Hoe werkt het met synchroniciteit ?

En zo heb ik een collega die een nieuw huis zocht. En er kwam dus een perfect huis vrij. Alsof die bewoners (geen enkele relatie) de behoefte hadden om ook te verhuizen.
Maar misschien wilde mijn collega een nieuw huis, omdat de andere zijn huis wilde verkopen. Wie zal het zeggen.

Fijn voor die collega. Maar weet je: er komen continu huizen vrij. Soms heb je daarin wat meer geluk dan anders. Dat is nu eenmaal zo. Ik zie geen reden om dan maar een hoop dingen te verzinnen waarvoor verder geen enkele aanwijzing bestaat. Hoe verklaar je anders dat er vaak een huis vrijkomt dat goed genoeg is, maar net niet perfect?

Jij noemt het dan toeval. Ik noem het synchroniciteit of minder aangesloten op synchroniciteit.
Het is toch prettiger als je het wel kunt sturen, dan dat je afwacht op een toeval welke wel of niet gaat komen.

Het zou prettig zijn als je het zou kunnen sturen. Dat is echter geen reden erin te gaan geloven. Ik zou me bijzonder ONprettig voelen bij het idee dat mijn beeld van de realiteit onjuist is. Volgens jouw redenatie zou je je fiets niet op slot hoeven zetten. Want het is toch prettiger als niemand andermans fiets meeneemt.

Dat ik ook het moeilijke van dit verhaal. Jij geloofd niet dat je fiets veilig zal zijn. Dat is hij dan ook niet.
Ik voor de fiets onderwerp ook niet het volledige vertrouwen en dus de juist gedachtenpatroon. Voor andere onderwerpen is het eenvoudiger voor mij. Bovendien is je relatie met de fiets niet goed genoeg. Je zegt meteen een ideaal beeld voor de wereld: niemand andersmans fiets meenemen. In feite is deze nuanceren al voldoende: mijn fiets staat veilig en niemand zal die meenemen.
Dat zegt natuurlijk niets over de fiets die ernaast staat of andere fietsen.
Om meteen een wereld ideaal beeld te moeten visualiseren zodat het niet gebeurd is natuurlijk super moeilijk en zal niemand kunnen doen. Alleen in hun eigen omgevingen en voor zichzelf kan het.

Maar - met zo'n houding kun je toch ALLES verklaren? WAT er ook gebeurt, het ligt aan degene die het overkomt. Ten eerste is dit respectloos tegenover mensen die domweg pech hebben. Ten tweede lijkt het een verklaring, maar is het dat niet - juist doordat zo'n redenering altijd waar lijkt te zijn, of hij nou waar is of niet. Dat betekent dat de redenering losstaat van de werkelijkheid (in de hoop dat je deze uitleg kunt volgen).

het gaat ook erg ver en diep. Daarom geloof ik ook niet in pech, geluk of toeval.
In alle gevallen waarin dit een uitleg lijkt te zijn, blijkt met doorvragen dat het een self fullfilling prophecy is.
Je zegt respectloos. Maar wat men niet weet kan men niet fout doen.

law of attraction...
Wat je ook overkomt trek je zelf naar je toe. Als je constant negatioef blijft denken trek je het ook merendeel naar je toe... zet je deze gedachten om in positieve gedachten dan zal uiteindelijk alles ook veel positiever gaan lopen. En of je dat nu wel of niet gelooft, ik ben daar het levende bewijs van. Voorbeeld. Ik was altijd bang mijn auto over de kop te gaan, dat gebeurde ook, in een onbewaakt ogenblik.... Ik wilde samen met mijn partner op basis van twee uitkeringen toch een huis in een betere buurt, eebn koophuis nog wel. Er was eigenlijk weinig kans. Toch kwam die uitweg en kregen wij dat huis, omdat ik er mijn zinnen op had gezet, het al als van mezelf beschouwde en toen losliet

