Waarom zijn mensen bang voor spoken?

mensen zijn altijd bang voor niet tastbare dingen waarvan ze niet 100 procent zeker zijn dat ze niet bestaan, net als ufo's bijvoorbeeld. de angst voor geesten in de populaire zin word door de media gevoed: de bezoeking van de geesten aan scrooge geven al een angstaanjagend beeld ook al had je nog nooit bij spoken of geesten stilgestaan

de geestenwereld in de religieuze zin is iets waarvoor in de Bijbel ernstig voor gewaarschuwd word er je verre van te houden. (met geestenwereld bedoel ik het bewust oproepen van geesten door bijv. glaasje draaien) christene zijn in die zin dus "bang" om ooit evt. contact met die geestenwereld te hebben. alhoewel in diezelfde Bijbel ook staat dat je van die wereld beschermd word als je je er bewust verre van houd.

Omdat ze denken dat spoken/geesten kwaad aan ze kunnen doen...

Toegevoegd na 3 minuten:
Als jij hun niks doen. Doen hun jou ook niks. Maar als jij je steeds bezig houdt met hun. Dan heb de kan da ze aan jou opdringerig zijn.!!

Toegevoegd na 9 minuten:
O ja ze zijn ook onzichtbaar. Maar als ze ze willen kunnen ze zich laten zien. Het kan in elk vorm zijn.

Spoken zijn niet zichtbaar, en niet wetenschappelijk verklaarbaar.
De media-aandacht die er voor spoken is in dat soort programma's is altijd negatief.
Dus we zijn bang voor negatieve niet wetenschappelijk verklaarbare krachten.
Dat lijkt me niet zo vreemd.

Het zien van een geest gaat vaak gepaard met een angstaanjagende situatie. Verder is een geest iets ontastbaars en onbekends wat de meeste mensen als niet prettig ervaren. Ze willen graag kennen en begrijpen wat ze zien en dit is niet het geval bij de verschijning van een spook. Verder zien spoken er vaak ook niet fijn uit ze hebben geen fijne uitstraling, wat het ook niet logisch maakt dat het een fijne ervaring is om er een te zien.

In eerste instantie is het dus gewoon eng om een spook te zien. Pas later kan men echt gaan bedenken dat de verschijning betekent dat de dood niet echt het einde is, maar dit kan pas als men weer rustig kan denken.

Is dat dan het leven na de dood wat jij jezelf toewenst?

Lijkt me niets aan, beetje spoken. Bovendien ze komen ook niet echt over als lampjes of zo. Beetje tegen deuren aan beuken en zo. Dus als je dood gaat word je standaard een hersenloze hooligan, cool...Wat betreft angst, het idee dat je met een onzichtbare kracht in een kamer bent is natuurlijk erg benauwend en niet van deze aarde.

Omdat geesten je kunnen beïnvloeden (film Ghost).
Omdat geesten bezit over je kunnen nemen (film Excorsist).
Omdat geesten je denken kunnen overnemen (film Excorsist).
Omdat je in alle bovenstaande situaties wordt opgenomen in een gesticht en wordt platgespoten.

Tenminste dat denken ze.

En omdat ze de films kijken die deze angsten versterken.

-----
Maar, angst maakt je juist kwetsbaar.

in zo'n reportage word het allemaal heel erg aangedikt en eng gemaakt. door de manier waarop het nagespeeld is en de muziek en geluiden die eronder worden gezet. dat moet een "bang"gevoel opwekken.
en wie zegt dat een "spook"een geest van een overleden persoon is? wie heeft dat ooit verzonnen? volgens mij is het omdat mensen nou eenmaal niet dood willen, en maar blijven vasthouden aan de hoop dat het leven niet eindigd na de dood. het is helemaal geen bewijs van leven na de dood. en ALS het zo zou zijn, zou jij tot in de eeuwigheid willen rondspoken? ik zou daar niet blij en gerustgesteld van worden van die gedachten!

Laat ik simpel en direct zijn, en meteen mijn minnetjes verzamelen:

Geesten bestaan niet.

Als je toch een geest ervaart (want dat kan wel degelijk), kunnen er een paar dingen aan de hand zijn. Die zijn alle negatief, vandaar dat geesten angst oproepen.

Eén van de oorzaken van het ervaren van een geest is al genoemd: er is "iets" in de omgeving dat je niet bevalt. Dat "iets" neem je niet bewust waar, maar je neemt het wel waar. Het kan infrageluid zijn, of een lichtval die je doet denken aan een angstige jeugdervaring. Een geur, een geluid - alles is mogelijk.

