Mag er voor een spiritistische seance entreegeld gevraagd worden ?

Hoi GD, ik mag toch hopen dat het niet betekent dat iedereen die zijn/haar werk met passie doet niet betaald wordt... :-)
Waarom mag energiewerk niet betaald worden dan?

Ik geloof dat geld de zuiverheid weghaalt. En die zuiverheid is zeker bij energie werk nodig, want die energie stroomt nu eenmaal als je die zuiverheid kunt vasthouden. Daarbij is zowel de zuivere mentale instellingen van de patiënt als de behandelaar nodig. Ik zal jou mijn 'standaard' verhaal vertellen over de invloed van geld...
Er is eens een persoon die erachter is gekomen dat hij kan genezen. Dat doet hij ook graag en hij vraagt er helemaal niets voor.
Maar diegene die is genezen is hem zo dankbaar dat hij de genezer iets wil geven. De genezer wil dit niet, maar de patiënt dringt hierop aan. De genezer neemt het toch maar aan. Ach, wat is nu een geit.
Zo gaat dit bij elke patiënt die hij geneest. Maar uiteindelijk raakt hij hier zo gewend aan, dat hij ook gaat 'verwachten' dat hij iets krijgt. Dit wordt dan ook erger, want een ei is opeens niet meer goed genoeg, daar de andere patiënt een geit heeft gegeven.
En die ene patiënt die zegt dat hij maar een ei heeft om uit te geven, zal hij niet meer helpen en liever de andere patiënt gaan helpen die wel de geit kan betalen. In dit kader, vindt ik geld niet op de juiste plaats. Want vanuit het begin wilde de genezer alleen maar mensen helpen. Dat is op het einde overgegaan op wie het meeste kan betalen ervoor.
De zuivere instelling is weg, daarmee is alles veranderd. De passie is ook weg. Binnen de energiewerk, moet (in mijn optiek) het zuivere willen helpen centraal staan. En die zuiverheid mag niet vertroebelt worden door wat dan ook. Juist de 'liefde' is wat de wereld een betere plek maakt. En als jij nu eenmaal iets 'speciaals' kan en daarmee is je bedoeling dat iedereen die het maar wil, je dat wilt overdragen... dan wil je dat na jaren ook nog voelen.
Het nut van het leven is volgens mij dat jij je nuttig voelt en je een bijdrage kunt leveren. Als dat over gaat op puur geld verdienen, zal je die nut kwijtraken, en daarmee ook je nut voor het leven. Iets waarvan je juist gaat stralen. Nogmaals... IK vind het niet passen, dat is MIJN opvatting. En dit geldt alleen binnen het energiewerk. Als je fotografie als passie hebt, mag je daar gerust je werk van maken.
Maar voor energie, neemt de energie ook je mentaliteit aan. Is je bedoeling goed, dan is de energie ook goed. Ik geloof ook wel sterk in het werk wat Masaru Emoto laat zien met waterkristallen. De energie is zuiver als de mentaliteit zuiver is. Sorry voor de lange reactie op jou korte.

Eigenlijk geeft jouw voorbeeld heel goed aan wat ik bedoel in mijn antwoord! De klant die de behandeling van "jouw" genezer ontving wil iets terug doen. Hij wil iets in evenwicht brengen. Hij ontvangt iets in liefde en heeft de behoefte iets terug geven omdat hij zo blij is met de behandeling.
Dat is een natuurlijke manier om evenwicht tussen gever en ontvanger te creëren, ofwel energie uit te wisselen in gelijkwaardigheid.
Omdat de genezer er geen duidelijke beslissing in nam wordt chaos gecreeerd, onzuiverheid. Niet door het ontvangen een goed bedoelde betaling als waardering.
Het beste was geweest dat de genezer gewoon had aangegeven: Ik vind het fijn om 1 ei ontvangen voor 1 behandeling. Dat de behandeling in feite wel 100 eieren waard is, is niet belangrijk.
Het is wél heel belangrijk is dat een genezer ook kan ontvangen.
De meeste energiewerkers hebben daar op een haast calvinistische wijze moeite mee. En toch is dat uitwisselen van genezings- en geldenergie, (zoals ik het zie), de manier waarop energie vrij en rijkelijk kan blijven stromen.