Je ziet het misschien niet subtiel genoeg Cryofiel. ( allereerst wil ik zeggen dat ik je antwoord heel waardevol vind ). Niet * alles* wordt beinvloed in de denkwijze van de synchroniciteit . Ik denk vaak dat in de betrekkelijke chaos , lijntjes worden gevormd tussen personen, omdat zij dit aanvoelen. Het voorbeeld van een baan. Iemand wil die of die baan , gaat nadenken , en komt dan ineens , zomaar op straat ( of in de trein ) iemand tegen die over zijn baan vertelt. Jij denkt dan : dat is wat ik wil. Heel toevallig werkt die persoon ook nog eens in de plaats waar jij ook komt te werken ( maar dat weet je nog niet ) . Je solliciteert bij dat bedrijf en nét daar is juist vraag naar die functie waar jij je in kan vinden. Eigenlijk heeft jouw ontmoeting de poort geopend naar dat wat je wilt ( al is dat tot dan toe nog onderbewust) . Op dit moment zijn er niet zoveel banen. Zou iemand nu ditzelfde meemaken met die ontmoeting en dat praten over die baan dan zou waarschijnlijk die opening zich niet voordoen. Omdat de omstandigheden niet gunstig zijn. Dat is de chaos waar je niets aan kunt doen. Hetzelfde als met het leegroven van je huis, het aangereden worden op straat , het stelen van je fiets... Dat overkomt je door de chaos . Of je krijgt de mexicaanse griep . Je hebt het proberen te voorkomen en je hebt heel lang voorkomen dat je ziek wordt , maar dan heb je een werkbijeenkomst met die hoestende collega die de griep van zijn vrouw die terug is gereisd vanuit Engeland ( waar de griep heerst ) . Dat lijkt me volmaakte chaos. Iedereen kan Mexicaanse griep krijgen. Maar als jij wordt uitgenodigd voor een "griep feestje " waarin behalve gefeest je ook besmet kan worden dan * kan * het zijn dat de synchroniciteit van het feestje er is om jou te behoeden voor het krijgen van de griep op het verkeerde moment. Het verschil is zo subtiel. Ik heb een oproep gekregen voor de griepprik van vorige herfst Het is de eerste keer dat de huisarts mij oproept voor de griepprik . Ik denk dan niet ,"oh synchroniciteit , het is de bedóeling dat ik die griepprik krijg". Nee ik denk "typisch een geval van onnoodzakelijke ingrepen in het chaotische proces van het leven". Geen griepprik , meer vrijheid !

Als ik je goed begrijp, kan ik jouw manier van redeneren als volgt samenvatten: --  De wet van synchroniciteit zegt: er zal gebeuren.
--  Als gebeurt, zeg je: zie je wel, de wet van synchroniciteit is bewezen!
--  Als niet gebeurt, zeg je: tja, dat is de chaos. De wet van synchroniciteit staat nog steeds overeind! Snap je wat ik bedoel?

@Cryofiel, een +, alleen voor je *heldere* bijdrage!

Stel je je open voor de alternatieve verklaring voor wat je hier beschrijft?

Dat kan ik proberen, zolang het algemeen kan blijven. Bovendien heb ik hierover nog niet genoeg kennis om alles te kunnen onderbouwen maar ik weet wel dat het werkt. Er zijn alleen regels aan verbonden. GV leent zich er niet voor misschien het genoeg uit te kunnen leggen. The Secret, ook niet. Het is niet compleet. Probeer maar.

Om te proberen en te *zien*, heb je wat extra kennis nodig. In dit geval: kennis over de psychologie van de mens, kennis over de werking van de menselijke geest. Zonder die kennis lijkt het net of synchroniciteit, of de law of attraction, werkt. Mét die kennis zie je ineens veel meer...

klopt, je ziet waar je moet beginnen, voelt eerder gezegd.. een regel is: doe wat je blij maakt, wat goed voelt. en neem nooit een beslissing als je op dat moment niet in tune met jezelf bent...
de wegen worden je aangeboden zodra je eeen wens maakt. Wil je bijvoorbeeld je verdiepen in schrijven, dan kom je ineens ook mensen op je pad tegen die daarmee te maken hebben, of "toevallig" een leuke aanbieding voor een cursus verhalen schrijven. Dat is dan ook nog een bepaald gevoel ( en dat is moeilijk te omschrijven) dat je erbij krijgt, dat je denkt: "Dit moet ik doen" of "Met die persoon moet ik eens praten" omdat je het gevoel hebt dat te moeten doen...

Dat is precies wat ik bedoel! Wat je beschrijft, klopt bijna helemaal. Behalve dat de wegen je niet worden aangeboden (dat vereist een intelligent "iets" dat jou bepaalde wegen aanbiedt), maar dat je die wegen ineens ziet doordat je op een andere manier gaat kijken. Ik zie pure psychologie. Daarmee kan ik alles wat je beschrijft verklaren. Met andere woorden: ik hoef er niets meer bij te verzinnen om tot een verklaring te komen, want ik heb alles al! Je probeert iets te verklaren dat al verklaard is...

joh :) Maar dat wist ik al. Ik was daar alleen zelf nog niet. Maar maakt het wat uit dan dat het al verklaard is? k Denk dat we het hier over iets hebben dat duizenden jaren geleden al ontdekt en verklaard is... Het maakt mij niet uit door wie en wanneer,. Het maakt mij uit wat ik zelf ervaar en hoe ik mij daar zelf bij voel.

