Houdt beelddenken verband met overprikkeld raken in een rommelig huis of teveel mensen om je heen niet aankunnen e.d.?

ja dat soort dingen dus. HSP heeft er zeker mee van doen. maar ik vraag me af hoe dat verband houdt met beelddenken

+1 herkenbaar mischien het leggen van verbanden Forall? dingen doorzien, snel een compleet plaatje ergens van kunnen hebben, of juist bewust op details gaan letten zodat je een plaatje kan krijgen. (maar ondertussen ook andere prikkels opneemt omdat het lang niet altijd makkelijk te filteren is)

externe prikkels doen idd 'wat' met interne prikkels, en kunnen deze oproepen ook als je er niet op zit te wachten
(HSP) +1 neem als voorbeeld nonverbale communicatie (de kleinste signalen/prikkels) i.c.m. empathie.

rommel in je hoofd? je bedoeld een warboel? even niet helder kunnen denken? insneeuwen? knetter worden van alle impulsen en indrukken? die soms gewoon snoeihard binnen kunnen komen? waar je direct op kan reageren omdat het context gelijk duidelijk is, of je meteen iets van anderen aanvoel, of juist even na moet denken wat en hoe het nu in elkaar zit/kan zitten en het 'whowww!!, wasdah?' effect eventjes de overhand heeft? als je wat herkent hierin: het komt mij niet bekend voor (whohaha, en liegen wat ik kan!) een hele vette plus puur vanwege het je kijk op de dingen
(want dat ga ik hier niet lopen vertellen dat ik het weer een keer met je eens ben, en denk je het bij het juiste eind hebt omdat het m.i. ZEKER mee te maken heeft) ;-)

Ik bedoelde rommel om te heen, vanwege de vraag. Dus ik kan niet tegen zooi in huis. Effect daarvan is ongeveer wat jij hierboven omschrijft, maar wel in beduidend mildere vorm. ;-))) Neeeeeeeeejjjjjjjj, dat heb jij allemaal niet hè, vandaar ook dat je het zo "beeldend" kunt beschrijven. Logisch!!! Eucje=Pinokkio ;-)))))) Dank!!!!

(sh@@t, zou ik dan toch door het mandje vallen???) rommel kent helaas vele varianten. (die dia's brengen me overal in gedachten zo ongeveer) wel fijn te lezen dat zooi in huis (tastbare rommel) met hierdoor rommel in het hoofd (flitsende plaatjes) in mindere mate ervaart ;-)) (tenminste: als ik me erop deze manier een juist beeld van hem gevormd en het in het juiste context plaats althans) :-)

Ben inmiddels ook een kei geworden in het innerlijk afsluiten van de oogkes als het huisrommel betreft. Dat scheelt wel een boel. Nou nog op het gebied van de "hoofdrommel" en dan het is, beelddenkend gezien, helemaal "clear" ;-)

hier net zo hoor
maar wat de beeldjes in het bolletje betreft:
als je DE gouden tip heb, wil je hem dan met me delen? :))))))

Met alle Liefde ;-)
Als ik die ooit vind ;-))
Wat mij helpt is het geratel en gekijk in het koppie bewust te minderen door bewust mezelf in het hier en nu zetten en ook weer bewust en met aandacht iets te gaan doen.
Zoals duidelijk mag zijn: BEWUST en MET AANDACHT.
Maar dat helpt bij mij, wil niet zeggen bij jou natuurlijk.

bij mij helpt dat ook wel, maar het is een kwestie van continu concentreren (en das intensief!!) ga dan eerst een rustig muziekje opzetten om de prikkels en geluiden te 'egaliseren' (de top eraf te halen, weet niet hoe ik het anders moet uitleggen)
ff de 'parameters' laten zakken en op die manier heel bewust mijn aandacht richten op 1 ding. vervolgens bedenk ik me 1 ding waar ik niet vanaf wil afwijken, en alles mag ik maar 1 keer in mijn hand hebben en dan moet het op zijn plaats liggen. (anders maak ik stapeltjes, leg het in de buurt van de juiste plek, en schiet dus nog niet veel op) :) het helpt dus wel, maar het kost me enorm veel energie om de focus op 1 ding te houden, en moet tussendoor dus even de concentratie los kunnen laten om het weer wat makkelijker op te pakken. (wat ik nog weleens kan vergeten helaas) ;-)

Bewust en met aandacht leven is te leren, of deels te leren.
Oefening baart Kunst met een positieve grote K.
Maar heej: ieder mens is uniek, dus wat voor de 1 werkt, werkt voor de ander niet en alles ertussenin.

yeps! :)

Mooie discussie dames!

