Wat zeg je / doe je als je na je dood erachter komt dat God wel blijkt te bestaan, terwijl je zijn bestaan altijd hebt ontkend?

simpel... "dan had ik toch geen gelijk" en ik heb mijn hele leven wel gezegd dat ik er absoluut naast kan zitten.

Nee. Geen excuus. Ik heb aangegeven dat hij zich moet tonen. als hij dat niet doet.. Tja, dan kan je niet verwachten dat een individu, wat een stel hersenen gekregen heeft voor reflectie & zelf-onderzoeking, zijn leven baseert op een boek wat claimt 2000 jaar oud te zijn, zonder enig verder bewijs voor het bestaan van een dergelijke godheid.

Als er een god bestaat dan zal deze ook inzien dat het onredelijk is te verwachten in iets te geloven wat tegen elke logica en tegen alle wetenschappelijke kennis op aarde ingaat. Geen excuses nodig.

nee ik heb geen excuus. het enige wat ik heb is mijn overtuiging, dat ik goed heb geleefd. met goed bedoel ik met aandacht voor mijn geliefden, vrienden en familie, de gemeenschap waar ik leef enz. dat ik zuinig ben geweest op onze aarde. dat is alles.
als ie toch blijkt te bestaan, moet ik dus met de billen bloot, maar ik durf de vergelijking met veel (schijn)heilige knarren wel aan.

Ik zou gewoon eerlijk zijn tegen God dan... gewoon zeggen dat het leven me zo aan het twijfelen bracht dat ik het ook niet meer wist.
Ik zou dus vertellen welke keuzes ik moeilijk vond en dat Hij me blijkbaar toch hielp met die keuzes, al ontkende ik Zijn bestaan. Daar zou ik hem voor bedanken en ook mijn excuses aanbieden omdat ik aan het bestaan van een God getwijfeld heb.

Je kunt ook een soort verzekering afsluiten, voor als god tegen je verwachting in toch blijkt te bestaan, door nu goed te leven en geen gekke dingen uit te halen. Kortweg: gewoon normaal leven dus.

Als je je dan uiteindelijk toch blijkt te moeten verantwoorden, dan is er geen vuiltje aan de lucht en heb je geen probleem.

Dan nodig ik hem uit voor een kopje thee of een koud biertje. We hebben elkaar vast wel het één en ander te vertellen.
Of ik een verhaal klaar heb, nee ik zie wel hoe het gesprek loopt.
Of ik een excuses heb, waarvoor?

Excuus? Ik ben tot deze conclusie gekomen omdat ik geen overtuigend bewijs kan vinden voor het bestaan van een god, en ik graag in elk geval eerlijk ben tegenover mezelf. Op dat moment een excuus gaan verzinnen, betekent dat ik uiteindelijk mezelf zou verloochenen. Zolang ik ben wie ik nu ben zal dat dus niet gaan gebeuren - deze conclusie is gebaseerd op alles wat ik nu weet.

Met de juiste extra kennis zou ik nu mijn positie veranderen, en als ik hem/haar/het daadwerkelijk zie (en dus zou kunnen weten dat hij/zij/het daadwerkelijk bestaat) zou ik mijn positie aanpassen. Maar dat betekent niet dat ik mijn huidige positie ten onrechte heb - het is een volledig correcte positie gebaseerd op mijn kennisniveau nú.

Ik ga geen smoesjes verzinnen om eerlijkheid "recht" te praten, want het is niet krom.

Toegevoegd na 1 uur:
Ziekte en calamiteiten hebben we ervaren, direct of indirect. Er zijn vele, vele aanwijzingen dat er een mogelijkheid bestaat dat je huis afbrant, je ziek wordt, er een ongeluk gebeurd, etc.

Voor het bestaan van enige godheid is veel minder tastbare aanwijzing.

Ik zeg: "O, je bestaat dus wel!"

Geen excuses. Heb ik nog een paar pittige vraagjes die ik hem wil stellen.

Kan ik hem eindelijk ter verantwoording roepen!

ow fijn u te ontmoeten ...... ik heb al ZOVEEL over u gehoord .......maar vertel ......hoe zit het nu

nee geen excuses en dat is ook helemaal niet nodig. Volgens mij heeft God genoeg gevoel voor humor als hij bestaat. Ik geloof zelf niet zo in een god die je keuzes beoordeelt, ik denk dat je dat zelf gaat doen, net zoals je nu al doet en dingen die je nu nog niet goed onder de knie hebt in een volgend leven wel gaat leren

Dan had ik het voorheen mis en veranderen m'n ideeën overeenkomstig: gewoon een nieuw inzicht op basis van nieuwe feiten. (Maar dan moet ik er wel echt van overtuigd zijn dat ik inderdaad dood ben en dat ik ondanks dat toch dingen ervaar.)

Op basis van wat ik nu weet schat ik de kans op een (verzekerbaar) ongeluk veel groter in dan de kans op het bestaan van iets dat het hele universum creëerde en zich bovendien met het persoonlijke leven van mensen bezig houdt via gebeden.

Ha, die ODE;

Als je gewetensvol hebt geleefd en niemand tekort hebt gedaan heb je in mijn beleving helemaal geen excuus nodig voor het ontkennen van het bestaan van God. Mensen die zeggen in God te geloven en niet volgens Zijn woord leven hebben dat wel.

(t) jezus, is dit een opname voor Candid Camera?? In de hoop dat hij/zij?? gevoel voor humor heeft(*_*)

Toegevoegd na 1 minuut:
Dit is btw een serieus antwoord. Zo zou ik reageren wanneer ik niet in God zou geloven!

