Wat is spiritualiteit nou precies en hoe ervaar je het?

het is ook een erg breed begrip en idereen legt het anders uit dus je twijfel is heel begrijpelijk.
Ik kan je alleen maar vertellen wat mijn beleving is.
Voor mij betekent het hoe ik in het leven sta; met welk uitgangspunt ik wil leven en dus ook een ander benader, mijn kinderen hierin opvoed enzovoorts. Voor mij heeft het veel te maken met een positieve kijk op dingen in het leven.
Met liefdevol leven, geloven (maar niet kerkelijk zijn), vrijheid daarin hebben, en mijn groeiproces daarin.

Iedereen met een geloof is spiritueel.
Dus ook iedereen die naar een kerk gaat.
Iedereen die de natuur als een groot wonder beschouwd, de natuur lief heeft en koestert.
Iedereen die zonder eigenbelang zijn naaste met liefde behandelt.
Iedereen die in staat is de emotie van een ander te voelen en daar wat mee kan doen.
Iedereen die paranormale dingen kan .

spiritualiteit is voor mij:
je ziel ervaren, je ziel zijn, naar je ziel leven
weten zonder te geloven
kritisch zijn
ontroering ervaren
humor, licht en liefde beleven en mee-geven
stromen op de rivier van je leven
zomaar kijken naar iets dat je aan-raakt, erbij stilstaan

spiritualiteit is alles dat de geest aangaat.

Spiritualiteit wordt vaak beschouwd als zweverig en vaag. Terwijl het voor mij juist alles te maken heeft met bewust-zijn. Maw leven in het nu en in liefde - vanuit jezelf.
De huidige wereld leeft vanuit angst, waarbij het draait om macht en geld. Van kleins af aan is en wordt die angst ons ingegeven. Als kinderen moe(s)ten we ons richten op de buitenwereld waardoor onze innerlijke wereld ondergesneeuwd is geraakt. Door het 'beoefenen van spiritualiteit' kom ik weer dichter bij mijn eigen zijn. Die een is met alles: all-een.

Slaap lekker!

Ik heb het even opgezocht in Wikipedia en die zegt het volgende:
***Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring.***

En hoe ervaar je spiritualiteit...
wanneer je je bewust wordt dat er veel meer is tussen hemel en aarde dan ga je vanzelf meer en meer open staan voor ervaringen die daarmee te maken hebben.
Persoonlijk ervaar ik bepaalde spirituele ervaringen nu als een intense energie wanneer er contact ontstaat met een wezen vanuit het licht. Die energie gaat door je hele lichaam heen of voel je juist alleen op bepaalde plaatsen en bezorgt je vaak kippenvel.

Als je je bezig houdt met spiritualiteit ben je dus vaak bezig met een innerlijk zoektocht (vindtocht) en groei. Vandaaruit ontstaat ook het (meer) bewust worden van je intuitie.
En tijdens dat groeiende bewustzijn heb je nogal eens bijzondere ervaringen die spiritueel genoemd kunnen worden.
Die ervaringen zijn voor iedereen heel persoonlijk en anders maar maken meestal een onuitwisbare indruk bij degene die het ervaart.

Tja, er is een ‘spirituele hype’ gaande.

Het populaire beeld van spiritualiteit is nogal zweverig.
In een foetushouding liggen in een bedompt achterzaaltje gevuld met lavendeloliewalmen en klankschaalgezoem.
In regressietherapie kijken of je vierendertig levens geleden de oorzaak van de moeizame band met je moeder kunt vinden.
Mandala’s schilderen en je aura kietelen.
Dat soort dingen.

Maar dat zijn uiterlijkheden en modernismen.

Een levende spiritualiteit kun je slechts van binnenuit ervaren, er bestaat geen ‘ongebonden spiritualiteit’. Spiritualiteit is nu juist precies: binding.
Binding tussen alle aspecten van ons menszijn, binding tussen woord en daad,
lichaam en geest,
esthetiek en ethiek,
individu en samenleving.

Dit heb ik een beetje gejat van
de blog van Anton de Wit.

Maar het is wel wat ik ervan vind.