Dank Ed. Fel free om me te praten ;-) @Euc: wat mij enorm heeft geholpen bij de focus, in het hier en nu zijn en vooral het aandachtig bezig zijn is Mindfulness. Overigens op meer gebieden, maar dat is niet van toepassing bij dit onderwerp.
Je (algemeen gesteld) raakt ook overprikkeld van het niet aandachtig zijn; het "dwarrelen" van gedachten en daarin meegaan. Het is een kust en vereist veel oefening (mij althans) om met grote aandacht, alle concentratie die je in je hebt, bezig zijn met alleen dat, waar je mee bezig bent.
Dat betekent dus, dat je afdwalende gedachten steeds liefdevol terugbrengt naar het moment nu en naar dat, wat je doet.

Als je ouder, veeeeel ouder geworden bent , zoals ik, leer je er mee omgaan en kan je de meeste prikkels aftoppen, negeren, uit de weg gaan of je er voor afsluiten.
maar zo af en toe, glipt er nog wel eens eentje er door heen en die is meteen ook goed raak.

Hahahahaha.... je reactie voelt aan alsof je denkt dat ik nog nat achter de oortjes ben.... ik denk dat je mij veel jonger inschat dan ik werkelijk ben ;-)))))
De dingen die je noemt zijn zeker ook heel belangrijk en leer je met de jaren. Dat schreef ik hier ook ergens boven: ik ben een kei geworden in het niet meer opmerken van rommel om me heen.

ja, ja, vrouwen en leeftijd he, ik kan wel gaan schatten, maar straks zijn er weer een reeks reacties weg;-)
maar leeftijd is wel belangrijk om er beter mee leren om te gaan, zei hij om bij het onderwerp te blijven.

;-))
Met je eens: leeftijd èn ervaring zijn zeker belangrijk. Samen ook met, voor mij dan, blijven oefenen in de focus, aandachtigheid en in het hier en nu blijven.
Maar uh: zelfs dan schiet ik nog zeeeer geregeld uit de bocht, alleen minder hard dan toen ik nog jong, beeeeeeldschoon en onbedorven was hahahahaha.

haha, ohowow (pubers?) ;-))) @Ed, gij jeugdige adonis, leeftijd bestaat alleen op de kalender, de kennis die men in een bepaalde tijd op kan doen niet, dus wat zeggen die lentes bij elkaar nu eigenlijk
;-)
het heeft enkel een voordeel: de eigen gebruiksaanwijzing uit zien te dokteren, en dat kan wat tijd in beslag nemen :)) @Wendy
herken het sturen van de aandacht en het richten van de concentratie wat veel oefening vergt. (hallo, ook ik leer me mottig hoor!)
vroeger voelde het voor mij als falen als ik weer eens afdwaalde (snotverdorie HOE moeilijk kan zijn! Let toch eens op! yek yek bla bal)
nu heb ik ook dit deel van mezelf geaccepteerd, ik strijd niet meer tegen dit onderdeel. het is niet meer euc tégen dit euveltje, maar euc mét dit euveltje. mijn neurotransmitters zitten gewoon niet meer, en heb nu eenmaal een concentratiestoornis, ben impulsief, en de ADD (alle dagen dromerig) werken ook niet echt mee.
het verg van mij enorm veel dus sta mezelf toe om even uit de maat te lopen tussen het concentreren door. (ff mezelf zijn, ff de boog niet gespannen)
aan die neurotransmitters verander ik niets, en het idee dat ik er ook maar enige invloed op heb: dat sprookje heb ik al lang vaarwel gezegd. @Eddepet
heb het ook leren doseren, haal de pieken eraf door even wat voor mezelf te doen, ik ga niet naar elke verjaardag, heb de kermis deze vakantie overgeslagen want de kids zijn met hun 'oompie' geweest, wandel vaak terwijl de kinderen zich uitleven in het park, neem nooit een boekje mee of entertain materiaal als de blagen zich vermaken in de kinderboerderij dus laat de gedachten ook vaak lekker op zijn beloop. (heerlijk!!!!) zelf zie ik het als filteren, wat is nuttig en wat nu even niet. nadeel is dat de prikkels dan al wel het eucebrein binnen zijn (anders kan ik niet bewust 'sorteren' natuurlijk) ;-)
en binnenkomen blijven die prikkels toch doen, (soms knallen ze erin en loop ik met mijn 'prikkelfilter' en 'prikkelfoefjes' achter de feiten aan, maar dat is wat mij betreft okay.
dus dat er 'af en toe' en prikkel tussendoorglipt herken ik ook. (KLABENG!!!!) ;-) en wat de leeftijd betreft: druk er hier nog een maar een halve eeuw op hoor, want ik ben nog wel even aan het vogelen en leren voor ik mijn handleiding concreet en 100% toepasbaar heb (haha, doe gewoon net of dat mogelijk is: motivatie!!!) ;-))