Als God toch zou blijken te bestaan, dan heeft Zij er begrip voor dat niet iedereen zomaar geloven kan zonder bewijs. Zij heeft ons dan toch zelf geschapen?

Gods werkwijze is altijd rechtvaardig ook in het verleden. Hij waarschuwt eerst en dan straft hij. Als je willens en wetens op de hoogte was van het feit dat hij bestaat, je duidelijke aanwijzingen van zijn bestaan heb gezien, zal hij je natuurlijk dienovereenkomstig beoordelen. Als je absoluut er niets aan kan doen om van het bestaan van hem overtuigd te zijn, zal hij ook daarmee rekening houden.
Alleen bij hem telt je hart. Mensen kan je met je woorden en houding bedriegen, maar iemand met zijn macht niet.
Wat was je reden van ontkenning? Niet met het gevoel te willen leven om aan hem rekenschap willen geven? Vrij te zijn? Impopulariteit te vermijden, omdat je bij de grote meerderheid te kunnen behoren? Onderzoek dan wat de waarheid in deze is, voor het te laat is!

Geen excuus of verhaal... hoe kan je iets bedenken tegen over een macht die je ziel heeft gecreëerd en weet al de mogelijk scenario's van wat je gaat doen voor dat je geboren wordt? Ik zal gewoon stil zijn en wachten op mijn volgende les.

Ik zou gewoon eerlijk toegeven dat ik altijd ongelovig ben geweest, en hem dan mijn excuses aanbieden.

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik zal hem dan wel vragen waarom ik in mijn leven nooit iets van zijn aanwezigheid gemerkt heb.

Het is jammer dat op deze serieuze vraag in het algemeen spotten wordt geantwoord. Dit is een heel ernstige vraag waarvan je het antwoord op meerdere plaatsen in de bijbel kan vinden. Twee wegen zijn er. Hemel of hel. En God zal zeggen: ga weg van mij in de buitenste duisternis, Ik heb u nooit gekend. Op duizend vragen zal je geen antwoord hebben. En je zult eeuwig zeggen: had ik maar .... had ik maar.

Wanneer je straks daarboven komt, zul je in een andere dimensie zijn.
In een volslagen andere vorm van 'zijn' zul je God daarboven alsnog herkennen en 'thuiskomen'.
Daar hoef je niet bang voor te zijn.

God beoordeelt of veroordeelt niet.
Hij zal je helpen bij het terugkijken op je aardse bestaan, en alleen jijzelf zal dit bestaan gaan keuren: Hoe heb ik geleefd, waar is het misgegaan, wat heb ik bereikt?
Daarna ga je verder, wat en waar dat ook mag zijn.

Geen angst dus. Het gaat er niet om of je in God gelooft en netjes naar de kerk gaat en je gebedjes doet.
Het gaat erom dat jij probeert in dit leven de liefde in jezelf te delen met de mensen om je heen.
Als je dat namelijk doet, hebt gedaan, heb je wel degelijk geleefd met God in je hart.
Want God is liefde.

Ik zou razend benieuwd zijn naar veel dingen die mij in dit leven niet zo duidelijk zijn geworden, maar als hij een greintje gevoel en mededogen heeft zal hij me dat (in zijn almacht) al wel laten weten voor ik er naar heb kunnen vragen.

Als je leeft naar eer en geweten, maakt het niet zo veel uit of God bestaat of niet.
Als Hij bestaat, kom je na je dood meer dan uitstekend terecht.
Als hij niet bestaat, heb je tóch naar eer en geweten geleefd en ben je een fijn mens geweest op deze wereld.

als je niet zo goed hebt geleefd : Oh nee,dus toch!
als je wel goed hebt geleefd : hier heb ik altijd naar toegeleefd.
(een schrale troost : in het geval dat er niets is zal ook een gelovige na zijn/haar dood daar geen weet van hebben).

Nou ja, ik persoonlijk zou zoiets zeggen als: 'God, ik weet dat ik slecht ben geweest door niet in U te geloven. Dus, stuurt U me maar naar de hel. Ik verdien een plaats bij U niet.' En als ik het meen, wat ook nog een heel geval gaat worden, hoop ik dat ie me dan een goed mens vind. Maar dat is wel te simpel gedacht van mij. :P Maarja, ik ben simpel.

Ik vind trouwens dat ze wel spotten met dit onderwerp in bijv. reclames, programma's of films. Zoals die met George Clooney, dat ie in de hemel komt en God hem een tweede kans geeft in ruil voor koffie. Nogal respectloos, vind ik.

Als je erachter komt dat god wel bestaat, wat je dan zegt?

"Geef mij gelegenheid/tijd(sduur) en om naar aarde terug te gaan en sta mij toe te leven zoals Je in Jouw boek hebt geschreven, welke ik heb ontkend"

Deze tijd zal niet meer gegeven worden helaas.


