Toen mijn vader stierf, zag ik letterlijk 'het licht' uit zijn ogen gaan, of zou dat door de emotie van dat moment gekomen zijn?

Ik denk dat wat jij voelde klopte: het licht van dit leven ging uit, maar niet van zijn ziel.

Ja dat klopt, het licht gaat uit de ogen.
De ogen verliezen hun glans en dat is wat je waarneemt.

Ik heb dat ook gezien toen mijn moeder stierf. Ik zat bij haar en wist dat ze gauw zou sterven.
En opeens .... was ze m'n moeder niet meer.
Inderdaad het licht verdween uit haar ogen.
Ik zag nog eerder daaraan dat ze gestorven was, dan aan haar ademhaling die ophield.
Hele vreemde gewaarwording.
Echt in een fractie van een seconde was ze weg en het was vooral door haar "vreemde" ogen en de eigenaardige uitdrukking op haar gezicht.

De glans verdwijnt uit de ogen. En worden flets/glazig. Nee het is geen emotie, het leven verlaat het lichaam.

Ha, die Bertie;

Ik had mijn vader vast toen hij stierf, maar hij had zijn ogen gesloten, dus ik heb dat niet gezien. Wel voelde ik een duidelijke ontspanning door zijn hele lijf gaan, het leven vloeide voelbaar uit hem weg. Wat Eddijst al zei; een ander zal het ongepast vinden, maar het is na de geboorten van mijn beide kinderen de mooiste en diepste ervaring van mijn leven.

Ik geloof ook dat het licht letterlijk uit zijn ogen ging. Ik ken zelf een paar mensen waarbij ik waarneem dat ze een ander licht in hun ogen hebben als voorheen. Eentje door een zwaar ongeval; het klinkt negatief maar zo bedoel ik het absoluut niet; soms kijkt ie letterlijk alsof ie een klap van een molen heeft gehad. Het licht wat ie voorheen in zijn ogen had, heeft ie nooit meer terug gekregen.

De ander was zwaar verslaafd aan de drugs en keek alsof langzaam haar ziel uit haar lichaam verdween waardoor ook het levenslicht steeds verder uitging. Heel raar, soms dacht ik dat ze geen ziel meer had. Gelukkig gaat het nu stukken beter met haar en kijkt ze voor haar doen "normaal".

Daarom geloof ik niet dat het met emotie te maken had maar dat het inderdaad het levenslicht was wat letterlijk uitging. Ogen spreken boekdelen, zeggen ze niet voor niets.

Je ziet de ziel uit iemand verdwijnen.... De ogen worden mat, de huid verbleekt en de huid wordt strak! Je ziet dat iemands levensfuncties zich één voor één uitschakelen...

Ja dat kan heel goed, als je er open voor staat en je kunt het aan, dan zie je dat...

Toen mijn vader stierf, waren zijn ogen (zo goed als) dicht, maar ik "zag"(voelde, kan ook) een perfect ronde bol van energie uit zijn lichaam opstijgen. Op dat moment wist ik dat het voorbij was, Zelfs al leek het of hij nog een keer ademde, zijn essentie was zijn lichaam al uit, Ik denk dat je misschien zoiets hebt ervaren? Wel aangrijpend om te lezen.

Nee dat is 100% mogelijk.
Mensen die overleden zijn. komt een licht op zijn/haar gezicht. Dat noemen wij de wonder licht. sommige mensen kunnen idd dat licht zien. en sommigen weer niet.
Dus wat jij gezien hebt kan kloppen.
Ik zag toen ook een licht op mijn overleden opa...

Kort na het sterven breken de ogen, het glasachtig lichaam in de ogen krijgt een andere brekingsindex.
Het is niet alleen dat het hoornvlies uitdroogt, in het oog speelt zich kort na het heengaan een chemische reactie af.
Ook verkrampen na de hersendood de oogspieren , waardoor de vorm van het oog verandert.
Dit laatste treedt ongeveer 45 seconden na zuurstofgebrek in de hersenen op, waarbij wel de toestand en de onstandigheden een flinke rol spelen.

Nee Bertie, juist ondanks die emoties heb je oog gehad voor het vertrek bij het einde van het lichamelijk hier leven van je vader. En dat is juist zo bijzonder; je registreert het, je ziet het gebeuren, het is alles bij elkaar een overweldigende ervaring om iemand die je zo na staat te zien gaan, en dat is een verschijnsel. Daarbij: je 'wilt er niet aan' dat het gebeurt, dat het kan gebeuren en je zoekt naar zekerheden. Zo'n 'vertrek uit de ogen' is zo'n zekerheid en print in jezelf de onherstelbaarheid er van in.
Daar sta je dan. Wat je verder ook gelooft en waarvan je ook verder denkt van overtuigd te zijn of denkt op te kunnen vertrouwen: dat is de rauwe werkelijkheid hier.
Ik hoop dat jullie met liefde en in liefde met elkaar verbonden zijn. Daar draait het om.