Levenslengte zegt wel wat denk ik, zeker als iemand onder de 25 jaar is, omdat de hersenen dan pas geheel "volgroeid" schijnen te zijn.
Maar ik ben het met je eens (sorryyyy): wat je doet met je ervaringen zegt veel meer dan hoe oud je bent. De "bekabeling" is belangrijk en daarbij: geen mens is gelijk aan een ander. Wat voor mij (deels) werkt, kan voor een ander totaaaaal niet werken natuurlijk. Ben ik me ook zeer van bewust!
Máár 1/2 eeuw????? Pfffff..... volgens mij heb ik nog vele reïncarnaties nodig;-)

haha ik doe het ook in etappes natuurlijk, dus vandaar ff die halve eeuw om warm te lopen. heb al een verzoekje gedaan om in een volgend leven terug te komen als papegaai: stel dat ik dezelfde kinderen weer tref is dat handig, maar ook voor mezelf omdat ik hoop door herhalingen nóg beter (kuch) dingen kan automatisen en in mijn systeem kan krijgen.
(wel zonder vleugels als het ff kan, want dan kan ik beter bij de les blijven) :)

WOEPS...wie was mijn papegaai-kip hiervoor vraag ik me dan meteen af??? ;-))))

Waar heb je ook vleugels voor nodig als je een bezem hebt, niewaar.

;-)

ik ben in gedachten overal en nergens.
vlieg van de ene gedachte naar de andere, en mijn bezem kan het niet eens bijhouden. een setje vleugels zijn dus van harte welkom! ;-)

:-)) Ik geniet even van dat hierboven, en daar bedoel ik in dit geval niet de hemelse sferen mee. ;-) Voor mij was die zin van Wendy ooit een eyeopener voor me:
***Dat betekent dus, dat je afdwalende gedachten steeds liefdevol terugbrengt naar het moment nu en naar dat, wat je doet.***
Vooral dat liefdevol dus.
Dat gaf mij een hoop rust.

Wat fijn om te lezen Kristal!
Dat heb ik geleerd bij een cursus Mindfulness; dat is niet ontsproten uit mijzelf ;-))) en was ook voor mij een eyeopener. Het heeft me trouwens een hele hoop prachtige inzichten gegeven.

idd... doodmoe!
+1 voor de heldere en (m.i. zeer juiste) uitleg :)

idd een tip om jezelf niet te dwingen alles strak en als een modelwoning te houden. heb mezelf dat afgeleerd en het scheelt wel. er wordt geleefd, en als ik me nu en dan voorstel 'als NU de bel zou gaan' zou ik dan als een gek gaan opbergen/opruimen. regelmatig mensen te gast vragen is een tip die ik een keer gelezen heb. voor mij werkt dit niet, maar misschien dat het voor anderen nuttig is. wat ook nuttig kan zijn: huisgenoten die niet mekkeren over het rommelige, maar ook even wat oppakken en opruimen.
;-)