Een man ging naar de kapper om zijn haar en baard bij
te laten knippen. Ze begonnen te discussiëren en
spraken over vele zaken.
Al gauw kwamen ze bij de bekende vraag of God wel
bestaat.
De kapper zei: "Kijk, ik geloof niet dat God bestaat."
"Waarom zeg je zoiets ?" – Vroeg de man.
"Nou, iemand hoeft alleen maar naar de wereld te
kijken en hij zal zien dat God niet bestaat. Als God
echt bestaat, zouden daar dan zoveel zieke mensen
zijn? Zouden daar zoveel gehandicapte kinderen zijn?
Nee, Als Hij echt bestond, zou er geen ellende zijn op
de aarde. Ik kan me niet voorstellen dat een God dit
allemaal kan toestaan.
De man was even stil maar zei verder niets.
De kapper was inmiddels klaar en de man verliet de
zaak. Onderweg naar huis zag hij een oude man op
straat met heel lang haar en ongetrimde baard.
De man ging onmiddellijk weer terug naar de
kapperszaak en zei tegen de kapper: "KAPPERS BESTAAN
NIET !"
"Maar ik ben toch een kapper en ik sta hier vlak voor
je. " antwoordde de kapper.”
"NEE!" – schreeuwde de cliënt. "Kappers bestaan gewoon
niet. Als zij echt bestonden, zouden er geen mensen
meer rond lopen met lang haar en ongetrimde baarden op
de wereld."
De kapper antwoordde: "Ach, wij kappers bestaan zeer
zeker wel. Het zijn gewoon de mensen die niet naar ons
komen. "
"Exact!" – ging de man verder. "Dat is het hem nou
juist. God bestaat ook zeer zeker wel. Het zijn juist
de mensen die niet naar hem gaan en Hem niet opzoeken
en daarom is er zoveel ellende op de wereld.

Dit is een heel goeie vraag en dit is een serieus antwoord..:

ik zou hem vragen of hij deze keer alsjeblieft zijn dochter naar Aarde zou willen sturen, zodat zij het beter kon doen dan 'r broer en haar dan alsjeblieft de dochter van een bom(bam!) of een crack-moeder zou willen maken....de onbevlekte ontvangenis bij een dertien jarige Maria heeft zijn pr geen goed gedaan..
en mss een kleine pr make-over aanraden tevens de De Moederkerk ontheffen van haar functie , een goed reclamebureau inhuren ipv daarvan? of Jacob Gelt Dekker de job geven?

Zoiets dus..
en ohh jah...in hoger beroep gaan en Spong inhuren..

jawel..ikke wel

God weet van iedereen hoe die geleefd heeft.

Mensen die er na hun dood achter komen dat er niets meer is hebben het dan toch wellicht bij het goede eind.
Mijn antwoord zal in elk geval zijn dat ik niet in hem heb geloofd omdat hij zeer smerige vervelende mensen op aarde heeft gezet en die niet te vetrouwen zijn.
Ook zal ik hem zeggen dat ik mijn hele leven onder de mensen naar datgene heb gezocht wat een god zou kunnen zijn maar het niet heb kunnen vinden en alleen een paar engelen ben tegen gekomen.
Net als het bestaan van hem te ontkennen is het ook niet mogelijk het bestaan van hem te bevestigen, immers dan zou er geen sprake meer zijn van geloven maar weten en weten doe we het niet. Ondanks dat bestaat god wel maar dan in de geest van veel mensen (de gelovigen)
We weten allemaal dat de kerstman niet bestaat, maar als er s`wìnters een klein jochie uren voor het raam naar de lucht zit te staren om te zien of de kerstman al komt...nou dan bestaat hij wel degelijk en ook al weet ik dat hij niet echt is voor dat ventje is hij echt en dat wil ik hem niet afpakken dus of god of de kerstman bestaat dat maakt iedereen zelf uit, belangrijk is dat degene die er in geloofd er gelukkig van wordt en niet wat anderen er van denken of vinden.

Als je geloofd dat God bestaat en in hem geloofd zou je niet meer hoeven ploeteren omdat je weet dat hij voor je zorgt. Als je niet in God bestaat ploeter je om een goed leven te krijgen. Dit leven zal nooit perfect zijn hoe je ook werk. Als dan na het leven de eeuwigheid komt en je niet meer kunt werken voor je bestaan is er dus geen keus meer of het leven in God geloven of niet.

Vraag m:
"Waar was jij toen die mensen in Pakistan doodgingen of bij het tsunami tijdens kerst?"
Heeft ie vast geen antwoord meer, en mag je doorlopen als je je mondje dichthoud.

Ik zou zeggen...even apeldoorn bellen

Toegevoegd na 23 uur:
Ik geloof niet in god

Ik zou enorme spijt hebben en uitleg geven

Volgens mij niet, want God geeft iedereen de kans /gelegenheid om hem te aanvaarden.
Hij geeft ons die vrije keuze.
Waarschijnlijk zullen we op DAT moment beseffen welke keuze we hebben gemaakt.
De bijbel leert dat ieder op zijn beurt voor Gods troon zal verschijnen.
Zijn oordeel zal rechtvaardig zijn.

De meeste mensen zijn niet echt bewust dat ze God ontkennen, verstandelijk wellicht. God valt nu eenmaal zonder geloof niet te beredeneren met het verstand alleen. en blijft ene levenslang proces
Een gelovige beredeneert aan de hand van zijn geloof ook zijn denken.
Paulus zei al wordt vernieuwd door uw denken.
en leg uw vlees af
God kijkt naar het hart. .... vaag he

alleen door je verstand kan je god niet kennen je kan hooguit door de schepping (natuur) bemerken dat deze een aanwijzing naar god is
maar het is God niet

Er is ook een verschil tussen Gods bestaan en God kennen.

De vraag gaat er namelijk vanuit dat je God kent zoals ie werkelijk is tijdens dit leven.
En dat je hem ondanks dat je het recht kent blijft ontkennen.
en dat kan mijns inziens niet, wie God werkelijk kent zoals ie is zal hem zeker niet ontkennen. maar blij erkennen dat hij God is, en niemand anders.


