Hoe is Jezus nog altijd bekend als hij volgens niet-religieuzen een gewone mens was?

De bekendheid van Jezus is vooral te danken (of te wijten) aan de invloed en de populariteit van de kerk. Door het ontstaan van de religie rond Jezus en als gevolg daarvan het ontstaan van het instituut van de kerk bleef Jezus gedurende meer dan 20 eeuwen een bekende persoon. De invloed en de populariteit van de kerk is al die eeuwen heel groot geweest. Pas vanaf de jaren 60 van de 20ste eeuw nam de invloed en de populariteit van de kerk af. Vóór die tijd hadden de meeste mensen veel (meer) respect voor autoriteiten, de heersende klasse(n). De kerk was zo'n 2000 jaar lang één van die autoriteiten.

Niet-religieuzen houden dus rekening met de geschiedenis van meer dan 2000 jaar.

Er waren in die tijd (veel) meer groepen rond een persoon, net als in andere tijden. Twee ervan waren vrij bekend, en worden behalve door historici, ook genoemd in het NT: Johannes de Doper, en Simon de Tovenaar. De 1e wordt gunstig beschreven, de 2e ongunstig: het deze Simon alleen om de toverkunsten te doen zijn, waarover hij toegeeft dat Jezus er beter in is. Ook Johannes erkent in het NT Jezus als groter dan hijzelf. Buiten de Bijbel is dat niet te vinden, ook niet bij andere religies waar Johannes de Doper een belangrijk figuur is (Islam, Mandeisme, Bahai). Simon de Tovenaar lijkt na zoveel eeuwen echt passé, op een computerspel na dat zo heet.
Waarom Jezus achteraf veel bekender werd, ligt (zoals bijna alles) aan veel factoren, maar daarvan is één onbetwist de grootste: verspreiding door de Romeinen, nadat keizer Constantijn een pacifistische versie van het christendom omarmd had. De Romeinen bemoeiden zich doorgaans niet met religies in hun rijk, maar wel als ze die een bedreiging vonden omdat het (ook) politieke bewegingen waren. Die dreiging zagen ze tot de move van Constantijn in het Christendom, en waarschijnlijk niet zonder reden. Na het aftakelen van het Romeinse rijk ontwikkelden de Christelijke leiders van Rome zich tot leiders van het hele Christendom, en uiteindelijk accepteerde een groot deel een centraal gezag vanuit Rome en werd de plaatselijke leider daar paus genoemd. De RK Kerk was ontstaan, en werd - pacifistische leer of niet - een politieke macht van betekenis. Van opstand vrezende of onderdrukkende Keizers hadden ze immers niets meer te vrezen.
... de RK als "het hele Christendom", is nooit gelukt, het lukte wel voor west-Europa. Daarvandaan ging het de wereld rond toen Europese landen probeerden een wereldrijk te worden. Intussen niet meer alleen RK, er waren al de nodige afsplitsingen geweest.