Inderdaad, eigenlijk zou je meteen iemand die begint met mekkeren zonder iets te zeggen een paar schoonmaakattributen in zijn/haar handen moeten duwen. Of op een vaste tijd op een vast moment in de week aan beginnen, en er een fijne familiehappening van maken. Iedereen aan de slag, muziekje op waar iedereen van houdt - al zal dat wel lastig zijn af en toe, haha

de kids hier hebben een 'slechte' aan mij: ze moeten hun eigen dingen opruimen, en weten dat iedereen elkaar helpt hier in huis. na een opruim half uurtje zakken we lekker op de bank, vertel ik ze dat ik het kanjers vindt, en nemen we wat lekkers bij de thee :)

Dat klinkt goed :-)

moet zowel de lieftallige koters al mezelf belonen en motiveren he ;-)) we voelen ons allemaal prettig als het weer overzichtelijk is in het huis, maar het is ff dat drempeltje.
(mijn zoontje heeft ADHD en dochtertje ADHD met overwegend ADD net als ik, dus wat rust in de omgeving doet ons allemaal goed omdat we allemaal gevoelig zijn voor -ook dit soort- prikkels) :)

Wow, dat is niet mis. Reden temeer om het overzichtelijk te houden. Zo te horen doe je dat prima. Ik woonde vroeger met iemand in huis die net als ik niet voldoende energie stak in het 'harmoniseren' van het huis, daaronder versta ik het af en toe helemaal opruimen en zo nodig veranderen.
Beide hadden we wel een aandeel daarin maar er was geen 'concensis' hoe we dingen zouden doen, beide deden op zijn eigen manier maar wat daarin, en in niet afgesproken periodes dus vaak op het moment dat het écht te gortig was of er bezoek kwam. Het had er ook mee te maken dat er gewoon te veel focus lag op andere dingen waar we mee bezig waren, werk, studies, sociale happenings.
Toch was ons huis harmonieus, want veel bezoekers complementeerden ons er op.. of ze wilden gewoon aardig zijn en meenden er geen snars van - grumpfff!! :-) Nee, ze waren wel eerlijk. Kletserdeklets... eh.. wat wilde ik nou eigenlijk zeggen? Ben het even kwijt, komt nog. ;-) Ik denk dat ik het wilde noemen omdat ik ook wel geprikkeld kan raden van rommel, maar daar tegelijk ook goed mee overweg kan. Kan het redelijk goed wegstoppen, voor later dus.
Heb een paar familieleden die in het extreme zijn gegaan met troepjes om hun heen, en ook kan ik bij hen goed toeven, waar anderen helemaal gek worden. Ik kan daar overheen/doorheen kijken, en het houden van die persoon voorop stellen. Als ik zie dat die ander daar niet onder lijdt is het prima, anders komt er iets bij me in verzet en wil aanpakken. Heerlijk overigens, het genot bij een opgeruimd vertrek zien. Of net geschilderd, etc. ;-)

Lees effe mee ;-))
Wat ik ook altijd heel lekker vind: van zooi een on-zooi maken. Ruimt letterlijk op, maar ook mijn koppie wordt vanbinnen opgeruimd. Geen idee hoe dat werkt, maar: het werkt ;-)))

Zou opruimen dan toch ook een beetje endorfine-opwekkend werken? Hmmm, nodigt uit om even een bont feestje houden zo nu en dan en de boel door het bezoek te 'reorganiseren'.

En hoe is dat dan nu Facet? Is het veranderd in de loop der tijd? (als je antwoorden wilt hoor...)
Deze vraag n.a.v. jou vertellen over hoe het was toen je vroeger met iemand in 1 huis woonde? Oh... en Facet...welkom trouwens op GV.

O, dank je. Jaha, en nu met ballen (wel 2). Om te plussen, joepie.
Ja, ik kan nu veel meer genieten van een opgeruimd en schoon huis, het is echt essentieel dat een partner dat ook zo vind anders gaan het natuurlijk niet gelijk op. En helemaal klinisch steriel zodat je ten aller tijden van de vloer kunt likken hoeft echt ook niet hoor, als er maar voldoende harmonie is.
Wat een best flexibel begrip is natuurlijk, want in hoe verre is er harmonie. Met andere woorden, iedereen verstaat er weer wat anders onder. Daarbij krijg ik ineens een idee voor een nieuwe vraag: http://www.goeievraag.nl/vraag/harmonie-sfeer-huis-alletwee-hetzelfde.310116
Nu maar hopen (en wat zou het) dat er geen discussie losbarst en de vraag de prullenbak in beland.
En zou hij wel goed staan bij Huis & Tuin? Leek me beter dan deze hoek (Spiritualiteit). Nah, we zien wel...