Je ontkent de god die je in je hoofd/verstand hebt, dus een beeld van god dat in de meeste gevallen ook ontkent moet worden.

Het wordt pas hopeloos als je God ontkent zoals ie echt is
Zou je dat doen dan zie ik geen hoop meer voor je
dan wordt je werkelijk in de put van vuur gegooid.
en zul je ook echt merken wat de hel is vrees ik.

Je kan als je even nadenkt dit toch zeker een oproep tot bekering noemen ;)

leer God kennen zoals Hij is,...niet zoals je denkt dat ie is.
DAT is het verschil, dat er toe doet,.... na dit leven.

tip :
Er is maar 1 mens geweest die gezegd heeft
wie Mij gezien heeft heeft God gezien. en dit is het eeuwige leven God(de Vader) kennen

ik denk dat het de moeite waard is die mens te leren kennen zijn verhaal is overbekend,.... toch ?
maar snap je het ook ?

tja een ander manier om na de dood iets te zeggen /doen
om je vege lijf te redden :p
weet ik niet, ik ben nog niet dood geweest.
en volgens mij is er ook maar 1 die terug komt

maranatha !!!!

In mijn geval: ik heb altijd geleefd in de veronderstelling dat er geen god/goden/godheid is/zijn. Ik kan er geen bewijzen voor aanvoeren, máár: ik kan ook geen bewijzen aanvoeren dat hij/zij/het niet bestaat.
Omdat het om _geloven_ gaat is er per definitie geen sprake van bewijs.
Stel nou dat ik er tzt achter kom dat er wel een god is, dan ga ik er vanuit dat diegene snapt waarom iemand niet in hem/haar/het kon geloven (dan hadden er iets meer aanwijzingen op dit gebied moeten zijn of z/hij/het had ons minder kritisch moeten maken), en ik wil dan graag antwoord op de vraag: waarom staat u zoveel lijden toe?

Dan zeg ik:"Sorry God,maar was u dan toen ik u nodig had?".

bij voorbaat al geloven in God

Ik zou me verontschuldigen dat ik niet in God geloofde. Maar als hij aan mij durft te vragen waarom ik op aarde niet volgens zijn regels heb geleefd zal ik zeggen dat ik er niet om gevraagd heb om geboren te worden.

Ik stel mij God voor als barmhartig en liefdevol. Hij/zij zou blij reageren wanneer hij ziet dat jij weer wijzer bent geworden.

Zeer goeie vraag, zeker nu we in een nieuw tijdperk zitten/komen. Leef eerlijk en oprecht en geef om je medemens . Een redelijke verzekering dat je verder komt dan iemand die voor in de kerk zit op zondag en maandag tegenstrijdig handelt.

Blijkbaar kunnen mensen niet zeker zijn van een aanname, die dan abusievelijk wel eens geloof genoemd wordt.

Als je er achter komt als je dood bent, en dat is NIET grappig bedoeld, ben je daar rijkelijk laat mee.

Wat je dan moet doen hangt af van je opties.
Uit eigen ervaring weet ik dat je een helder bewustzijn kunt hebben zonder dat dat medisch /biologisch mogelijk is.
Dat zorgt er voor dat ik besef dat als ik dood ben, nochthans een bewustzijn houd.
Vanuit die redenering en ook van die van de vraagsteller, ben je je dan bewust NA je dood , ook van eerdere keuzes.
Persoonlijk ben ik van mening, dat je je dan geen zorgen hoeft te maken hoe je daar mee om moet gaan, die keuze bepaal je tijdens je biologische leven.
Daarna wordt er voor je gekozen, op basis van eerdere keuzes die je zelf gemaakt hebt.
Hoe daarmee omgegaan wordt, daar kunnen we naar gissen maar er zijn diverse boeken waaronder de Bijbel die daar inzicht in verschaffen(zoals ik het ervaar) of daarover schrijven.
Het woord geloven wordt verschillend uitgelegd, geloven kan een intentionele houding weergeven,
het kan als een synoniem van hopen opgevat worden of
het is een zeker weten op grond van een innerlijke overtuiging, wat laatste bij mij het geval is.
Hoeveel zin heeft het , te geloven (in de zin van hopen) om -voor het geval God wel blijkt te bestaan- je ingedekt te weten als je tijd gekomen is.
Natuurlijk weet ik niet hoe God exact met een ieder omgaat en hoe HIJ oordeelt, gelukkig maar.
Ik denk dat GOD een stuk milder zou zijn dan ik.
Daarom weet ik mij verzekerd in Zijn bescherming, zeker niet omdat ik zo goed zou zijn , maar omdat GOD zo goed is.
Deze innerlijke overtuiging troost mij en heeft ervoor gezorgd dat ik niet bang ben voor het stoppen van het leven alhier.
Ik heb twee ongevallen overleefd waarbij mijn overleven zeer onwaarschijnlijk was en ik kan mij de situaties tot in detail herinneren.
Daarom maak ik mij geen zorgen op dat punt, en heb innerlijke zekerheid over het bestaan van GOD en een voortlevend bewustzijn.
Blijkbaar is deze zekerheid bij leven dus te verwerven.
Misschien is het mogelijk voor de vraagsteller ook zekerheid te verwerven voordat de tijd daar is.
Dat vergt inspanning en legt je diepste angsten bloot.
Zonder te willen preken zegt God Zelf dat hij ons geloof geeft als wij er om vragen, we hoeven dus niet eens te geloven OM dat te vragen, we moeten alleen niet vergeten om om geloof te vragen, bij leven. en het toelaten te geloven.