Ik heb je antwoord gelezen en je geeft goede punten. Alleen wanneer is de uitwisseling van geld een vrijwillige energiewisseling en wanneer is het een vorm van energie-slurpen (dus onvrijwillig)? Inderdaad is 'de huidige' maatschappelijke instelling, er eentje waarbij iemand niet bij een ander in de schuld wil staan. Dus 'zomaar' iets ontvangen, zal voor de ontvanger vaak niet goed voelen. Hij wil dan ook iets terug doen. Er moet balans zijn voor het gevoel.
Maar wat zit daar achter? Wil hij misschien later niet de rekening krijgen, dus in de schuld staan? Dat is wel de reden van vroeger en nu, want voor niets komt de zon op.
Of iss het uit liefde, om iets terug te doen? Zelf vind ik liefde geven ook iets om de balans te krijgen. Dus zo van: ik help jou 'uit liefde', en jij geeft 'jou liefde ook terug' (als je dat wilt). Hierbij is het geld wat de materialistische wereld heeft, vervangen door 'liefde'.
Alleen al die dankbaarheid is al een manier waarop je kunt 'betalen'.
Maar voor mij persoonlijk kan je (als je iets wilt teruggeven) de liefde uitstralen die in je losgekomen is, wanneer ik je heb geholpen. Niet perse naar mij, maar naar de wereld. Wat ik dus goed kan (mijn taak), is iemand losmaken van zijn mentale blokkades. Juist wanneer die los zijn, kan de liefde gaan loskomen en gaan stromen. Als je die kunt loslaten, heb je aan mij 'betaald'. Daar wordt ik echt blij van. Dat geeft mij het 'nut van het leven'. --- Zelf heb ik nog de instelling, dat wanneer je geld vraagt, dat je ook de energie vraagt en dus slurpt. Want als je niet 'krijgt' dan help je ook niet, of mag de ander niet meedoen (met de seance) en sluit je die ander uit. Daarbij zit ook het gevoel van afstoten.
Als je een behandeling hebt gekregen, dan 'moet' je betalen, of het resultaat je nu bevalt en of het je nu geholpen heeft of niet. Hierbij wordt de 'dankbaarheid' voorbijgegaan, en dus ook de liefde.

Maar dan de persoon, die niet kan werken om 1 of andere reden, en dit wel kan doen of denkt te kunnen doen?
En wat is er mis met geld, als je daar niet het misbruiken ervan bedoeld?
Waarom wel een kop thee en geen geld?
Velen vinden het ook moeilijk om iets te krijgen en er niets voor terug te hoeven of mogen doen....
Los hiervan respecteer ik hoe jij ermee omgaat natuurlijk; is ook niks mis mee.

Gdan. stel dat jij ook bij je thuis gratis mensen zou kunnen helpen en met goed gevolg.
je wordt steeds bekender en krijgt het steeds drukker, op den duur moet je telkens vakantiedagen opnemen om de mensen te kunnen helpen.
En dat wordt zo erg, dat al je vakantiedagen op zijn gemaakt aan het helpen van mensen.
Wil je nog 3 weken met vakantie kunnen gaan, moet de drie weken opnemen voor eigen geld.
Dan gaat het je dus geld kosten!
Hoe nobel je dan ook bent, op den duur zal dit totaal fout lopen als je het voor niets blijft doen.
Het zal niet goed meer gaan voelen en je zult daardoor zelfs je gave kwijtraken.
Reken dan maar uit wat je bij je baas per uur verdient en ga dat rekenen als je iemand zal helpen.
Als jij goed werk aflevert, zal niemand er ooit over vallen, immers, de 'klant' weet van te voren wat het kost en gaat daarmee akkoord.

