Worden de papiertjes in de klaagmuur van Jeruzalem systematisch weggenomen?

Even als antwoord op deze vraag een artikel uit Trouw (5 oktober 2006)

Klaagmuurpapier mag niet meer verbrand


De Klaagmuur in Jeruzalem is populair. Jaarlijks verdwijnen er miljoenen briefjes in, met smeekbeden, wensen, verzuchtingen. Die papierberg mag niet langer verbrand worden.

Rabbijn Shmuel Rabinowitz, de geestelijke die de Klaagmuur in Jeruzalem onder zijn hoede heeft, weet hoeveel papiertjes er in de kieren en gaten van de muur worden gepropt. Vier keer per jaar haalde schoonmaakpersoneel er honderden zakken vol uit vandaan. Die gingen altijd naar de Olijfberg, waar ze werden verbrand.

Dat mag niet meer, vindt rabbijn Rabinowitz, want het verbranden zou kunnen worden opgevat als een vernedering voor de schrijvers van de miljoenen beden.

Dat meldt de Isarëlische krant Haaretz.

Wat er wel met de tonnen papier moet gebeuren, is niet duidelijk.

Volgens Rabinowitz mogen bezoekers – seculier of gelovig – geen stukjes steen meer als souvenir meenemen, ook niet als er een brokje losgeraakt is uit de muur die duizenden jaren oud is. Elke steen heeft, zo redeneert Rabinowitz, dezelfde heiligheid als de heel Klaagmuur.

Het aanraken van de muur is volgens Rabinowitz niet toegestaan, uiteraard met uitzondering van het bidden en van het plaatsen van papiertjes in de muur.

De rabbijn kampt soms met tegenstrijdige belangen. Het reinigen van de muur stuit op bezwaren vanuit halachisch (joods-wettelijk) perspectief. Zo kon een godslasterlijke tekst die een Italiaanse toerist op de Klaagmuur had gespoten, maandenlang zichtbaar blijven.