Kaarsen branden.Is er een Bijbelse basis voor?Met welke gedachte doen mensen zulke dingen?

Vroeger gebruikte men brandoffers met geurige kruiden of voedingsmiddelen om de goden gunstig te stemmen. De geestelijke goden hadden genoeg aan de reuk. Omdat brandoffers nogal moeilijk te realiseren werden op den duur, en er kaarsen uitgevonden werden, is men op kaarsen overgegaan.
En om te zorgen dat de kerken niet teveel vervuild worden door de roet van de kaarsen, kun je tegenwoordig soms ook een electrisch lichtje laten branden

Da's heeeel lange geleje een 1-2 tje geweest tussen de kaarsenfabrikant en de kerk en dat loopt nog steeds.

De mens is als een brandende kaars.
De kaars staat voor het lichaam. Het vlammetje is de ziel.
Als het lichaam op is, gaat de vlam uit.
Omdat de ziel angst zou hebben voor het donker, steken nabestaanden een speciale kaars aan.

Licht staat voor leven. Jezus is het licht der wereld (zie bijbel). Daar verwijst de paas-kaars bijvoorbeeld ook naar. Door een lichtje te ontsteken voor een overledene of iemand die ziek is, wens je diegene leven, liefde.

Door de handeling van het aansteken van het kaarsje gedenk je diegene waarvoor je het kaarsje aansteekt. Vaak bidden of mediteren mensen ook bij het aansteken van een kaarsje. Het is wel heel duidelijk een katholiek gebruik. In de protestantse kerken en evangelischere gemeenten kom je dit eigenlijk niet tegen.