat ik daarmee een klein beetje heb bijgedragen aan jouw Geluk ;-) Liefs en Mega Big Smile van me

@GerdaMaria, daarom vind ik die uitspraak niet echt lekker.
voor mij: Geluk ligt in je eigen handen, niet in die van anderen.

Ga dat eens proberen, gdanonym, dan zul je merken dat het echt niet waar is. Helemaal in je eentje kan je niet totaal gelukkig zijn, daar heb je echt anderen voor nodig. Of je moet een van die uitzonderlijke kluizenaars zijn...

@Amadea, dus wat je zegt is dat als/wanneer jij ongelukkig bent, dan komt dit uitsluitend en alleen maar door anderen? Als jij ongelukkig bent, zijn anderen hier dan schuldig aan?
Misschien diegene die niet wil dat jij hem/haar helpt (om in het kader van de uitspraak te blijven:-). In mijn optiek (nogmaals), leg jij jou leven in handen van anderen... zij kunnen je maken... en breken.
Mijn vraag aan jou dan is: leef jij je eigen leven, of wordt jou leven door anderen geleidt? (Misschien de angst als jij je niet laat leiden door anderen, dat zij jou ongelukkig gaan maken.) --- Voor mij ligt mijn eigen geluk in mezelf, niet in geld, niet in vrienden of naasten. Als ik ongelukkig ben, ligt dit aan mezelf en moet ik IN mezelf naar het geluk gaan zoeken. (een plek waar veelal niet wordt gekeken of gezocht). In jezelf liggen ook je eigen angsten, verdriet, pijn, boosheid en eventueel woede. Alleen daar ligt ook je geluk, onder al die lagen van emoties en innerlijke maskers en muurtjes. Enorme barrières waarvan ik me kan voorstellen dat het heel moeilijk is om naar en in jezelf te kijken.
Jezelf in de spiegel kijken en jezelf van binnen en buiten mooi vinden. Dat is voor mij het ultieme geluk... blij worden van jezelf... precies zoals je bent. Ik hoef geen kluizenaar te zijn voor dit. --- Wat geluk voor iemand is, is voor iedereen anders. Gelukkig maar.

@gdanonym: Nee, je kunt het niet omdraaien en stellen dat als je ongelukkig bent dat het dan door anderen zou komen. Dat ligt aan jouzelf. Dan heb je blijkbaar geen medemens geholpen, maar alleen voor jezelf geleefd. En daar word je [in principe] niet gelukkig van.

Maar wat als die medemens niet geholpen wil worden?
Laat je hem dan vallen en ga je naar iemand die wel geholpen wil worden? Wordt je dan ongelukkig als je die persoon wel wil blijven helpen, maar je steeds weggeduwd wordt? Wat als de belangrijkste persoon in je leven, je moeder en/of vader, niet geholpen wil worden? Wat maakt het geluk dan in je los: iemand die je blij hebt gemaakt en die je dankbaar is (en dit laat blijken)? Of iemand die totaal koud blijft ondanks dat hij goed is geholpen? Misschien wel weer even naar tegen je doet op een later moment? Zal je zo iemand later nog een keertje helpen?
Is er een voorwaarde aan het helpen, voordat je er het geluk uit kunt halen? Is iemand in staat om een ander te helpen, ook al kan hij zichzelf niet helpen?

Zelf ervaar ik ook 2 soorten geluk: kortstondig geluk en duurzaam geluk. Iemand die net een (voor hem) nieuwe auto heeft, is zielsgelukkig en je ziet hem stralen. Zeker als hij kan laten zien (aan anderen) en hij erover praat.
Na een week is dit al een heel stuk minder en wordt het meer gewoontjes. Het geluk is al weer wegge-ebt.
Dit voorbeeld is overduidelijk een kortstondig geluksgevoel.
Diegene die de auto had gekocht, moet weer naar een ander geluk gaan zoeken. Misschien nog iets kopen...? Hoe zit het met het helpen van anderen, is dit kortstondig geluk en moet je daarna weer een ander helpen om het geluksgevoel opnieuw te ervaren.
Of is het een duurzaam geluk: 1 iemand helpen en je bent en blijft gelukkig. Als het een kortstondig geluksgevoel is, kan er een dwangmatigheid ontstaan om dit gevoel vaak te ervaren. Misschien bestaat duurzaam geluk wel helemaal niet, wie zal het zeggen? (iemand die het al ervaart)?

Mooi gezegd gdanonym.. Ik geloof in duurzaam geluk in jezelf.Zelf ervaar ik dat nog niet constant hoor, maar dat moet uiteindelijk zo zijn. Het korte geluk heb ik van me afgezet, ik vindt dat zo een illusie. Het is een stukje van de ego voor mij.
En het is net zo als jij zegt: je moet iedere keer weer iets creëren om het weer te ervaren, zoooo'n nutteloze illusie. LOL Door je totaal over te geven aan het moment, staat van Zijn, het nu. Of hoe je het ook maar noemen wilt.
Door alle aardse creaties en aangeleerde emoties en vooral het ego te overwinnen dan kom je er. Alles ligt idd. in jezelf en werkelijk alles!
Mensen projecteren alles meestal buiten zichzelf en hebben dan ook over last van.
Sommige lopen vast of hebben tegenslag op tegenslag, of het is jaar in jaar uit het zelfde. Jezelf laag voor laag afpellen,geeft angst om los te laten, vreselijk om de confrontatie aan te gaan met jezelf en gebeurtenissen in jezelf ontdekken waarvan je niet eens wist dat je daar verdriet om had, maar wat er dan wel uit komt.
Of dat je je van situaties bewust wordt waarom het zo is gegaan of wat de betekenis ervan is. Door buiten de verplichtingen om, je werk, rekeningen die betaald moeten worden, daadwerkelijk te gaan leven in het nu, het denken van de ego te negeren, komt er zo veel op je weg en sta je automatisch in verbinding met Wat Is. Geluk hangt voor mij ook niet af om andere mensen te helpen. Het geeft mij wel voldoening om belangeloos en zonder iets terug te verwachten, er ongevraagd te kunnen zijn voor die ander die het moeilijk heeft. Mijn ervaring is dat als mensen ergens om vragen,
dat het uit gemakzucht is (bekijk dan wel de situtie he) en dan doe ik het ook niet.
"O, we vragen Truus wel even, die zegt toch altijd ja".
Je eigen grenzen hierin bewaken is van groot belang omdat je jezelf dan constant te kort doet en je zal dit dan ook gaan merken.