Spiritualiteit kan je niet "precies" uitleggen aan een ander denk ik, omdat het een zeer persoonlijk "iets" is.
Hierbij mijn "probeersel" ;-)

Voor mij is spiritualiteit: "op de geest (spirit) betrekking hebbende" en de geest "mijn persoonlijke innerlijke ervaringen".
En dat laatste is een heel breed begrip, waaronder (nogmaals: voor mijzelf) valt: het denken, voelen, invoelen, wat doe je met je levenservaringen, ontwikkelen, leren, ervaren, ontdekken, (proberen te) begrijpen, aanvaarden en nog veeeeeeeel meer.
Het zijn allemaal woorden, die je niet precies kunt uitleggen, omdat het voor iedereen persoonlijk en anders is.

Voor mij is er niets "zweverigs" of "vaags" aan.
Eigen ervaringen, die ik niet kan begrijpen (op GV zijn er in de loop van de tijd heel veel verteld) ervaar en aanvaard ik. Daar probeer ik open van geest :-) in te zijn, zonder er een waardeoordeel of verklaring aan te geven, zonder te "geloven in" of voor waar aan te nemen.
Met de nadruk op proberen, want woorden en begrippen zoals bijvoorbeeld "bovennatuurlijk, contact met overledenen, reïncarnatie" etcetc hebben in feite al een waardeoordeel in zich en dat vind ik lastig. Maar daar is niet aan te ontkomen denk ik.

Dit is dus zeer globaal en in slechts een paar woorden uitgedrukt, mijn gedachtenweb / hersenspinsels over spiritualiteit.

Allereerst moet ik zeggen dat woorden an sich geen betekenis hebben. Iemand gebruikt een woord, en op dat moment bedoelt hij er iets mee. C'est ça.
Als luisteraar moet je uit de context en met je achtergrondkennis maar proberen op te maken wat bedoeld wordt.

En zo zitten we al bijna bij de spiritualiteit zelf. Dat is voor mij pure rechtstreeksheid.
Zeg maar mond- op- mond beademing, maar dan geestelijk.
Deze zienswijze sluit aan bij de oorspronkelijke betekenis van het Latijnse woord spiritus, dat adem, moed, leven betekent.

Spiritueel wil dus zeggen dat je in direct contact met een ander staat en '(de moed tot) leven inblaast'.

Met geloof heeft het juist helemaal niets te maken: spiritualiteit staat boven geloof.
Geloof is namelijk ontstaan doordat pure wijsheid werd vervangen door allerlei toeters en bellen.
Dat is te zien als je de wordingsgeschiedenis bekijkt vanaf het Taoïsme.
Geloof is een simplificatie: een stelsel trucjes van personificaties, rituelen en mooipraterij.

Spiritueel wil zeggen, dat je in staat bent *zonder omweg* te communiceren.

Omwegen zijn er in allerlei vorm.
Angst: je probeert doet je anders voor dan je bent, in de hoop mooier over te komen. Dan ben je met jezelf bezig, in plaats van met communiceren.
Intellect: je bent aan het denken, in plaats van te voelen wat de ander nodig heeft.
En natuurlijk talloze combinaties daarvan als: mooipraterij, de ander in bescherming nemen, liegen, narcisme enz.

Spiritualiteit is dus te herkennen aan de rechtstreeksheid en oordeelloosheid.

Spiritueel benaderd worden is heel prettig. Je voelt je nergens toe gedwongen, en je kunt geheel open en eerlijk zijn.

Iemand spiritueel benaderen is lastig aan te leren.
Het is prettig vanwege het ontbreken van je eigen angsten. Ook de reactie van de ander is prettig om te ervaren vanwege echte contact.

Het is zo lastig, omdat wij mensen een sterke neiging hebben zaken te simplificeren.
klaas1952

voor mij is het gevoelsmatig kunnen (en durven!) ervaren.
zonder dat dit met geesten te maken heeft (ik geloof hier persoonlijk niet in)

voor ieder zal het anders zijn, dus denk niet dat er 1 goed of fout antwoord op te geven is.

hoe ik het ervaar? stil staan bij wat je ervaart, waarom je het ervaart, hoe je het ervaart, en waarom je het op deze manier doet, en wat het met je doet/voor je betekent, en waarom. (je kan er echt uren mee vullen is mijn ervaring)

ook hier weer: iedereen doet dit anders, op zijn/haar eigen manier.

het is dus niets meer dan de interpretatie van een woord, en denk dat je een antwoord zoekt die het meeste met dat van jou overeen komt.

waarschijnlijk heb je dus niet zoveel aan het antwoord van mij.