Die onaangename gewaarwording associeer je vervolgens met de aanwezigheid van een geest. Dat is een bekend psychologisch principe. Iets is onaangenaam, en psychologisch gezien ver-personaliseer je dat gevoel. Je vertaalt het dus automatisch in de aanwezigheid van een onaangename entiteit.

Zo creëer je je eigen geesten.

Een andere oorzaak van het ervaren van een geest is dat je je in die vreemde toestand tussen slapen en waken bevindt. Je slaapt al gedeeltelijk, maar bent toch nog enigzins bij bewustzijn. Het droomproces is al een beetje op gang gekomen.

Als je in die toestand een geest droomt, is dat heel realistisch omdat je ook nog een beetje wakker bent. Maar omdat je ook gedeeltelijk slaapt, ben je machteloos. Je kunt niet reageren omdat je half slaapt, én je kunt niet reageren omdat je spieren verlamd zijn tijdens je slaap. Vooral dat laatste is enorm beangstigend.

Dus op welke manier je je geest ook creëert, hij is vrijwel altijd beangstigend.

Overigens kunnen volgens deze methoden ook vriendelijke geesten verschijnen, maar dan heb je geluk dat je psyche iets vriendelijks produceert.

Mensen zijn niet bang voor spoken, dat denken ze maar...
Spoken is een afspiegeling voor iets dat onbekend is...

Hoe kun je bang zijn voor iets dat je niet kent, in Gods naam?

Als je werkelijk een spook ziet, dan ga je in interactie met dat spook... Natuurlijk, wat kun je anders... Ik kom zo veel spoken tegen op straat als ik ´s avonds op straat wandel... Maar er is bijna geen enkel spook dat wat terugzegt, ze lopen allemaal haastig door en zeggen niets...

Er is geen leven na de dood en er is geen leven voor de dood... Leven en dood zijn elkaars tegendelen... Of de een is er of de ander... Beide tegelijk kan niet... het is OF OF... Dus als leven er niet meer is, dan is er dood... Ervoor of erna maakt niets uit...

En ik kan je zeggen dat spoken ook heel aardig kunnen zijn...

Combinatie van factoren.

Mensen zijn bang voor (de) dood (nou ja, de meeste mensen).

Mensen die het op je gemunt hebben kunnen dood gaan of je kan ze op zijn minst een flinke mep verkopen. Maar hoe kom je af van iets dat al dood is? Spoken zijn niet tastbaar dus in die gedachten gang zijn spoken onverslaanbare tegenstanders en dat is ook een angstige gedachte.

Mensen zijn ook bang voor het onbekende (nou ja, de meeste) en de dood (in dit geval meer specifiek: wat er na de dood komt) is zo onbekend als het maar wordt.

Iedereen maakt fouten en voor veel mensen is het geen prettige gedachte dat iemand na zijn dood verhaal komt halen. Het is niet voor niks dat verantwoordelijkheid nemen voor je daden een regelmatig terugkerend thema is in de Bijbel. Verantwoording nemen voor dingen die niet goed zijn/ fouten die we gemaakt hebben is niet de sterkste kant van mensen in het algemeen en verantwoording (moeten) afleggen is voor zover ik weet ook van niemand een hobby.

Niet iedereen vind het een geweldig idee dat je na je dood voor eeuwig hier blijft vastzitten (de eeuwigheid van een fantastisch mooi paradijs is al beangstigend genoeg).

Een angst voor spoken is naar mijn idee een manifestatie van al die dingen. Een combinatie van wat we willen dat waar is en van waar we bang voor zijn dat het waar is.

Daarbij: wanneer je praat over: ‘angstaanjagende paranormale verschijnselen’ dan heb je het niet over een spook dat het beste met je voor heeft. Zelfs wanneer Hannibal Lector achter je aan zit bij wijze van spreken, heb je nog steeds te maken met een mens met alle fysieke zwakheden die daarbij horen maar van een pissig spook af komen lijkt me in die zin toch net iets moeilijker…..

Omdat ze niet goed in hun vel zitten.

Als ze niet bestaan waarom zou je je dan bang laten maken met een spook.Ze bestaan gewoonweg niet.Alleen nog in oude verhalen .De mensen zag in alles een spook.Heb zelfvertrouwen en twijfel niet.

inderdaad daar heb je gelijk in ik ben dus niet bang voor de zielen omdat ik ze zie en jammer dat niet iedereen dat kan...vaak is het zo dat mensen het toch vaak koppelen aan de dood en dus gewoon zielen ook eng vinden,het is onbekend terrein...wat ik wel erbij wil zeggen dat ook niet iedere ziel prettig is en ook voor mij wel eens een reden is om te zeggen :daar ga ik niet mee verder