Wow, heel beeldend neergezet, ik kan het helemaal voor me zien.
Eigenlijk wat ontbreekt is een 'koetsier' die de af en toe aan de teugels trekt zodat de koets (jezelf) af en toe kan stoppen om te kijken waar je staat (je innerlijk) en rond te kijken en te genieten van de omgeving (het nu).

tja, ik ben mijn eigen koetsier dus das is lastig.
heb een beetje ondersteuning van een een 'tomtom' in de vorm van schema's om niet af te dwalen (en bij mezelf te blijven dus) ;-)

Die schema's zijn goed. Ik werk zelf ook zo, of heb de behoefte om zo te werken als ze er nog niet zijn. En af en toe maakt het je ook gek als er dan iets tussen komt, de voordeur bel of telefoon gaat, en je schematjes heelijk in de war lopen. Dan is het kunst om vriendelijk te blijven en te kijken wat je nou eigenlijk het belangrijkst vind, zodat je later geen spijt krijgt dat het toch anders liep dat je eerst had gepland. Dat over die koetsier is inderdaad lastig, zie het als je wil in zuiverste vorm. Wat wil ik en waar wordt ik happy van. Dan ga je dat plan uitvoeren, met volle teugen duik je er helemaal in en vraag je je zo nu en dan af of het plan nog wel geldt of dat je even moet bijsturen. Zo voorkom je dat je doordraaft en later spijt hebt dat het anders liep dan je eigenlijk aanvankelijk van plan was.
Het is de balans van de vrijheid én de verantwoordelijkheid die daarbij hoort. En ik zelf heb makkelijk l*llen want ik doe het ook vaak genoeg nog fout hoor. ;-) Maar ik ben ook druk doende om te herkennen hoe die balans vooral bijdraagt aan dagelijks geluk.

Wow...dit heb je zo duidelijk beschreven.
Ik ben net zo chaotisch in m'n hoofd en ook in het 'eggie'!;-).
Mijn psych zegt dat ik enorm wijdlopig ben(ik wist eerst niet eens wat dat was),in gedachten en daden.
Ik heb altijd 1001 ideeën hoe ik alles ga doen,maar er komt bijna nooit iets van terecht.
Bij teveel prikkels raak het overzicht kwijt,ik zie het grote geheel niet meer.(ik hoop dat ik het zo goed omschrijf)
Zelfs dat van die bel herken ik,als ik ergens mee bezig ben en de bel gaat,schrik ik( soms zelfs met hartkloppingen en trillen)alsof er iets vreselijks kan gebeuren.Mijn familie vindt vooral dat laatste heel raar en onbegrijpelijk.Ik heb het er vorige nog met ze over gehad dat ik zou willen dat de deurbel uitgezet kan worden.Toch wel raar hè?

Vind ik niet raar, van die bel. Je bent zó gefocust dan op waar je mee bezig bent, dat zo'n hard geluid schrik geeft. +Euc!

shoot.... volgens mij zijn we idd klonen van elkaar...... heb een agenda aangeschaft in voormaat A4 en deze een vast plek gegeven. zoals elk jaar verdwijnen ze leeg bij het oud papier nadat ik trouw de verjaardagen over heb geschreven in de nieuwe versie (om het vervolgens alsnog te vergeten) datum? kansloos want heb dyscalculie. digitale klokken? een ramp! orientatievermogen van een seniele postduif, maar volgens testen een ruimtelijk inzicht wat boven het gemiddelde ligt (wat moet ik ermee?!) systeem heb ik ook, het is vrij logisch voor mij persoonlijk, maar anderen krabellen zich op het achterhoofd bij het systeem. die bel werkt ook zonder focus op de zenuwen, maar heb dat met alle geluiden die ik niet verwacht en erin knallen (bel, stuiterballen, een autoalarm op de parkeerplaats etc brengen mij totaal van de kaart) vraag me af hoe oud ik moet worden als de heftige pieken er wat af gaan haha.