+1 trouwens GD voor je uitvoerige uitleg en mening. Het blijft voor mij ongelijkwaardig klinken.
Als jij mij helpt mag ik wel dankbaar zijn maar je niets geven/betalen.
Geld is gewoon gestolde energie, waarom wil jij dat niet van mij aannemen? Geld is iets wat IK kan geven.
Waarom wil jij wel geven maar waarom wil jij niet dankbaar zijn voor datgene wat ik in staat ben te geven aan jou?
Dat schept ongelijkwaardigheid. Jij stelt jezelf eigenlijk boven mij, hoe goed je het ook bedoelt. Dat doen veel helpers. Begrijp je niet dat het voor een ander even vreugdevol is om te geven als voor jou? Waarom gun je een ander die prachtige ervaring niet van het geven aan jou? Ik zeg dit nu nogal recht voor zijn raap om duidelijk te zijn. Laat ik een voorbeeld geven. Mijn moeder had een dierbare vriendin. Deze vriendin was fysiek zeer zwaar gehandicapt. Haar handen waren aan haar kin vastgegroeid doordat haar armen almaar weer krom groeiden, operaties hielpen niet, en zij kon niet meer lopen of zitten, dus lag de hele dag in een bed. Mijn moeder deed zeer toegewijd alles voor haar. Kocht tshirts, sjawltjes voor haar, etenswaren, waste tere kleding, naaide karweitjes, ging zeer regelmatig in het hospitaal bij haar op bezoek, regelde de financiele zaken voor haar en zou haar executeur zijn na haar overlijden. Mijn moeder hield van haar en haar vriendin van mijn moeder. Op een dag zei de vriendin tegen mijn moeder dat ze wilde dat mijn moeder een mooi gouden sieraad voor haarzelf zou kopen van het geld van de vriendin. Mijn moeder wilde dat absoluut niet. Ik heb mijn moeder gevraagd om het wel te doen. Zodat de vriendin eindelijk ook eens de vreugde kon beleven om te geven, zij was altijd genoodzaakt om te ontvangen door haar ziekte. Dit extreme maar waargebeurde voorbeeld zet ik even tegenover het jouwe GD. Het gaat erom dat je elkaar de vreugde gunt van het geven én ontvangen. Het evenwicht daarin is belangrijk in elke denkbare relatie.
Amen ;-))))

heb ik verdorie toch op duimpje naar beneden gedrukt, en ik min nooit.... Ik geef je er 2 plusjes elders voor terug :-)

@kristal, ed, ik laat het allemaal even bezinken. Wat jullie zeggen klopt ook, maar als ik het geld bekijk in de wereld (maatschappij) is het in mijn ogen ook de oorzaak van veel narigheid. Oorlogen, plunderingen, depressies, handelsbeursen, e.d. @Ed, wat ik doe is intensieve begeleiding van maanden. Het is niet na 1 sessie klaar. Ik kan hooguit met 2 personen in een periode werken.
Zelf ben ik meer een voorstander van 'pay it forward'. Maar is wel enigszins de balans bij mij kwijt van geven en ontvangen. Al hoewel ik ontvangen van anderen die mij weer helpen. Geef ik dat weer door aan weer anderen die ik kan helpen. Ik zie dat niet 1 op 1, maar als geheel.
Diegene die ik heb geholpen zie ik met liefde andere helpen. En zelf krijg ik de liefde van haar terug. Dat geeft mij voldoening, ik zal eens vragen of dat voor haar ook voldoenen geeft.

Reageer je nog op mijn vragen Gdan?
En nog even over geld: mensen misbruiken geld, maar mensen misbruiken ook liefde/energie of hoe je het wilt noemen.

@wendy ik geloof dat ik daar op antwoord in de andere reacties.

Dan zal ik er overheen hebben gelezen...ondanks lezen?