@gdanonym Noch de vraagsteller, noch ik heb ergens de bewering geplaatst dat ons geluk in handen van anderen ligt.
Het geluk ligt in de keuze die wij maken om anderen te helpen of van dienst te zijn. Dat is iets heel anders.
Herlees één en ander nog eens dan merk je zelf ook wel het verschil ;-) Liefs en Big Smile van me

Je kan zoveel duurzaam geluk uit jezelf putten als je wil, wanneer je niet in staat bent om het met anderen te delen (op welke wijze ook) dan raakt het gelukksputje uitgeput.
Geluk wordt enkel in stand gehouden door interacties met anderen en/of het andere wat ons omgeeft.
Wie bewust leeft... écht bewust leeft die ervaart dit keer op keer. Ik ben héél graag alleen en ik kan héél véél Geluk putten uit het alleen zijn met mezelf doch op een gegeven moment kom je op een punt waarop je jouw persoonlijk geluk gewoon wil delen met anderen.
En dat kan zich vertalen in de meest eenvoudige zaken zoals een Glimlach weg geven, een luisterend oor bieden, de deur openhouden, voorrang geven in het verkeer enz. Omgekeerd kunnen anderen ons gevoel van Geluk versterken door een complimentje te geven of door hun dankbaarheid te uiten. Wie zegt dat die zonder enige vorm van tegemoetkomende interacties met anderen écht Gelukkig kan blijven die maakt zichzelf wat wijs. Geloof me, zonder deze interacties is ons Geluk, hoe zuiver onze intenties met onszelf en onze oerbron ook zijn, geen duuraam leven beschoren. Dit wilde ik toch nog even kwijt ;-) Liefs en Mega Big Smile van me

@gdanonym Jij schrijft:
"Voor mij ligt mijn eigen geluk in mezelf, niet in geld, niet in vrienden of naasten. Als ik ongelukkig ben, ligt dit aan mezelf en moet ik IN mezelf naar het geluk gaan zoeken. (een plek waar veelal niet wordt gekeken of gezocht)." Ik begin bij de laatste zin:
Wat doet jou zoiets beweren? Hoeveel mensen ken jij en ken jij degenen die je kent zo goed dat je kan beweren dat ze niet dagelijks bewust moeite doen om in zichzelf naar oplossingen te zoeken?
Persoonlijk vind ik dit een ondoordachte uitspraak. Volgens mij zijn er heel veel mensen die dagelijks extra tijd vrij maken om bewust in zichzelf te kijken. Dan over naar de eerste paragraaf:
Dus jij kan perfect Gelukkig zijn en blijven in de volgende omstandigheden? Morgenvroeg word je heel gelukzalig wakker met jezelf en er is niemand in huis. Je straalt van geluk want dat vind je onmiddellijk bij jezelf. Je hebt een, naar jouw normen levensbelangrijke, afspraak op 100 km. van jouw huis op een locatie waar je niet meer tijdig met het openbaar vervoer geraakt. Je kijkt in de garage maar de auto is weg doch jij blijft geluk uitstralen want je hebt jezelf waarin voldoende portie geluk zit opgeslagen. Je beslist impulsief om een taxi te nemen doch je kan jouw portefeuille niet nemen want die had je toevallig achter gelaten in de auto die nu al even toevallig weg is. Je blijft gelukkig want de oplossing voor dit euvel ligt in jezelf. Je beslist te bellen naar de plek van afspraak doch je kan het al raden dat jouw mobieltje de auto gevolgd is hé ;-)
Maar...
volgens jouw redenering blijf jij nog steeds gelukkig want je hebt jezelf en jouw eigen innerlijke bron van geluk. Vertel het mij heel eerlijk, hoe lang denk jij écht gelukkig te blijven en/of intens geluk te blijven uitstralen als alle factoren die nodig zijn om geluk te reflecteren en te regeneren afwezig blijken te zijn? Geef jezelf minimum 24 uur de tijd om dit scenario te doorleven en sta vandaag eens extra stil bij de mogelijke afwezigheid van alles waarvan jij beweert dat we het niet nodig hebben om écht gelukkig te kunnen blijven. Blijf jij na het bewust inleven van dit scenario nog steeds beweren dat ons geluk niet mede afhankelijk is van hetgeen we buiten onszelf ervaren? Ik laat me verRassendoor jouw eerlijke visie hierop. Wat voel jij écht als dit scenario zich voordoet? Liefs, Succes en Big Smile van me