Mocht Hij mij dreigen in de hel te gooien vanwege mijn ongelovigheid, dan zou ik hem toch wijzen op Matteüs 25:31-46, het verhaal waarin de mensen die vreemdelingen huisvestten, armen te eten gaven, gevangenen en zieken bezochten het koninkrijk van God beërven. In dit verhaal is het verschil tussen ‘eeuwige bestraffing’en ‘eeuwige beloning’ juist niet het geloof in God of Jezus, maar juist je opstelling ten opzichte van je naasten. Dit is natuurlijk een fair idee en stemt meer overeen met de wetten van oorzaak en gevolg.

Ik denk niet dat god je zou straffen.Meer dan dood kan je niet zijn.De doodstraf valt dus al af.Op het moment dat je HEm zou zien is er ook geen sprake meer van geloven in zijn bestaan

Wat ik na mijn dood zou doen of zeggen...is me totaal onbekend
Misschien kan je niets doen of zeggen ...niemand weet het.
Als hij/zij/het/wij zou/zouden bestaan ... zou mijn ontkennen dan wat uitgemaakt hebben?

Sorry, God, maar waar was je dan toen ik je wel nodig had?

Je bent hier op aarde om te leren. Als je dood gaat en bij Hem terecht komt, leer je nog één laatste ding: Hij bestond, dus toch wel.

Veel antwoorden getuigen helaas van spottende arrogantie en grootspraak.

Wanneer je niet in God gelooft hebt en daarmee tegelijkertijd niet hebt willen geloven in de verlossing door de Heere Jezus Messias, dan heb je na je dood geen excuus nodig want dan heb je een groot probleem, een eeuwigheidsprobleem wel te verstaan!

Het probleem is dat je willens en wetens geloof in God hebt verworpen, en willens en wetens de verlossing van de hel door de Heere Jezus Messias hebt afgewezen.

Wanneer je zover gekomen bent om deze vraag te stellen dan ga ik er van uit dat je wel weet hebt van Gods woord de bijbel. Hét boek waarin God zich heeft geopenbaard aan de wereld. Daarnaast heeft de Heere Jezus Messias daadwerkelijk hier op aarde geleefd een goeie tweeduizend jaar terug. Dit alles is terug te vinden in de bijbel.

Bij het kennen van de Heere God gaat het niet om het vergaren van allerlei bewijzen maar gaat het om geloof!

Geloven in de dingen die je niet ziet!! maar er wel zijn.

Er is overigens maar één weg naar de hemel en die gaat via Jezus Messias en verder is er geen enkele andere weg iemand die meent een andere weg te moeten wijzen die is NIET op de hoogte.

Je vroeg om een serieus antwoord en dat waardeer ik want dit is een serieuze zaak.

Ik bid dat de Heere God jou de ogen opent voor het evangelie van Jezus Messias en dat je de weg naar de hemel gaat bewandelen. Dan zul je nooit meer de vraag hoeven hebben of er een excuus mogelijk is want dat is er eenvoudigweg niet.

Groet,
Henk Rijstenberg

Me gewoon aan hem voorstellen zeer waarschijnlijk weet hij nog niet wie ik ben.

Ik ben vraag mij vaak af als er al een god zou bestaan die min of meer van je verlangt dat je alles maar klakkeloos aan moet nemen en geloven en via een boekje hele volkstammen achter zich wil scharen en in hem wil doen laten geloven in hemelsnaam de mens het vermogen gegeven heeft om te twijfelen.
ok. ik zal vast weg duiken want er zal wel weer wat over me heen komen.

waar was U dan toen ik nog leefde en Uw hulp best wel had kunnen gebruiken.
Toen ik dacht ze zeggen God houdt van iedereen zeggen ze, maar niet van mij, want,.................

Dan zeg ik, Beste God, had u van mij kunnen verwachten dat ik wist van uw bestaan als niemand in de wereld uw bestaan kan bewijzen?

Ik zou dan zeggen dat ik naar eer en geweten geleefd heb, maar dat ik niet in U kon geloven omdat U geen enkel teken van leven gaf. Ik hoop dat U mij vergeeft.

"Misschien vind je het sneu voor die gelovigen die er na hun dood misschien wel achter komen dat er niets is."
Dat kan niet - als er niets is, kom je ook nergens achter.

Antwoord op de vraag:
Als je er vanuit gaat dat er geen duivel bestaat, dan is de conclusie dat God de boel niet in de hand heeft. Zo worden er bijv. goede mensen gemarteld. GEEN ENKELE God zou zulks toelaten. Een almachtige God zou een eventuele duivel direct vernietigen.
Als God dus blijkt te bestaan, dan bestaat er absoluut zeker ook een duivel. Op zich logisch, want als God goed is: dan moet er ook iets slechts zijn - anders kan je 'goed' nergens aan afmeten.