Bijvoorbeeld:
V: "En wat is er mis met geld, als je daar niet het misbruiken ervan bedoeld? "
A: "maar als ik het geld bekijk in de wereld (maatschappij) is het in mijn ogen ook de oorzaak van veel narigheid. Oorlogen, plunderingen, depressies, handelsbeursen, e.d. " V: "Waarom wel een kop thee en geen geld?"
A: Dit vertel ik op verschillende plekken, vooral het verschil tussen liefde/passie en geld. Geld moet, een kop thee niet. Verplicht vs vrijwillig. V: "Velen vinden het ook moeilijk om iets te krijgen en er niets voor terug te hoeven of mogen doen…."
A: "Inderdaad is ‘de huidige’ maatschappelijke instelling, er eentje waarbij iemand niet bij een ander in de schuld wil staan. Dus ‘zomaar’ iets ontvangen, zal voor de ontvanger vaak niet goed voelen. Hij wil dan ook iets terug doen. Er moet balans zijn voor het gevoel.
Maar wat zit daar achter? Wil hij misschien later niet de rekening krijgen, dus in de schuld staan? Dat is wel de reden van vroeger en nu, want voor niets komt de zon op." Voor op het laatste, denk ik dat 'we' ook moeten leren dat soms dingen voor niets gedaan worden. Puur uit liefde.
Is de balans dan weg? Als je het puur 1 op 1 zou zien wel, maar ik zie het als geheel:
"Zelf ben ik meer een voorstander van ‘pay it forward’. Maar is wel enigszins de balans bij mij kwijt van geven en ontvangen. Al hoewel ik ontvangen van anderen die mij weer helpen. Geef ik dat weer door aan weer anderen die ik kan helpen. Ik zie dat niet 1 op 1, maar als geheel.
Diegene die ik heb geholpen zie ik met liefde andere helpen. En zelf krijg ik de liefde van haar terug. " Moet iemand die geeft altijd iets terugkrijgen van die ander aan wie hij het geeft?
Moet iemand die iets krijgt altijd iets terug doen aan diegene waarvan hij het krijgt? Ik herhaal even deze zin:
""Inderdaad is ‘de huidige’ maatschappelijke instelling, er eentje waarbij iemand niet bij een ander in de schuld wil staan. " Vandaar dat er de 'daklozenkrant' is. Want zomaar 2 euro geven is erg moeilijk om te verkroppen. Maar is die daklozenkrant nu feitelijk nodig? Of komt het voort uit 'het niet bij een ander in de schuld staan"... voor zowel de dakloze als de 'gulle' gever? vervolgt...

Het zou zo gemakkelijker worden als we dat kunnen loslaten en gewoon 'onvoorwaardelijk' kunnen geven. En dat is dan nog minder moeilijk als 'onvoorwaardelijk kunnen ONTVANGEN.
Want als je 2 euro krijgt, dan vraag je je toch wat: Wat moet ik daarvoor doen.
Hetzelfde als iemand je hoofdpijn weghaalt: wat staat hiervoor tegenover. Geld is natuurlijk gemakkelijk, maar dat lost dat gevoel niet op en daarmee leren we niet om te kunnen geven en ontvangen ZONDER VOORWAARDEN. Dus puur uit liefde en passie.
Nogmaals het ONTVANGEN is het moeilijkste. Net zoals het geven van complimenten moeilijk is, puur omdat het ontvangen van complimenten ook moeilijk is. Kan dit wel geleerd worden.

Sorry dat ik even overheersend ben... Waarom is dit nobel:
http://www.telegraaf.nl/telesport/voetbal/fctwente/10347990/__Meer_zitjes_in_stadion_Twente__.html?p=12,1 En zijn de professionals die daarboven aan het werk zijn niet nobel (of komen die niet in de krant)? Het haalt de krant, omdat men dit nobel vindt, dat er zomaar iets gedaan wordt zonder er perse wat voor terug te krijgen. Het haalt de krant, omdat het zeldzaam is, maar men het kennelijk dus wel een instelling vindt die men meer zou willen zien.