Voor mij is dat geen gesten kijken o.i.d. , maar genieten van mooie muziek, de natuur, een mooi schilderij, of een trotse jonge moeder en soms ook vader met een leuke baby in een wandelwagen.
Maar ook het verdriet dat je ervaart bij het overlijden van een dierbare,kortom bij alles wat niet tastbar is, maar je wel raakt.

zoektocht naar je eigen ik, leren meer van jezelf te houden zodat je ook meer van een ander kan houden en jezelf ten volle kan en durft te zijn.

Spiritueel zijn wordt vaak als zweverig gezien, maar in feite staan we juist dan met de beide beentjes op de grond.

Hoe je het ervaart en wat het is kan iemand je alleen vanuit zijn eigen ik vertellen, maar dan weet jij nog niets, want als jij op zoek gaat in jezelf zul je de ik ervaren die niet van anderen is maar alleen van jou.

Zodra je je er in gaat verdiepen en op gevoel je weg volgt, vindt jij het enige echte antwoord op deze vraag. het is de moeite waard, probeer het maar.

Het zit in iedereen, dus iedereen kan het.

Het is contact zoeken/hebben met je diepste innerlijk,d.i. dus je * kosmische* zelf en daardoor krijg/heb je dan ook contact met de * kosmos* en alle zichtbare (en misschien ook wel onzichtbare,voor ons mensen dan) wezens enzo.

Het is jezelf open stellen voor de natuur,de medemens,alle levende wezens,de schoonheid van het universum,het voelen of beleven én geven van onvoorwaardelijke liefde,het ontwikelen van geestelijke krachten (misschien wel paranormale?) en geestelijke groei van je bewustzijn e.d.

groetjes

Spiritualiteit is de behoefte aan zingeving, aan het zoeken naar een doel in het leven, eventueel het bestaan van een hiernamaals, en de manier waarop je innerlijke rust en vrede met jezelf vindt.

Eigenlijk is elk mens in de aard spiritueel. Dat komt door ons vermogen abstract te denken, en ons besef van onze eigen sterfelijkheid. De werkelijke actieve zoektocht naar het 'zelf' komt echter pas aan bod nadat aan alle andere lagen van de piramide van Maslov is voldaan, en dus is het met name in het rijke Westen een 'algemene hobby' geworden, met soms allerlei vage rimram er omheen. Sommige mensen voeren het echt heel ver door, en plakken ALLE vragen waarop geen antwoord is (of ze het antwoord niet op begrijpen, of niet accepteren ) onder het kopje 'spiritueel', waardoor de grens met het paranormale, alternatieve geneeswijzen of de opleving van oerreligies nog wel eens een vage wil worden. Die zijn echter beslist niet 'spiritueler' dan menen die een traditionelere of geen religie aanhangen.

Mensen die nog hard moeten vechten voor het dagelijks bestaan, nemen vaak genoegen met de dogma's en clichés die ze van huis uit mee hebben gekregen, en komen door gebrek aan andere basisvoorwaarden (en kennis, uiteraard) maar moeilijk een stapje verder. Dat maakt ze echter beslist niet minder spiritueel. Evenmin als mensen die bewust heel erg in het hier en nu leven en uitsluitend op aarde hun antwoorden zoeken en hun leven invulling en zin geven, zoals humanisten.

Hoe je het ervaart is dus heel persoonlijk ; voor mij is het gewoon een onderdeel van het dagelijks leven, van mijn mens zijn, dat overal 'tussendoor; kan komen piepen. Voor anderen is het een heel pseudo-mysterieus gebeuren, omgeven met een heleboel rituelen en parafernalia.

Vooral sinds de commercie (met al haar boeken en parafernalia) in deze markt is gedoken, wordt spiritualiteit meer en meer geclaimd door mensen die er weer een hele eigen religie van maken, en zelfs geneigd zijn anderen 'niet spiritueel' te noemen - wat me verdraaid slecht lijkt voor je karma trouwens ;-)

Spiritueel = niet materieel, buiten onze vijf zintuigen.
Spiritueel ervaring kan je alleen delen met mensen die het ook hebben ervaart. Alleen dan kan je met een gesproken tal een spirituele ervaring beschrijven en communiceren. Daarvoor moet je willen "werken".
Het gaat niet om rust, vrede, liefde, geluk - deze kunnen bijwerkingen zijn van spiritueel ontwikkeling maar zijn niet de essentie ervan.
Het gaat hoofdzakelijk om een antwoord te zoeken op de vraag "wat is de reden voor mijn bestaan" spiritueel werk helpt om een persoonlijk antwoord op deze vraag te geven.