Jezus in je hart toelaten enzo...hoe moet dat dan?
Ja ok, mooi dat je Jezus in je hart toelaat…hoe doe je dat dan? Ook weer zoiets vaags…laat je dan een gedachte toe in je denkwijze ofzo? Ik bedoel dat ik een duidelijk antwoord wilde en geen tekstverwijzingen steeds. Wat en hoe stel ik mij open…hoe doe ik dat…moet ik dan net zo gaan denken als bijvoorbeeld iemand die dronken is? Dat alles maar mooi is en even alle zorgen weg? Je belandt toch in een soort onderbewustzijn? Als God wil dan komt Hij toch automatisch…moet ik dan echt zoooo ontzettend diep in mijn hersens gaan graven en een bepaalde gedachtengang toelaten en doen alsof dat wat er dan gebeurt God/Jezus/Heilige Geest is?
Ik probeer al 18 maanden lang serieus bezig te zijn met dit onderwerp…de Bijbel spreekt tegen mij en ik snap veel dingen, maar door heel veel ellende ben ik misschien teveel gaan doemdenken en laat ik God geen ruimte…hoe moet ik dat dan weer toelaten? Ik ben geen robot die even een knop omzet en alle ellende vergeet. Als ik sommige mensen in mijn kerk zie dan vraag ik me af of ik het wel echt wil…geloven. Er komt zoveel vaags bij kijken steeds en ik zie zoveel mensen om mij heen die alleen maar doen alsof…praten in tongen die ze in de slaapkamer aan het oefenen zijn, nou sorry…dat heeft totaal niets te maken met de uitstorting van de HG! Dus wie kan mij in gewoon plat Hollands uitleggen hoe ik vrede kan vinden in mijn hart zonder daarvoor een cursus denken te moeten gaan volgen?