Ik zie dat de krantenkop is veranderd. Deze kop had wel mijn aandacht getrokken: "Fans helpen bij montage zitjes"

Fijn dat je reageert! V: "En wat is er mis met geld, als je daar niet het misbruiken ervan bedoeld? "
A: "maar als ik het geld bekijk in de wereld (maatschappij) is het in mijn ogen ook de oorzaak van veel narigheid. Oorlogen, plunderingen, depressies, handelsbeursen, e.d. " Dat vind ik geen antwoord op de vraag: daar leg je uit, dat geld misbruikt wordt. De vraag is: wat is er mis met geld, los van het misbruiken ervan. V: "Waarom wel een kop thee en geen geld?"
A: Dit vertel ik op verschillende plekken, vooral het verschil tussen liefde/passie en geld. Geld moet, een kop thee niet. Verplicht vs vrijwillig." Iemand kan je met heel veel liefde geld geven.... het is aan jou om dat met liefde te ontvangen... ik denk eerlijk gezegd, dat jij problemen hebt met geld. Dat heeft bij jou een nare bijsmaak.
Verder: geld moet niet, en thee ook niet.
En voor een kop thee moet trouwens ook geld worden uitgegeven.... "Moet iemand die geeft altijd iets terugkrijgen van die ander aan wie hij het geeft?
Moet iemand die iets krijgt altijd iets terug doen aan diegene waarvan hij het krijgt?" Moeten niet nee, maar waaróm niet? Stel jij geeft in een relatie alleen maar, de ander geeft niks terug, die neemt. Want liefde teruggeven is ook geven hè: dus dat doet die persoon niet. Dan voel jij je toch, zacht gezegd, niet prettig? Liefde terugkrijgen is hetzelfde systeem als geld/goederen krijgen. Alleen is het liefde, niet iets materieels, en dan is het okee? Naar mijn idee zit daar een punt, of zie ik dat verkeerd? "Vandaar dat er de ‘daklozenkrant’ is. Want zomaar 2 euro geven is erg moeilijk om te verkroppen. Maar is die daklozenkrant nu feitelijk nodig? Of komt het voort uit ‘het niet bij een ander in de schuld staan"... voor zowel de dakloze als de ‘gulle’ gever?"

Dat denk ik wel ja. Wat ik me dan afvraag: vind die dakloze het denigrerend om je 2 euro te ontvangen, of vind jij het denigrerend om die 2 euro te geven? Ik denk het laatste eerlijk gezegd...en waarom? Zou het minder erg zijn voor je, om hem een aai over de bol te geven, een glimlach of een gesprek aan te gaan over liefde? Zou hij daar trouwens iets aan hebben? "Het zou zo gemakkelijker worden als we dat kunnen loslaten en gewoon ‘onvoorwaardelijk’ kunnen geven. En dat is dan nog minder moeilijk als ‘onvoorwaardelijk kunnen ONTVANGEN." Met je eens. De andere kant is, dat dit in feite óók een "moeten" is, een eis.
Ik geef jou onvoorwaardelijk en ik wil niks ontvangen.
Ik ontvang onvoorwaardelijk en ik wil niks geven.
Het staat hier wat krom, wat ik bedoel is: waarom zou een ontvanger niet ook onvoorwaardelijk mogen geven? "Het haalt de krant, omdat men dit nobel vindt, dat er zomaar iets gedaan wordt zonder er perse wat voor terug te krijgen. Het haalt de krant, omdat het zeldzaam is, maar men het kennelijk dus wel een instelling vindt die men meer zou willen zien." Ze krijgen er wel wat voor terug lees ik, namelijk meer zitplaatsen dan verwacht.
En dat is menselijk: je doet iets makkelijker als je er iets voor terugkrijgt. Iemand die liefde geeft en nooit liefde terugkrijgt wordt ongelukkig.
Een klein kind, dat onvoorwaardelijk liefde geeft en geen liefde terugkrijgt, krijgt het heel erg moeilijk in het verdere leven. Het is geven en nemen. En het zou heel mooi zijn, als beide onvoorwaardelijk zou kunnen.
Ik denk, dat alleen geven niet mogelijk is, zelfs niet wenselijk. Ik vind je niet overheersend, misschien jij mij wel ;-)

@Wendy ik ben bang dat we niet verder komen. We zijn op dit punt te verschillend.