Enfin, ik zou gewoon zeggen (als je iets moest zeggen, maar dat hoeft echt niet) dat er geen enkele aanwijzing whatsoever op aarde was dat God bestaat. En dat de wetenschap perfect kan verklaren waarom zoveel mensen in (een) God geloven. (Daar zijn al boeken over vol geschreven.) En dat de wetenschap zaken verklaart, en het geloof of (een) God niet. ((De wetenschap kan niet alles verklaren (maar ontwikkelt zich trouwens wel - in het geloof van God zie ik eigenlijk geen ontwikkeling), maar God kan ook niet alles verklaren. Wat was er voor God? Dat weet zelfs God niet.))
Maar een excuus oprakelen is algeheel totaal niet nodig. Want als de gemiddelde verhalen in de bijbel kloppen, dan is God goed en aardig. Ik zeg gemiddeld, want er staan ook vreselijke / vreselijk oneerlijke zaken in de bijbel. Dat zou je de auteurs/samenstellers kunnen aanrekenen: je kan redeneren dat de bijbel een samenraapsel is van boeken geschreven door falende mensen. Dan is de bijbel echter niet Gods woord. Dan zie ik eigenlijk geen reden om de bijbel niet gewoon te negeren - anders dan dat 't interessant is i.v.m. psychologie, geschiedkunde, en dat soort zaken. Maar niet als 't verhaal van (een/de) bovennatuurlijke God. Of je rekent 't de duivel aan, dat er fouten in de bijbel staan. Dan kan je heel eenvoudig naar de duivel wijzen, dat je niet in God geloofde. Maar nogmaals, dat hoeft niet. God zoals die in de bijbel beschreven is, zou het allemaal al lang begrijpen. Woorden zouden volstrekt overbodig zijn.

- VERVOLG IN REACTIE !!! -

Religie is geen verzekering of garantie dat je er na je dood warmpjes bij komt te zitten. Probeer gewoon een eerlijk en goed persoon te zijn. Voor jezelf en voor anderen.
Stel dat je juist elke zondag braaf te kerke te gaan 'voor het geval dat' - juist dan ben je egoistisch en hypocriet bezig. Bovendien - welk geloof is het ware. Het christendom, omdat dat toevallig het beste in onze cultuur past? Of de islam, omdat de koran het nieuwste door God geopenbaarde geschrift is, en daarmee het logische vervolg op Oude en Nieuwe Testament?

Met het bovenstaande is uiteraard niet gezegd dat het hypocriet is een geloof aan te hangen - gemiddeld genomen zijn religieuzen de 'betere' burgers, die gemiddeld actiever zijn in het verenigingsleven en meer over hebben voor goede doelen dan niet religieuzen. Da's alleen maar mooi.

Als jij je gewoon netjes hebt geleefd en oog hebt gehad voor je medemens heb je helemaal niks te vrezen, mocht je ooit verantwoording af moeten leggen aan een opperwezen. Om het bijbels te zeggen ben je dan een goede boom geweest, die goede vruchten heeft voortgebracht, en heb je de tijd genomen alles te onderzoeken en daarbij het goede te bewaren.

Ik zou blij verwonderd zijn dat er dus kennelijk wel een hogere macht is, en proberen of ik misschien in dat na-levendse bestaan meer zou kunnen begrijpen van de motieven en drijfveren van deze hogere macht, omdat ik er tijdens mijn aardse leven geen enkele lijn in heb kunnen ontdekken.

Ik heb geen excuus of verhaal nodig, als ik in de hel kom omdat ik niet geloofde dan is dat maar zo. Verder heb ik mijn aardse leven eerbaar geleefd, van mijn fouten geleerd, mijn naasten liefgehad als mijzelf enzovoorts.

Voor eeuwig met een gouden lepel van gouden bordjes rijstepap eten lijkt mij eerlijk gezegd al hels genoeg dus de hemel mag ik waarschijnlijk ook niet in.

Geen enkel probleem .
Gewoon normaal leven goed zijn voor je medemens en goed voor je lichaam en geest.
Is bij "gelovige" nog wel eens ver te zoeken.

En je moet niet goed leven voor een ander dus niet voor god maar voor jezelf .Als je het niet voor jezelf doet maar voor een ander deugd het al niet.

Als je zo'n vraag stelt hou je de mogelijkheid open dat God toch wel bestaat... In jouw geval zou ik aan God vragen jou te tonen of Hij werkelijk bestaat.

het meest realistische zou zijn als je het nog steeds weigert te geloven.

ik zelf zou mij hier niets van aan trekken en doen waar ik zin in heb.

Ik ben zelf geen gelovige meer want ik hoef er niet zoveel van te hebben... ik vind het wel grappig om te zien van. jaa als je goed geleeft heb dan wilt god je alsnog wel. in de bijbel staat dat iedereen die NIET gelooft in God en gelooft dat hij voor onze zonde is gestorven(en hem daarvoor aanbidden) dat die nooit een plekje in de hemel zou krijgen.

in de bijbel staat ook dat je zeker met dit punt geen eigen maatstaven mag maken: zo van: ach ja, als je je best doet en niet steelt enz. dan kom je er ook wel. ik denk dat als je dood gaat en ALS God dan bestaat dat hij vraagt: [naam], wat zou JIJ hebben geroepen, toen jezus werd veroordeeld. met de massa meeroepen: Kruisig jezus! of, Laat hem vrij! en als je dan nooit gestolen heb, of niet bent vreemd gegaan. daar bestaat het leven niet uit. het gaat niet persee om een goed leven want dat bereik je toch nooit. het gaat om spijt hebben en vergiffenis vragen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik ben zelf geen gelovige meer want ik hoef er niet zoveel van te hebben… ik vind het wel grappig om te zien van. jaa als je goed geleeft heb dan wilt god je alsnog wel. in de bijbel staat dat iedereen die NIET gelooft in God en NIET gelooft dat hij voor onze zonde is gestorven(en hem daarvoor aanbidden) dat die nooit een plekje in de hemel zou krijgen.

in de bijbel staat ook dat je zeker met dit punt geen eigen maatstaven mag maken: zo van: ach ja, als je je best doet en niet steelt enz. dan kom je er ook wel. ik denk dat als je dood gaat en ALS God dan bestaat dat hij vraagt: [naam], wat zou JIJ hebben geroepen, toen jezus werd veroordeeld. met de massa meeroepen: Kruisig jezus! of, Laat hem vrij! en als je dan nooit gestolen heb, of niet bent vreemd gegaan. daar bestaat het leven niet uit. het gaat niet persee om een goed leven want dat bereik je toch nooit. het gaat om spijt hebben en vergiffenis vragen.