Hmm, dat is absoluut niet mijn manier van leven... Ik zal met je delen hoe dit op mij overkomt. Het klinkt alsof ik iemand hoor zeggen: "De aarde is plat. Ga er in je leven maar van uit dat de aarde plat is. Ga nooit, maar dan ook nooit, meer dan 2500 km van je woonplaats vandaan - want dan loop je écht de kans dat je van de aarde afvalt, regelrecht de hel in." "Ja, ik weet wel dat al heel lang bekend is dat de aarde rond is. Ik weet ook wel dat we met een platte aarde in de problemen komen met hemelmechanica, seizoenen, en wat al niet meer. Maar dan kijk ik lekker de andere kant op." "Gevoelsmatig voel ik, nee, WEET ik, dat de aarde plat is. Daar richt ik mijn hele leven op in. Ik raad iedereen aan, dat ook te doen." "En niet te ver weg gaan van je woonplaats...!" Zo komen jouw woorden op mij over. Een schijnwereld creëren, omdat dat fijner voelt. En vergeten dat het helemaal niet fijn voelt te weten dat je in een schijnwereld leeft. Ik kan dat niet. Echt niet.

sja, als jij dat zo wilt denken :) ga je gang

Nee hoor, zo wil ik het helemaal niet denken. Ik deel alleen maar met je hoe jouw wereldbeeld op mij overkomt.

dit is maar een klein stukje. Ik zei al: ik ben deze kennis niet helemaal meester plus het is lastig via tekst en met zo weinig tekens gevoel uit te leggen en alles erom heen. Dan kun je ook geen goed beeld vormen. Er komt zo giga veel bij kijken... zou zeggen ga het zelf lezen en kijken en uitproberen...

Hey @forallweknow. Heel erg bedankt voor je poging en ik weet hoe lastig het is om het subtiele in deze gedachten gangen naar boven te halen en bespreekbaar te maken .

thnx GE. t is maar een fragment van iets ontzaglijk groots... zoiets moet je zelf ervaren.. en ieder heeft er weer zijn eigen weg in..

Ik heb mijn eigen weg al bewandeld. Een belangrijke ontdekking: als je continu het gevoel hebt dat er "nog iets" moet zijn, iets belangrijks, iets dat nét om de hoek ligt, iets waar je *bijna* achter bent maar nog nét niet ... ... en als dat zo blijft ... ... dan moet je serieus gaan kijken of je geen waanidee najaagt. Dat was bij mij namelijk het geval. Dat wat ik zocht bleek mijn eigen wens te zijn, niet de realiteit. Vandaar dat het steeds nét buiten bereik bleef.

nee dat heb ik eigenlijk niet... maar dank je

@Beste Cryofiel, je laatste reactie. Pas wanneer je niet meer zoekt zal je het ontdekken.
Dat najagen belemmert; te veel gefocused op resultaat.

Ik ontdek mijn fietssleutels toch het beste wanneer ik ze wél zoek.

Hahahaha...... gevat hoor.

;-) Maar serieus, het werkt inderdaad beter wanneer je het even laat rusten - althans, soms. Je kunt het echter pas laten rusten als je er eerst flink over aan het denken bent geweest. De oplossing ligt dus in het zoveel mogelijk aspecten ontdekken, een zo breed mogelijke blik krijgen, zoveel mogelijk verbanden zien - kortom, inzicht verkrijgen. Daarna even loslaten. Herhaal het voorgaande zolang dat nodig is.

Ook een goede aanbeveling.

Ik laat gedachten altijd een heel eind toe en ben ik te onrustig dan schrijf ik, daarna tai chi of mediteren, en dan kan ik het loslaten. Ben ik TE onrustig, dan kan ik het niet zo even laten rusten... Ik moet er dan eerst actief wat mee doen of een hele sterke stemmingsschakelaar zoeken.

Wat zouden je gedachten, wanneer je TE onrustig bent, in het ergste geval toe kunnen leiden?

juist, dat heb je kort en helder omschreven Lifehacker
dat is het precies.
+