gdan, ik begrijp je beweegredenen prima hoor, het is ook heel nobel om mensen gratis te helpen, ook ik doe dat wel eens eens keer.
Als ik iemand aanbied te helpen, ga ik na afloop geen geld vragen, ook al zouden ze het dan aanbieden, in dat geval zal ik het niet aannemen.
Ik heb het immers zelf aangeboden.
maar als de mensen van te voren al weten wat het gaat kosten en ze kiezen zelf er voor, dan heb je "voor wat hoort wat"
Kristal heeft het goed uitgelegd, dat het geven net zo belangrijk kan zijn dan het krijgen. een leuk voorbeeldje hoe het kan werken, jaren terug kocht ik een koffieautomaat voor in de zaak.
Er stonden bekertjes bij, melk en suiker.
Bordje er bij dat het gratis was.
Puur bedoelt om het de klant extra naar de zin te maken.
het was toen de allernieuwste automaat die er toen was, met prima koffie, chocolade en thee. Wat denk je wat er gebeurde: niets!!
Honderden klanten en niemand nam een gratis kopje koffie, zelfs niet als ik het persoonlijk aanbood!! Ik ging hier stevig over nadenken en verplaatste me in de situatie van de klant, zou ik ook gratis koffie nemen?
Nee, dacht ik toen, is een beetje hebberig, zomaar koffie te pakken omdat het gratis is.
En als je dan wel koffie zou pakken, dan zouden al die andere klanten zien, dat ik met de gratis koffie liep!! Ik was er uit, gratis koffie werkt niet!
Nieuw bordje er bij dat de koffie 1 gulden kost .
Die zomer waren er ruim 2.5 duizend kopjes koffie verkocht.
na twee jaar kocht ik van dat geld, opnieuw de allernieuwste koffieautomaat.
Iedereen tevreden en die gulden( 45 eurocent) vond iedereen erg goedkoop voor een prima bakje koffie. Een mens zit soms raar in elkaar.
Een beetje geld rekenen werkt vaak beter dan gratis en dat is juist omdat de mens liever wat wil betalen, dan gratis en dank je wel moeten zeggen .
betalen voor een dienst, maakt de mens gelijkwaardig aan de ander, een prima basis voor gegeven hulp.

@Gdan, okee.
Ik denk van niet, maar dat is mijn perceptie. Ik stel vragen bij je ideeën, meer niet.

@Ed, Over je voorbeeld met het koffieautomaat.
Als ik zelf bij je zou komen (en ik ken je niet:-), dan zou ik ook geen koffie nemen. Omdat ik dan denk dat die koffie alleen voor klanten is, en ik zou meer het gevoel krijgen dat ik iets bij je moet kopen. Ook als je dat met je liefste gezicht zou aanbieden. Ik sta immers in je zaak. Dus wat jij doet heeft zakelijke bedoelingen, zo ook het binden van klanten. Bij het woordje 'gratis' staat een Nederlander al op zijn hoede, hij is alert en zoekt naar eventuele voorwaarden. Wat voor niets gaat alleen de zon op. Dus is er altijd een bedoeling. Dit zijn allemaal gedachten die mensen hebben Ed.
En juist de gedachten, vind ik zelf de 'blokkerende' gedachten. Jij hebt het opgelost door er een euro voor te vragen. Daarmee omzeil je enige blokkerende gedachten. Maar die gedachten zelf zal je nog steeds niet hebben opgelost. En men blijft nog steeds op zijn hoede voor het woordje 'gratis' en zomaar iets krijgen/geven Bij ons wordt de koffie bij de appie (AH), gratis aangeboden. Gewoon een automaat. En hier is het soms best druk en ook het zithoekje erbij.
Dus waarom lukt het appie wel en jouw niet? Het is ook gewoonte en met moet leren om anders te denken. Minder blokkerend. Bij de appie heeft men een andere gedachte gekregen: Ik koop al zoveel bij de appie, die koffie heb ik nu wel 'verdient'. Dus is het meer het 'nemen' geworden. Wel al een stap in de goede richting... Zelf zou ik bij jou koffie automaat het volgende bordje erbij hangen: "koffie - gewoon omdat het even lekker is".
Ik ontwijk ook hiermee het woordje 'gratis', maar prikkel de ander wel om voor niets iets te nemen. Of het ook zal lukken met dit bordje, kan ik niet uittesten. word vervolgt...