Mijn excuses aanbieden, zelf ik maak fouten.

Dit tijdelijke eenmalige leven (hoewel er uitzonderingen zijn) is om een keuze te maken. Een keuze in welke eeuwigheid je komt. Er is een hemel en een hel. Je komt of in het ene of in het andere. Er is geen tussenweg. De hemel en de hel zijn beiden eeuwig. Je komt alleen in de hemel als je Jezus aanneemt als je verlosser. Dit leven is je kans om te kiezen voor Jezus (of niet).
Als je God altijd hebt ontkent en je komt voor zijn troon op de dag van het oordeel...
Aan jou de keuze.

ik zou nooit mijn excuses aanbieden...ik heb alleen 1 vraag....waarom?

Je zegt niets, want als je sterft leef je niet verder..

dan zal je spijt krijgen natuurlijk als je er niet in geloofde en een smoesje vertellen aan god dat helpt zeker nier want hij is GOD hij heeft alles geschapen dan weet hij toch zeker wel wie de waarheid spreekt en wie niet..

Ondanks dat IK vind dat dit niet een serieuze vraag is, toch geprobeerd een serieus antwoord te geven.
Ik zou zeggen:
Dag god, prettig met u kennis te maken. Had u zich niet wat eerder kunnen manifesteren, zodat deze pijnlijke confrontatie u en mij bespaard was gebleven.

Ik heb geprobeerd in u te geloven, maar het lukte me niet. Het enige wat ik kon doen was net doen alsof. Aangezien ik dat schijnheilig vindt heb ik ervoor gekozen dit niet te doen.

Sommigen (Cees...) denken dat Hij je naar de hel stuurt omdat je niet hebt geloofd. Als je wat dieper nadenkt, zul je er al snel achter komen dat dit niet waar is. Je moet geen excuses maken omdat je niet in Hem geloofde, want het is ook heel moeilijk om gewoon in iets te geloven zonder bewijs. En in de Bijbel staat heel duidelijk dat hij van ieder mens houdt, net zoals een vader zijn kind, dus dan stuurt Hij je echt niet gelijk naar de hel zoals Cees zei. Het is trouwens vreemd om tegenover Hem te zeggen dat je spijt hebt dat je niet geloofde, want tijdens je leven zeurde je geweten nooit dat je verkeerd bezig was omdat je niet geloofde dus er valt niets te rechtvaardigen.

Toegevoegd na 37 minuten:
veel mensen willen bewijs. Maar wat zou in Godsnaam doorslaggevend bewijs kunnen zijn om je te laten geloven? Als je iemand zou zien die water in wijn veranderde zou je hem alsnog uitlachen.

Ik zou god waarschijnlijk bedanken voor wat ik tijdens mijn leven gekregen heb.

Klinkt misschien schijnheilig, maar ik kan niets beters bedenken.

Ik zou vragen, god,waarom hebt u die stakker van een vader van mij zo ver gedreven,dat hij zelfmoord pleegde! En waarom hebt u ons 9 maanden jonge dochtertje laten sterven. Ik vind,dat niet wij,maar god maar eens verantwoording moet afleggen!

'Dus toch.....Wat bent u geniaal zeg!!! Het best bewaarde geheim ter wereld vol blijven houden!!!'

Dan heeft hij ruzie met mij en niet zo'n beetje ook!!.......

dan is het te laat,zorgen dat je jong sterft dan is de pijn in de hel minder,want je heb minder zonde gedaan zei mijnheer pastoor op catichisatie

Omdat al als god te leven en te ervaren wat god nu werkelijk is. peace on earthe people!

Ik zou zeggen: wauw u bestaat toch, geweldig u te ontmoeten, heb veel over u gehoord :-)
Verder geen excuus, zou niet weten waarvoor.

Persoonlijk maak ik me daar eigenlijk niet zo erg veel zorgen om. Uit je vraag klinkt een angst of je dan wel of niet juist hebt geleefd en ter verantwoording kan worden geroepen. Ik probeer me meer bezig te houden met hoe de mensen die ik achter laat me zullen herinneren, was ik een goed mens? Dat is waar ik invloed op kan hebben, niet op wat er hierna komt. De gene die naast me leven mogen me ter verantwoording roepen,hier en nu, niet als ik er straks niet meer ben. God of geen God.

Na je dood doe of zeg je daar niets van.
Op dat moment is er de absolute klaarheid, die vragen of 'handelen' overbodig maakt.
Je hebt je losgemaakt van de persoonlijkheid.
DIE vond ergens iets van, of geloofde ergens in, maar die is er niet meer,
dus JIJ zou er iets van zeggen, maar DAT niet!

Ik kan dat onmogelijk een serieuze vraag vinden, want de kans dat iets dergelijks gebeurt is ZO hypothetisch, dat het eigenlijk grappig is. Maar vooruit.

Ik zou vermoedelijk iets zeggen als : sorry, maar dan had je toch op zijn minst wel ergens iets van één enkele kleine, logische, duidelijke verklaring of aanwijzing kunnen achterlaten dat er een God bestaat, die zich ook nog daadwérkelijk iets aan zijn schepselen gelegen laat liggen en zich met hun lot bemoeit ? Dat hedft er namelijk geen moment op geleken, terwijl ik ECHT heb gezocht, en ook ECHT in die waan ben grootgebracht. Gelukkig heb je me genoeg hersens en moed gegeven om de verzinsels achter me te laten, en me te verbazen over de eindeloze schoonheid en volmaaktheid van alles dat WEL echt bestaat.

Sneu voor de gelovigen vind ik het niet ; het zal ook hen achteraf alleen maar meevallen dat er toch geen straf en beloning in het hiernamaals wacht. Helemaal niks zelfs. Dus er is niet eens een bewustzijn óver om teleur te stellen.

(Het boek is beter (The God delusion-Richard Dawkins), maar neem in elk geval de moeite de hele FILM uit de link even helemaal te kijken. Kost je maar een enkel uurtje van je leven, maar kan je leven blijvend veranderen. Altijd de moeite waard, dus. Tenzij je niet WILT dat iemand met argumenten tegen je geloof komt, dat is een wapen waar ik niet tegen kan strijden). En ik heb ook de hele bijbel gelezen, en me zelfs -voor die andere 'gelovigen' - door "what the bleep...." heengeworsteld, dus eerlijk is eerlijk....

Twee dingen:

1. Ik heb nooit overtuigende redenen gezien om in goden te geloven, dus heb ik dat ook niet gedaan.

2. Ik heb een goed en moreel leven geleid, en zie niet wat er mis mee is om een goed en moreel leven te leiden zónder daar eerst een dreigement van een mysterieuze hogere macht voor nodig te hebben over wat voor engs er zal gebeuren als je je niet gedraagt.

Een verhaal, excuus of smoes lijkt mij nergens voor nodig. Wel zou ik in zo'n geval hopen dat die god niet lijkt op het beeld van 'god' dat wordt geschetst in 'heilige' boeken zoals bijvoorbeeld de bijbel. Die god lijkt me namelijk geen aangenaam gezelschap.

Zoals in een eerder antwoord ook al wordt geschetst: zou ík me in zo'n ontmoeting moeten verantwoorden? Voor zover ik weet en van mezelf verwacht, zal ik tegen de tijd dat ik doodga niet verantwoordelijk zijn voor bijvoorbeeld volkerenmoord. Zo'n god zou me ongetwijfeld eeuwig straffen, maar ik zou in de ontmoeting het morele gelijk aan mijn kant hebben.

Dan hoop ik toch echt dat 'ie Nederlands spreekt en niet dat het de god is van een of andere Afrikaanse stam...

Ik heb noch een excuus, noch een verhaal nodig.

Als God (Jaweh/Jehova), de schepper bestaat, dan heeft hij ook mij geschapen en hoef ik mij voor niets te verontschuldigen.

Als ik geschapen ben, dan toch als agnost.

(Waarschijnlijk zijn mijn eerste woorden: 'nou weet ik het helemaal niet meer'.)

Dan zeg ik dat ik niet wilde geloven in al die verhalen en eerst de heer in levende lijf zou willen zien omdat ik een type ben dat graag ook een bewijs had van het bestaan van een god.
(eerst zien dan geloven).

Bovendien vond ik de manier hoe het geloof in god mij op werd gelegd erg opdringerig en agressieve trekjes hebben (doe je dit niet, dan kom je in de hel).

Ok, god bestaan dus wel dan. Maar het is dan nog de vraag in welke mate hij een rol heeft gespeeld in het aardse leven. Als god bestaat dan betekend dat niet automatisch dat alles wat er in de bijbel staat of dat alle religieuze denkbeelden van de gelovigen kloppen.

Mmm, beetje hypothetisch allemaal. Maar als je god kan ervaren dan ben je daar op een een of andere manier dus zelf ook. En ook in een of andere ruimte (hemel).

Ik zou dan observeren welke rol god in het hemelse leven heeft. Meer niet. Weet ik veel, ik ben in een nieuwe omgeving en laat niet meteen het achterste van mijn tong zien.

Toegevoegd na 3 minuten:
Oh ja, ik ben trouwens agnost en geen atheist.

Waar was je al die tijd? Hoe werkt dat nu zo God zijn?
Waarom kan je niet tussenkomen in onze wereld? Wat betekent onze wereld nu voor jou?

ik zou zeggen dat de christenen zelf soms veel erger leven maar omdat ze geloven dan toch naar de hemel zouden mogen omdat ze in god geloven maar iemand die goed leeft en niet in god gelooft vind ik van dat die eerder mag want je kan wel geloven moet je nog steeds wel goed leven

heftige vraag hoor...Als je dood bent, is het te laat. Dat is zeker. Geloof je misschien toch stiekem in je hart dat hij bestaat? Weet je dat God door mensen heen werkt? en dat hij zich aan je kan tonen door iemand heen. De vraag is herken je het dan, noem je het toeval of geluk?

"Had ik toch gelijk! Het is helemaal niet die straffende vaderfiguur zoals de Christenen hem voorstellen maar daadwerkelijk een abstract en niet manipulerend niet 'levend' iets wat in zijn geheel buiten onze collectieve werkelijkheid opereert en los staat van de inhoudt van ons universum/onze multiversums en alleen daarbuiten gemanifesteerd is."

Of "Hahaha, bestaat er een god, hadden alle gelovige van alle religies het alsnog fout!"

Maar de kans is echter groot dat na mijn dood mijn bewustheid wordt gedeeld door nul...