In Nederland heeft 'gratis' nu eenmaal al een hele specifieke en complexe betekenis gekregen. Natuurlijk door marketing strategieën en misbruik.
GRATIS mobiel internet voor 2 maanden. Maar daarna wel een automatische abonnement die stilzwijgend wordt verlengt en waarbij men moeilijk weer van af komt.
GRATIS krant krijgen in het winkelcentrum, maar wel alleen als je je gegevens achterlaat.
Al die ervaringen zitten in onze gedachten 'opgesloten'. Ik weet zeker, dat als jij je koffie neerzet langs de straat en dus zonder zichtbare bedoelingen, dan wordt jou koffie gedronken en je lieve gezicht helpt hierbij. Terwijl hetzelfde lieve gezicht je niet had geholpen in je eigen zaak. En dan nog is men 'even' argwanend. Zeker op een warme dag, je bent een klein kind en een kraampje met limonade. Wie verwacht er nu van een kind iets anders als goede bedoelingen.

1 gedachte zit in ons vast die overheerst: "Voor niets gaat alleen de zon op"
Uiteraard als negatieve gedachte, maar wel een waar we continu op terugvallen. Wat we tegen anderen zeggen om te waarschuwen, wat we onze kinderen leren. Zou het niet heerlijk zijn om 'bevrijdt' te zijn van die gedachten? Dat we zelf invloed hebben op de maatschappij, maar veel belangrijker, onze eigen leefomgeving.
Zoals voor alles geldt, elke verandering begint bij jezelf. Dit is iets waar ik helemaal achter sta en in 'mijn' omgeving wil veranderen.
Dus ik ontvang liever geen geld, maar ontvang wel je liefde met alle liefde. Dus ook het kopje thee. --- @Wendy, ik zie geen uitkomst in onze discussie, omdat ik hierin te veel geloof. En jij in het jouwe.
De vragen die je stelt hebben mijn antwoord gehad, maar die zijn weer helemaal weerlegt en omgebogen waarin me helemaal niet kan vinden.
Ik ruik een padstelling die ik heel vaak met cryofiel heb gehad.
Ik ken me eigen opvatting en ik voel deze heel diep van binnen.
Het botst teveel, en ik bespaar mezelf de moeite zoals ik die ken bij andere discussies.

Geeft niets dat je even zoals je zelf zegt "overheersend" overkomt.
Jij probeert jouw gevoel/mening te uiten, dus soms wil je dan even héél duidelijk zijn. Maar eigenlijk is er maar 1 verschil, zoals ik het zie.
Jij wilt geen geld vragen omdat je naar de buitenwereld kijkt en het zo niet wil doen. Want zoals zij het doen zuig je mensen financieel uit.
Ik vraag wel geld omdat ik in mijzelf kijk en weet dat ik juist vanuit liefde en respect een wisselwerking en gelijkwaardigheid op prijs stel.
Ik maak op die manier niemand afhankelijk van mij, omdat ik het doe zoáls ik het doe. Maar het blijft een feit:
iedereen kan er het beste zo mee omgaan als zijn/haar eigen innerlijk aangeeft.
Gewoon bij je eigen gevoel blijven wanneer je de balans zoekt.

GD, ik lees hier jouw reacties nog even op die van Wendy en Ed.
En ik kan niet om het gevoel heen dat jij zelf geblokkeerd bent in het ontvangen van een materieel, geldelijk dank je wel.
Als je leert dat je geld in en met liefde kan ontvangen, pas daarna kan je bewust kiezen of je wel of niet met geld betaald wilt worden voor je diensten.
Pas als je geld wél met en in liefde kan ontvangen, pas dan ben je vrij in je keuze.
Dit is echt niet naar bedoelt GD, dat weet je wel, maar zo voelt het voor mij.

@Kristal: dit is in een andere vorm ook wat ik schreef, in ieder geval wat ik bedoelde.
@Gdan: wat jij schrijft is absoluut niet mijn bedoeling.
Ik vind het jammer, dat je het zo opvat, maar dat ligt bij jou denk ik en niet bij mij. Het is niet zo, dat ik jou je geloof wil afnemen. Ik stel, nogmaals, vragen, meer niet.
We verschillen naar mijn idee namelijk helemaal niet zo qua inzichten, alleen vraag ik me hetzelfde af wat Kristal ook schrijft. Misschien is haar manier van omschrijven voor jou beter dan die van mij. Er is voor mij ook geen patstelling. Jammer, dat jij dat zo ervaart en de discussie afbreekt.
Ik respecteer dat uiteraard wel en zal niet meer reageren.

Ja Wen, ik begreep precies wat je bedoelde, en je stelt heel verhelderende vragen.
Maar ik vind zowiezo dat je daar goed in bent.

Fijn te lezen Kristal, dat doet me goed!

gdan. zeker mensen hebben argwaan als er iets voor niets is te verkrijgen.
Ook denken ze er geen recht op te hebben en dat andere
misschien ook zien dat ze er wel gebruik van gemaakt hebben.
Dus ergens heeft mijn voorbeeld wel raakvlakken met de vraag, maar tegelijk ook weer niet.
Zo zie je dat een mens raar in elkaar zit
Maar ik begrijp jou ook best hoor, het is voor jou meer een vriendendienst en vrienden vraag je geen geld.
Bedankt voor je uitvoerige uitleg.

+1, ik reageer bij de reacties onder mijn antwoord

@Kristal: mee eens.
+1

+ Kristal, helemaal mee eens!!!

Juist kristal, er ontstaat een gelijkwaardigheid door er voor te betalen.
+

bedankt voor jullie support :)

Inderdaad, onkosten zijn er ook nog. Het is zeker niet de bedoeling dat je er nog gaat aan toeleggen :)
+1

precies Ed! zo werkt dat... +1

Ik ken je situatie reeds en redenen, opnieuw een +1.

Zelf heb ik die situatie ook gekend met diegene die ik heb geholpen.
In het begin was haar dankbaarheid ook te groot, dat ze hiervoor wat terug wilde doen. Niet in geld-waarde (wat ze had niet veel te makken), maar op een andere wijze. Ik vertelde haar dat ik op mijn beurt weer wordt geholpen door een ander en op dat moment was dat ook zo, en had ik 'iemand anders' ontmoet die precies datgene goed kon wat ik nodig had. Ook jij heb mij van tijd tot tijd vrijblijvend geholpen, zonder iets terug te verwachten.
Ik vertelde haar ook dat zij een ander weer zou kunnen helpen. Dus het 'schuldgevoel' of die dankbaarheidsgevoel, hoefde niet perse in gelijkheid wordt terugbetaald.
Het heeft wel even geduurd voordat dit 'zaadje' is gegroeid en gebloeid. Maar het is uiteindelijk wel goed gekomen hiermee. Mijn ex had ook dezelfde moeite. Zij vond (haar perceptie) dat ik haar veel meer hielp dan zij mij kon helpen. Terwijl ik nu een klein keukenprinsesje ben geworden en ik dit van haar heb meegekregen... ondanks dat ik dit aan haar vertelde, kon zij niet echt de balans vinden. Begrijpelijk, want de stappen die zij doormaakt, waar voor haar enorm groot, groter dan de werkelijkheid. Nu help ik mensen anders dan jij dit doet. Waarbij ik geen sessies heb, maar gewoon wanneer het uitkomt. Niets geen plannen en niets geen afspraak.
Jij hebt vele die bij je komen. Ik een enkeling.
Zelf ben ik ook nog in 'de groei'.

+ Ed

gdan. eigenlijk verschillen we minder van elkaar als je wel denkt, mensen die ik hier op G.V. tegenkom en hulp nodig hebben, help ik natuurlijk ook, op afstand of nodig ze bij me thuis uit, hier reken ik ook niets voor.
Omdat ik zelf de hulpaanbieder ben.
Maar zouden ze gewoon een sessie willen en vragen naar een prijs, dan zie ik het als een dienstverlening en zal ik wat rekenen.
Op mijn gevoel los ik het dan op.
En dat gevoel moet ik koesteren.
Daar draait alles om, niet het geld, gelukkig niet.

puur zakelijk bekeken.
+

+1